شعارسال: سخن از حاج میرزا آقا باغمیشه‌ای است کسی که به آیت‌الله حاج میرزا احمد مدرس وحید معروف و مشهور به «حاج میرزا آقا»، از علمای به‌نام دیار آذربایجان و تبریز است. او در سال 1334 هجری قمری به دنیا آمد. تنها دو سال داشت که پدرش توسط اشرار به شهادت رسید و گرد یتیمی بر چهره‌اش نشست.

ادامه زندگی برای او و خانواده البته دشوار بود و مرارت‌های زیادی را متحمل شد، با این حال در نوجوانی به تحصیل علوم آل‌محمد(ص) علاقه‌مند شد و در این راه محضر استادانی مانند حضرات آیات حاج سید عبدالحجت ایروانی، حاج میرزا فتاح شهیدی، شیخ علی اکبر نحوی، سید حسن خویی و حاج میرزا رضی زنوزی را درک و نزد آنان تلمذ کرد و این در حالی بود که برای امرار معاش هم به کار روزانه می‌پرداخت.

تلاش و مجاهدت زائدالوصف علمی او موجب شد تا در جوانی اجازه اجتهاد خود را از محضر بزرگانی مانند حضرت آیت‌الله سید محسن حکیم و حضرت آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی دریافت دارد.

او یکی از شارحان گمنام نهج البلاغه بوده که این شرح را در 20 جلد به رشته تحریر درآورده است. از دیگر آثار و یادگارهای بر جای مانده از او می‌توان به الدرّ المنثور فی شرح زیاره العاشور، شرح خطبه حضرت صدیقه کبری(س)، شرح دعای مکارم‌الاخلاق و شرح دعای کمیل اشاره کرد.

درباره سیره عملی آیت‌الله حاج میرزا آقا باغمیشه‌ای، سخنان فراوانی نقل شده است.

نقل است که ایشان هیچ وقت اجازه نمی‌داد تا شاگردان و علاقه‌مندانش در پشت سر او حرکت کنند و این کار را خلاف اخلاق می‌دانست.

همچنین در عین آنکه به خواندن مداوم و مستمر زیارت عاشورا اهتمام داشت، همگان را به مداومت در خواندن این زیارت ارجمند فرا می‌خواند. در عین حال دعای توسل و زیارت امام زمان(عج) از دیگر متونی است که آیت‌الله باغمیشه‌ای به خواندن مستمر آنان تشویق می‌کرد و البته خود نیز به آن‌ها مقید بود.

از دیگر مواردی که درباره زندگی این عالم ربانی اشاره شده، عدم استفاده از سهم امام توسط معظم‌له است. ایشان تلاش داشت تا در گذران زندگی روزانه خود، از وجوهات فراوانی که نزدش بود، استفاده نکند و برای امرار معاش، به حلاجی و پشم پاک کُنی اشتغال داشت.

همچنین همراهی ایشان با نهضت انقلابی امام نیز در تاریخ ثبت است و معظم له از علمایی بوده که به کار تقسیم شهریه امام خمینی در تبریز مبادرت می‌ورزید.

ایشان عمر با برکت خود را در اقامه جماعت، تألیف، تدریس، وعظ و خطابه و تربیت شاگردان و البته حضور در میان عموم مردم و کار روزانه حلاجی گذراند و سرانجام در مانند چنین روزی یعنی نهمین روز از مرداد ماه سال 1363 هجری شمسی و در حالی‌که هفتاد بهار از زندگی خود را پشت سر گذاشته بود، به ملکوت اعلی پر کشید و شاگردان، دوست‌داران و علاقه‌مندانش را سوگوار ساخت. پس از آن بود که پیکر مطهرش را برای تشییع و تدفین به قم منتقل کردند و آیت‌الله حاج میرزا مسلم ملکوتی بر پیکرش اقامه نماز فرمود و سپس برای خاکسپاری به قبرستان باغ بهشت قم و نزدیک مقبره علمای این قبرستان منتقل شد و در خاک آرام گرفت. روحش شاد و یادش گرامی.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری فارس ، تاریخ انتشار خبر 9 مرداد 1395، کدمطلب: 13950509000288 ،www.farsnews.com