شعار سال: نه چین و نه روسیه هیچکدام کمترین اشتراک فرهنگی، نژادی، تاریخی، مذهبی و سیاسی با ما ندارند و به همین جهت هر نوع ارتباطشان با ما، تابعی از منافع بلند مدت و کوتاه مدت آنهاست. اگر جز این بیندیشیم به بیراهه رفته ایم.

خبر مبهم و غیر کامل «قرارداد با چین» آن هم به مدت بیست و پنج سال، به قدری ناشیانه تنظیم شده بود که فقط به مخالفین سینه چاک جمهوری اسلامی فرصت داد تا هزار وصله ناجور به دامن نظام بچسبانند.

برای من کوچکترین جای تردیدی نیست که قرارداد‌های ملی حتما با توجه به مصالح بلند مدت مردم و با حفظ کرامت و عزت ملی تنظیم می‌شود و اساسا در ساختار جمهوری اسلامی، تصویب «قرارداد‌های همراه با عزت»، هم با دشواری همراه است چه برسد به قرارداد‌های دیگر؟!

ولی جای این سؤال اساسی از دولت محترم باقی است که چرا درباره چنین اموری که امکان مانور را به دشمنان ایران و جمهوری اسلامی می‌دهد این مقدار کتمان به خرج می‌دهند که لا جرم دیگران بر موج خبری آن سوار شوند. اعلام صریح و سریع مضمون اینچنین موافقت نامه و قراردادهایی، نه تنها گزندی به آن نمی‌زند، بلکه حتی می‌تواند نقد عمومی را به همراه داشته باشد و اشکالات ریز و درشت آن را معلوم کند.

در روزگاری که هیچ چیز پنهان نمی‌ماند، دولت و شخص رییس جمهور نباید از شفافیت در این امور حیاتی غفلت ورزند.

البته فراموش نکرده ام که مطالبی به عنوان مفاد این توافق منتشر شده است، ولی روشن است که جزواتی چند ده صفحه‌ای نمی‌تواند برای درک مطلب مفید باشد. چراکه برای عامه مردم قابل شناخت نیست و برای خواص هم پشت پرده‌ای را معلوم نمی‌کند.

امروز برخی رسانه‌ها به نقد این نوع خبر رسانی پرداخته اند که جای خوشبختی دارد، ولی باید در این باره کارشناسان مختلف از جهات مختلف و در رسانه‌های متفاوت به بررسی بنشینند و هر کدام گروه مخاطب خود را توجیه کنند و آثار سوء و آثار مثبت این چنین قرارداد‌هایی را معلوم کنند.

نگارنده برای آغاز این امر و در کنار آن به چند نکته توجه می‌دهم:

نخست آنکه نه چین و نه روسیه هیچکدام کمترین اشتراک فرهنگی، نژادی، تاریخی، مذهبی و سیاسی با ما ندارند و به همین جهت هر نوع ارتباطشان با ما، تابعی از منافع بلند مدت و کوتاه مدت آنهاست. اگر جز این بیندیشیم به بیراهه رفته ایم. روسیه تاریخی آمیخته به خیانت و «دو دوزه بازی» با ایران دارد و چین نیز در مسیر توسعه خویش، هیچ ارزشی جز منافع خود برای ما قائل نیست. چینی‌ها از دوره‌ی «آرمان جهانی ضد امپریالیستی» عبور کرده اند و اگر در باغ سبزی در معاملات اقتصادی با آمریکا ببینند، ما را به راحتی می‌فروشند. چنانکه تا کنون یک قطعنامه آمریکایی علیه ایران را وتو نکرده اند؛ و دیگر اینکه پیمان‌های بلند مدت نوعی «امتیاز بلند مدت برای طرفین» است. البته روشن است که آنکه در کوتاه مدت نیاز بیشتری دارد منافع کوتاه مدت را بیشتر ملاحظه می‌کند. چنین اموری مثل «چک»‌هایی است که به مرور نقد می‌شوند. باید حواسمان باشد که اقساط این چک‌ها چگونه به باز پرداخت می‌رسد. «وضع بد معیشت امروز» نباید نگاهمان را به آینده کم رنگ کند. این نکته را سر بسته می‌گذارم تا با شناخت بیشتر از محتوای قرارداد درباره آن سخن بگوییم.

البته در چند سال اخیر به دلایل متعدد ما ناچارا وارد تعاملات مشروطی با برخی کشور‌ها مانند روسیه و فرانسه، البته به صورت جداگانه شده ایم که یکی از شروط اصلی طرف‌های دیگر، عدم افشا توافق بوده است که ما ناچارا پذیرفته ایم، اما چه کسی است که نداند در جهان امروز - آن هم با شرایطی که کشور و سیاست خارجی ما دارد - و وجود دشمنان خارجی و افراطیون و جاهلانی در داخل که خواسته یا ناخواسته آب به آسیاب دشمن می‌ریزند، هرگونه قراردادی در معرض افشا و لاجرم تهدید و نقض قراردارد کما اینکه در موارد یاد شده، همین اتفاق افتاد و چین هم از این قاعده مستثنی نیست.

 

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از پایگاه خبری جماران ، تاریخ انتشار: 19 تیر 1399 ، شماره خبر: 1455151، www.jamaran.news