شعار سال:  در دو ماه اخیر دو حمله‌ی تروریستی در فرانسه اتفاق افتاد که اسلام‌گرایان تندرو مسئولیت آن‌ها را بر عهده گرفتند. بازتاب این خبر‌ها در رسانه‌های جهان، چگونگی مقابله با اسلام‌گرایان تندرو را به سوال مهم این روز‌ها تبدیل کرده است. امانوئل ماکرون -رئیس‌جمهور فرانسه- مشکلات اقصادی و آموزشی متمرکز در برخی محلات را عامل ایجاد این حملات می‌داند. او می‌گوید «مدافعان و مبلغان ایدئولوژی اسلام سیاسی با سوءاستفاده از این معضل اجتماعی، قوانین جمهوری را هدف گرفته‌اند و به‌دنبال ایجاد ساختار ارزشی موازی با آن هستند». اما بیژن عبدالکریمی می‌گوید «دلیلش از فقر شدیدتر است. فقر فرد را به جایی نمی‌رساند که برود کله‌ی کسی را ببرد. چنین جنایتی، اصلا یک امر انسانی نیست و کاملا غیرانسانی است. یعنی از یک موجودِ «نه حیوان-نه انسان» صادر می‌شود».

ازجمله راهکار‌هایی که فرانسه از سال ۲۰۱۵ برای مقابله با اسلام‌گرایان تندرو درنظر گرفته است، افزایش تدابیر امنیتی است. به این ترتیب که تعداد نیرو‌های پلیس ضدتروریسم را افزایش داده و نیرو‌های ارتش را در محلات توریستی و اماکن تفریحی مستقر کرده است. بعد از وقوع حملات تروریستی اخیر، فرانسه طرح جدیدی را نیز در دستور کار قرار داده است به این صورت که می‌خواهد کنترل بر مراکز مذهبی و مساجد را افزایش دهد و از حضور امامان جماعت غیرفرانسوی در مساجد جلوگیری کند. همچنین می‌خواهد فعالیت برخی انجمن‌های اسلامی را متوقف کند. بیژن عبدالکریمی درمورد افزایش تدابیر امنیتی به‌عنوان راهکاری برای مقابله با اسلام‌گریان تندرو می‌گوید: «این حماقتی است که در همه‌ی کشور‌های جهان وجود دارد، ساده‌ترین راه‌حل این است که ما مسائل فرهنگی، اجتماعی و تاریخی را تبدیل به مسائل پلیسی امنیتی کنیم. این درست مثل این است که شما وقتی با بچه‌تان مشکل دارید با خشونت برخورد کنید و فکر کنید مسئله حل می‌شود».

عبدالکریمی: موجوداتی شبیه زامبی‌ها هستند!

عبدالکریمی درمورد رادیکالیسمی که در فرانسه ظهور پیدا کرده است، گفت: «مسئله، مسئله‌ی پیچیده‌ای است. مسئله، مسئله‌ی جامعه‌شناختی است. گرچه من به‌عنوان یک دانش‌آموخته‌ی فلسفه می‌توانم از منظر فلسفه هم به آن نگاه کنم. مهاجرینی که از خاورمیانه، آفریقا و اروپا هستند از خانه‌ی خودشان درآمدند. مثل یک درختی می‌مانند که دیگر در خاک خودشان ریشه ندارند. اما در عین حال جامعه‌ی غربی هم آن‌ها را نپذیرفته است. یعنی این‌ها نتوانستند یک‌پارچه -integrated- شوند؛ نتوانستند با جامعه‌ی غربی یکی شوند؛ لذا یک نوع موتاسیون (جهش انسان‌شناختی) صورت گرفته است و افرادی ظهور پیدا کردند که معلوم نیست چه هستند. این یک انسان غربی نیست که با آن فرهنگ، عقلانیت و با آن مختصات اجتماعی غرب کنار آمده باشد؛ البته جامعه‌ی غربی هم آن‌ها را نپذیرفته است. شرقی هم نیستند، مسلمان نیستند و خاورمیانه‌ای نیستند. یک «نمی‌دانم چه» و یک «نمی‌دانم که» است؛ آن‌ها موجودات عجیب و غریبی شبیه زامبی‌ها و آنچنان تحت فشار هستند که دست به جنایت می‌زنند. یعنی اول یک جهش انسان‌شناختی تحت عنوان اسلام صورت گرفته است، نه اینکه این‌ها از اسلام نشات گرفته باشد بلکه اسلام، مذهب و سیاست، توجیهاتی -justifications- هستند برای این جهش؛ این موتاسیون به این صورت شکل گرفته است.»

