شعار سال: سال ۸۸ دستورالعملی اجرایی با عنوان ایجاد تسهیلات برای فرزندان اعضای هیات علمی ابلاغ می‌شود دستورالعملی که براساس آن این افراد می‌توانستند براساس تراز و نمره خود از رشته محل قبول شده به دانشگاهی که پدر یا مادر تدریس می‌کنند منتقل شوند، مسیری که طی آن برای سایر دانشجویان با سختی بیشتری همراه است و در واقع نشان از مزیت داشتن عده‌ای بر سایر افراد تنها به دلیل شغل والدین دارد، اما این موضوع تبعاتی دیگرنیز به دنبال داشت و برخی تسهیلات را تا آنجا پیش بردند که این دانشجویان می‌توانستند در رشته‌ای به جز رشته پذیرش شده تحصیل کنند و در واقع تغییر رشته دهند.

 با وجود شعار‌های زیبایی که درباره برابری داده می‌شود، اما هر روز شاهد رنگ باختن بیشتر این شعار در ابعاد مختلف هستیم، روزی بحث استخدام فرزندان کارمندان بازنشسته دولتی مطرح می‌شود و روزی تاسیس مدرسه برای طبقه ثروتمند.

پیش از این هم موضوع سهمیه فرزندان ایثارگران برای قبولی در دانشگاه و حتی برای استخدام در سازمان‌های دولتی مطرح بود. مساله‌ای که باعث می‌شد این افراد بیش از سایرین شانس قبولی در دانشگاه یا استخدام را داشته باشند. حالا، اما نابرابری بیشتر رخ می‌نماید آنهم در موضوعی که شاید بیشتر مردم از آن بی‌خبر باشند در حالیکه سال‌هاست اجرا می‌شود. ماجرا از این قرار است که گویی مسئولان به این مهم دست یافته‌اند که باید فرزندان اعضای هیات علمی که تدریس در دانشگاه را به عنوان حرفه خود برگزیده‌اند بیش از دیگر فرزندان این سرزمین مورد توجه و عنایت آموزش عالی قرار گرفته و سهل‌تر از سایر دانشجویان دوران دانشجویی خود را پشت سر بگذارند.

 طرح بومی‌گزینی هم یکی از مزایایی است که برای فرزندان اعضای هیات علمی دانشگا‌ه‌ها در نظر گرفته شده است امتیازی که بر اساس آن اگر فرزندان این افراد پس از شرکت در کنکور در شهری به جز شهری که والدین‌شان در آنجا هستند، قبول شدند می‎توانند به محل خدمت پدر و مادرشان بروند و در همان رشته ادامه تحصیل دهند.

در این رابطه کیانوش جهانپور رئیس مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی وزارت بهداشت از وجود دستورالعمل اجرایی بخشنامه «ابجاد تسهیلات برای فرزندان اعضای هیات علمی» برای انتقال و تغییر رشته دانشجویان فرزند اعضای هیات علمی رسمی دانشگاه‌ها خبر داد بود که از سال ۸۸ ابلاغ شده و آن هم حد نصاب نمره علمی لازم برای انتقال را ۹۰ درصد و تغییر رشته در همان مقطع را ۵/۹۲ درصد نمره کل آخرین نفر پذیرفته شده در سهمیه مربوط برای رشته-محل مورد تقاضا در نظر گرفته است.

حسین توکلی مشاور عالی سازمان سنجش گفته بود که این قانون انتقال را برای تمام دانشجویان داریم، اما بعد از دو ترم، اما فرزندان اعضای هیأت علمی از همان ابتدا انتقالی می‌گیرند!

ابراهیم خدایی رئیس سازمان سنجش آموزش کشور نیز گفته بود آنچه برای فرزندان اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها وجود دارد سهمیه نیست و تنها تسهیلات است که حدود ۱۵۰۰ نفر از آن استفاده کرده‌اند و تنها مختص کنکورسراسری است.

خدایی در حالی امتیاز در نظر گرفته شده برای اعضای هیات علمی را نه سهمیه که نوعی تسهیلات برای فرزندان این افراد می‌داند که به گفته بشیر خالقی عضو کمیسیون بهداشت و آموزش پزشکی مجلس شورای اسلامی امسال حدود ۷۰ درصد از دانشجویان دندانپزشکی با سهمیه در دانشگاه پذیرفته شدند. همچنین

احمد توکلی رییس هیات‌مدیره دید‌ه‌بان شفافیت و عدالت در نامه‌ای به علی اکبر ولایتی رییس هیات امنای دانشگاه آزاد اسلامی، از تحصیل ۱۳۴ نفر از فرزندان اعضا و برخی مدیران دانشگاه آزاد در رشته‌هایی غیر از رشته قبولی خود خبر داد و خواستار جلوگیری از «رانت تحصیلی» آن‌ها شده بود.

