بنابراین نمی توان این همایش یکسویه را "همایشی علمی" نامید. بر اساس شنیده ها تعداد زیادی از مقالاتی که امروز در این برنامه ارایه می شود از سوی "کارشناسان شرکت پیمانکار و مجری" طرح تدوین شده است که نتیجه آن کاملا مشخص است. به نظر می رسد این مراسم بیشتر یک نشست یا دورهمی و خوش و بِش میان موافقان اجرای این طرح است.

بی صبرانه منتظر مطالعه مجموعه مقالات ارائه شده در این مراسم هستیم؛ چرا که قطعا برای سال ها خوراک علمی جهت نقد و بررسی متخصصین این حوزه و اثبات هرچه بیشتر حقانیت و دیدگاه مخالفین اجرای این طرح را به ویژه برای رسانه ها فراهم می آورد.

اجرای این پروژه بر اساس مصوبه 11 اسفند ماه مجلس شورای اسلامی که آن هم با بداخلاقی رییس مجلس و دو تن از نواب رییس، یعنی آقایان مطهری و پزشکیان صورت گرفت نیازمند مطالعه مجدد است. 5 میلیارد تومان در ذیل یکی از سرفصل های بودجه عمومی کشور اختصاص یافت تا این طرح صرفا مطالعه مجدد شود. آن سرفصل هم که چندین ردیف مستقل از جمله مطالعه این طرح را شامل می شد تصویب شد؛ ولی برخی به دروغ در رسانه ها اعلام کردند که مجلس با 85 درصد آرای موافق، رای به اجرای این طرح داد و در حوزه های انتخابیه خود از جانب مردم، بنر تشکر برای خود نصب کردند.

در همین دورهمی امروز هم اعلام کردند که همه مردم ایران موافق اجرای این طرح هستند! ایشان احتمالا درک درستی از همه مردم ایران ندارند و یا اینکه اصولا در جریان امور نیستند.

البته پیش از این نیز مطالعاتی در قالب 20 جلد از سوی خود پیمانکار ارایه شده بود و می خواستند بر مبنای همان مطالعات ناقص و نادرست، طرح را اجرا کنند که موفق نشدند. این طرح 20 جلدی به قدری ساده انگارانه تدوین شده بود که حتی وزارت نیرو به عنوان کارفرما نیز آن را نپذیرفت. آیا تضمینی وجود دارد که این 5 میلیارد منجر به مطالعات درست و بی طرفانه شود؟ مسلما خیر؛ چرا که منابع مالی مطالعه طرح را به کسانی می دهند که خواهان اجرای این طرح هستند.

حتی مسیری که برای انتقال آب و لوله گذاری انتخاب و معرفی شده است درست انتخاب نشده و اقتصادی ترین گزینه از میان 9 مسیر پیشنهادی نیست.

متاسفانه نگاه مبتنی بر منافع ملی در این طرح وجود ندارد. 3 میلیارد دلار هزینه اجرای این طرح است.

با این پول می خواهند دریا و جنگل های شمال کشور را نابود کنند و آب را به استانی بیاورند که برخلاف برداشت های غلط، حتی در میان 5 استان کم آب کشور هم قرار ندارد. سرانه مصرف آب شرب در استان سمنان حتی از استان پربارشی مثل گیلان نیز بسیار بالاتر است. خربزه گرمسار و هندوانه میامی با راندمان مصرف آب دست بالا 35 درصد به سراسر ایران صادر می شود و به عکس داده سازی های انجام شده، مصرف آب صنعتی استان هم چندان زیاد نیست.

با نقدینگی درنظرگرفته شده برای اجرای این طرح می توان دست کم یک میلیون هکتار دیگر از اراضی کشاورزی کشور را در سراسر ایران مجهز به سامانه های نوین آبیاری کرد و این یعنی کاهش 10 درصدی مصرف آب در بخش کشاورزی.

یعنی 10 میلیارد مترمکعب در مصرف آب در بخش کشاورزی صرفه جویی خواهد شد و این عدد دقیقا معادل بیلان منفی سفره های آب زیر زمینی کشور است که موجب شده شهرها و دشت ها و نواحی صنعتی کشور دچار فرونشست بالاتر از مقدار استاندارد شود.

وقتی می گویم نگاه ملی به اجرای این طرح وجود ندارد یعنی این. حال باید منتظر ماند و دید که در میان 32 مقاله ای که قرار است در این همایش ارایه شود چه پاسخی برای این سوال های با اهمیت ارایه خواهد شد؛ سوال هایی که در صورت نیافتن پاسخ برای آنها، هر یک می توانند به یک ابربحران در سطح استان های مبدا و مقصد و نیز مناطق همجوار تبدیل شوند.

*کارشناس ارشد خاک وآب

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از سایت خبری اسکان نیوز، تاریخ انتشار: 25 خرداد 1398 ، کدخبر: 20476،www.eskannews.com