عبدالکریمی درمورد ارتباط فقر با رادیکالیسم گفت: «دلیلش از فقر شدیدتر است. یعنی مسئله صرفا به فقر برنمی‌گردد. فقر فرد را به جایی نمی‌رساند که برود کله‌ی کسی را ببرد. چنین جنایتی، اصلا یک امر انسانی نیست و کاملا غیرانسانی است. یعنی از یک موجودِ نه حیوان-نه انسان صادر می‌شود. به همین دلیل مسئله‌ی فرهنگ، کشور و زبان مادری مهم است. همه‌ی کسانی که دست به مهاجرت می‌زنند لااقل نسل‌های دوم-سوم‌شان با مشکلات فرهنگی و انسان‌شناختی زیادی مواجه هستند.

در سیستم‌های غربی، خدمات اجتماعی -social services- خیلی زیاد است، اما فقط زمانی می‌توانید از آن استفاده کنید که به سیستم ملحق شوید. این کشور‌ها (جوامع غربی) شبیه قطار پرسرعتی هستند که اگر سوار قطار شوید از خدمات و سرویس‌های زیادی برخوردارید. اما اگر سوار قطار نشوید و بیرون قطار باشید، آن قطار به‌شدت شما را له می‌کند. افرادی که دست به این جنایت‌ها می‌زنند افرادی هستند که نتوانستند سوار قطار شوند و به همین دلیل دست به عکس‌العمل‌هایی می‌زنند.»

این نوع جنایات باید صراحتا محکوم شود

عبدالکریمی ادامه داد: «نکته‌ی دیگری که دوست دارم رویش دست بگذارم، برخورد و مواجهه‌ی مسلمانان و رهبران جهان اسلام است که به هیچ‌وجه نباید این را تبدیل به یک موج سیاسی کنند و بخواهند از آن بهره‌برداری سیاسی بکنند. علی‌رغم همه‌ی بی‌عدالتی‌هایی که ممکن است در جوامع غربی باشد که منجر به این امر شود، این نوع امور به هیچ‌وجه نباید با سکوت یا به‌صورت تلویحی تایید شود و بکوشند از آن به‌عنوان یک ابزار سیاسی استفاده کنند. این نوع جنایات باید صراحتا محکوم شود وگرنه اسلاموفوبیا (اسلام‌هراسی) حاکم می‌شود که یکی از برنامه‌های قدرت‌های جهانی و نظام سلطه‌ی جهانی است؛ هم آمریکا و هم رژیم صهیونیستی. این‌ها می‌کوشند اسلام‌هراسی را ترویج کنند و در فضای جهانی در جهت منافع و سیاست‌های خودشان نوعی اسلام‌هراسی ایجاد کنند. من فکر می‌کنم که رهبران سیاسی اسلام باید هوشیار باشند و صراحتا این جنایت را محکوم کنند. هیچ تعارفی نداریم، این‌ها جنایت علیه بشریت است و باید محکوم شود.

حالا بی‌حرمتی به پیامبر اسلام هم یک بحثی است. اما دفاع از عظمت و شخصیت محمد مصطفی، نباید مسئله‌ی محکوم کردن اینگونه جنایت‌ها را تحت‌الشعاع قرار دهد؛ چرا که این جنایات، خود بر علیه تعالیم پیامبران بزرگ الهی است. بی‌حرمتی و یک کاریکاتور به اندازه‌ی این جنایات مسیر، راه و اندیشه‌ی انبیای بزرگ را به خطر نمی‌اندازد؛ لذا من از همه‌ی مسلمانان می‌خواهم که شدیدا این نوع جنایات را محکوم کنند.»

عبدالکریمی درمورد راهکار افزایش تدابیر امنیتی برای مقابله با اسلام‌گرایان تندرو گفت: «این حماقتی است که در همه‌ی کشور‌های جهان وجود دارد، ساده‌ترین راه‌حل این است که ما مسائل فرهنگی، اجتماعی و تاریخی را تبدیل به مسائل پلیس امنیتی کنیم. این درست مثل این است که شما وقتی با بچه‌تان مشکل دارید با خشونت برخورد کنید و فکر کنید مسئله حل می‌شود.»