مهدی گلشنی عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی نهادی که تصویب کننده این موضوع است به رسانه‌ها گفته بود: این حق‌کشی نیست که اگر شخصی در شهرستان قبول شده بخواهد برای ادامه تحصیل در همان رشته به یک دانشگاه دیگر برود. اما من با امتیازات بیش از این موافق نیستم.

او که خود عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف است براین نکته تاکید کرده بود که این امتیاز برای فرزندان اعضای هیات علمی است، زیرا امتیازات زیادی برای آن‌ها در نظر گرفته نشده است!

جواد محمدی دبیر هیات عالی جذب شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو هیات علمی دانشگاه تهران در واکنش به پذیرش سهمیه‌ای فرزندان اعضای هیات علمی در دانشگاه‌های برتر کشور تصویب این طرح را برای حضور دانشجویان در کنار خانواده عنوان کرده و گفته بود: اگر اساتید ما به کشور‌های دیگر بروند، معادل چند هزار دلار حقوق دریافت خواهند کرد، در حالی که در ایران ۳۰۰ تا ۴۰۰ دلار دریافت می‌کنند. من برداشتم این است که این امتیاز در واقع تسهیلاتی برای ایشان است تا کمک کند، اعضای هیات علمی شریف کشور ایران اسلامی در کشور ماندگار شوند و فرزندانشان نیز به فکر خارج رفتن نباشند.

 به نظر می‌رسد جامعه ما به سوی نوعی طبقه‌بندی اجتماعی پیش می‌رود که طی آن طبقه و جایگاه هر فرد بر اساس جایگاه اجتماعی، میزان ثروت، تحصیلات و حتی حرفه والدین مشخص می‌شود و در واقع به ارث می‌رسد. یکی، چون والدین صاحب منصبی دارد برایش مدرسه ساخته می‌شود، دیگری به این دلیل که والدینش در سازمانی مشغول به کار بوده‌اند می‌تواند در فردای بزرگسالی بی‌هراس از دغدغه شغل و نان جایگزین پدر یا مادر در سازمان مربوطه شود یا اینکه، چون والدینش به عضویت هیات علمی درآمده‌اند می‌تواند دوران دانشجویی بی‌دغدغه‌ای بگذراند.

مگر فرق میان فرزند یک استاد دانشگاه با فرزند یک کارگر یا کشاورز چیست چرا یکی باید به دلیل تراز و نمره رنج دوری از خانواده را تحمل کند و دیگری تنها به دلیل شغل والدین اندکی رنج را متحمل نشود، حال بگذریم که همین دانشجو وقتی در دانشگاه متبوع پدر یا مادر درس می‌خواند احتمالا با دوستان و همکاران آنان مواجه شده و چه بسا که نمره‌های خوبی را بر سر همین رفاقت‌ها دریافت کند و ورودش به مقاطع بعدی با تسهیل بیشتری صورت گیرد و پیشرفت آینده‌اش تضمین شود.

آیا تنها افرادی که شغل تدریس در دانشگاه را برگزیده‌اند سرمایه اجتماعی کشور هستند و آنگونه که محمدی گفته است در ازای حقوق که در کشور دریافت می‌کنند و در مقایسه با حقوق دریافتی در کشور‌های خارجی آنهم به دلار پایین‌تر است باید فرزندان آن‌ها امتیازاتی بیشتر از سایر دانشجویان داشته باشند؟ اصولا مگر حقوق کدام ایرانی را به دلار محاسبه می‌کنند، چند درصد ایرانیان حقوقی مناسب شغل‌شان دریافت می‌کنند و در این شرایط چرا خون برخی از برخی دیگر رنگین‌تر و منت‌شان بر سر مردم سایه‌افکن شده است.‌

ای کاش مسئولان و تصمیم‌سازان کشور به یاد داشته باشند شغل و تحصیل دو موضوعی هستند که آینده تمام جوانان به آن گره خورده است و دقیقا به همین علت نباید در این خصوص تسهیلاتی بیشتر برای یک گروه ایجاد شده و راه پیشرفت برای عده‌ای هموار و وراثتی باشد و برای گروهی سنگلاخی.

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی تابناک،تاریخ انتشار:13آبان1398،کد خبر: 193393،www.rouydad24.ir