شعار سال :روزهای قرنطینه، شاید تا آخر عمرمان دیگر تکرار نشود؛ بنابراین، فرصت هایی که این ایام در اختیار ما قرار می دهند نیز تکرار نخواهند شد.

یکی از این فرصت ها، داشتن زمان کافی برای بودن با بچه هاست. این فرصت، شاید برای بچه هایی که در مواقع عادی، ما را خیلی کم دارند، طلایی تر و لذت بخش تر باشد.

خیلی گفته می شود که باید به بچه ها یاد بدهیم. این حرف درستی است اما امروز می خواهم بگویم قرنطینه، فرصتی است برای یاد گرفتن از بچه ها به ویژه نوجوان های خانه.

واقعیت این است که نوجوانان امروز، عمدتاً چیزهایی می دانند که ما از آنها اطلاع کمی داریم؛ مثلاً آنها بهتر از نسل ما زبان خارجی و مشخصاً انگلیسی بلدند یا در کامپیوتر و تلفن همراه و نرم افزار، از ما خیلی جلوترند.

این وضعیت، فرصتی دو سر بُرد در اختیار ما قرار می دهد: اگر ما از آنان دعوت کنیم که در چیزی که بلد هستند ما را به شاگردی بپذیرند و مثلاً زبان، نرم افزار، نقاشی، موسیقی و ... به ما یاد بدهند، هم خودمان در این مدت چیزهای بسیاری یاد خواهیم گرفت و مثلاً با گنج های ناشناخته تلفن همراه مان و امکانات ناشناخته کامپیوترمان آشنا خواهیم شد و هم احساس مفید بود و عزت نفس را به نوجوانان مان خواهیم داد و رابطه قوی تری بین ما برقرار خواهد شد.

همچنین می توانید در تعامل با کودکان نیز از آنها بخواهید نقاشی کردن، نحوه بازی با اسباب بازی ها، مرتب کردن اتاق و ... را به شما یاد بدهند و شما نیز وانمود کنید که دارید یاد می گیرید. این لذت را به کودکان تان هدیه دهید.

فرصت طلایی و تکرار ناپذیر "اکنون" را از دست ندهیم.

جعفر محمدی
صاحب امتیاز و سردبیر سایت خبری تحلیلی عصر ایران

برگرفته از فضای مجازی