پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۲۸۲۵۲۷
تاریخ انتشار : ۲۹ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۶:۴۰
نزدیک محال است که خواننده‌ی این متن واژه‌های سفسطه، مغلطه، سوفیست و سوفسطاییان را نشنیده باشد. فهم عمومی از این واژه‌ها کمابیش نزدیک فهمِ تخصصی از آنهاست.
شعار سال: بر اساس این فهم عمومی از سوفسطایی‌گری، جریانی قوی و به سرعت در حال پیشروی از الگو‌های ذهنی و رفتاری مبتنی بر سوفسطایی‌گری و هرج و مرج در فضای عمومی کشور در حال رسوخ و نفوذ به اعماق پیدا و پنهان ذهنیت مردم است.
«پروتاگوراس»، سوفسطایی بزرگ یونان در عبارت مشهور «انسان معیار همه چیز است» سرراست‌ترین تعریف از سوفسطایی‌گری را بیان کرده است. بر اساسِ این گزاره هیچ معیاری خارج از انسان وجود ندارد، انسان مقید به قیدی خارج از خود نیست و خود معیارِ خود است. این جمله‌ی مشهور به سرعت در یونان دوران سقراطی شیوعی تام یافت.
بر اساس این تصویر از سوفسطاییان، آنان مبلغ نسبیت، بی اخلاقی و بی قیدی و عدم تعهد به وجدان بودند. در ازای دریافت پول یا دستمزد، به جوانان روش‌های غلبه بر طرف مقابل را آموزش می‌دادند. آن‌ها را برای پیروزی در دادگاه علیه طرف مقابل تجهیز می‌کردند، ولو اینکه طرف مقابل بر حق باشد. سوفسطاییان تکنیسین‌ها یا مهندسان مغلطه و سفسطه بودند و در این مورد هیچ قیدو مرزی آنان را مقید و محدود نمی‌کرد. این تکینک‌ها و روش‌های مهندسیِ غلبه و پیروزی در گفتگو و صحن دادگاه به همین حدود محدود نماند؛ بدل به رویه‌ای اجتماعی و مبنایی برای سلوک فردی و روشی برای زندگی در تمامی سطوح و لایه‌های آن شد. برای پیروزی و موفقیت و طی مدارج و صعود به بالا و عبور به مرحله بعد هر کاری مجاز شمرده شد. آنان به تعبیر امروزی تبدیل به الگوی رفتار و زندگی شدند؛ و این یعنی بی‌اخلاقی و هرج و مرج شدید و عمیقی که پشتوانه‌های تئوریک و فلسفی هم داشت.
به این ترتیب، برای ارتقاء، کسب منفعت، به دست آوردن منصب و احرازِ منزلت هیچ محدودیتی وجود ندارد. این یعنی هدف وسیله را توجیه و مباح می‌کند.
«انسان معیار همه چیز است» پروتاگوراسی در قالب‌هایی همچون «زرنگ بازی»، «دم غنیمت شماری»، «بزن در رویی»، «شکار فرصت»، «هم رنگ جماعت شدن»، «هوای بالایی‌ها را داشتن»، «کی به کیه»، «طی کردنِ یک شبه‌ی راه صد ساله»، «بیشتر از یک بار که به دنیا نمی‌آییم» و «بستن بارِ خود» ظهور کرده و اذهانی را به تصرف درآورده و در کالبد‌های زیادی حلول کرده است.
این‌ها تعابیری خالی نیستند بلکه ترجمان فرهنگی هستند که با سرعت در حال تعمیم و تعمیق است.
این جمله‌ها شدیدا رایج، شایع و در هوا منتشرند، همچون اکسیژنی که خواهی نخواهی با هر دم و باز دمی فرو می‌رود و، اما به راحتی باز نمی‌آید و رسوب می‌کند. کسانی برای تنفس نکردنش ماسک زده‌اند تا آلوده نشوند؛ و چه کار سخت و طاقت‌فرسایی.
این آفتی عمومی است که هیچ قشری از گزند آن در امان نمانده است. فقط جوانان نیستند که در چنگال آن گرفتار شده‌اند، بزرگتر‌های جوانان نیز بیش و پیش از آنان گرفتار شده‌اند. حتما یکی از علل اصلی گرفتاری جوانان در این دام این است که بزرگتر‌ها پیش از این در دام و باتلاق سوفسطایی‌گری گرفتار شده‌اند. هر چه باشد جوانان از بزرگتر‌ها تبعیت می‌کنند.

با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از سایت جستارها ، تاریخ انتشار: خرداد 1399 ، کدخبر: - ، www.jostarha.com

اخبار مرتبط
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین