شعار سال: سفر چهار روزه پاپ به عراق با بازدید‌هایی از نجف و اربیل و موصل با حاشیه‌های فراوانی همراه بود قرابت و نزدیک شدن ادیان آسمانی و مکاتب دینی پدیده‌ای ممدوح و پسندیده است که با همه گلایه‌هایی که از مسحیت نسبت به ظلم مضاعف غربی‌ها که از سوی سربازانشان وجود دارد و با آویزان کردن صلیب به گردشان قدم به سرزمین‌های اسلامی مرتکب جنایت می‌شوند و بعضا هم که کشته می‌شوند با آداب و سنن مسیحی بخاک سپرده می‌شوند در حالیکه تماما پایبند به فرامین مسیحیت و آموزه‌های کلیسا‌ها می‌باشند. از زاویه‌ای دیگر می‌توان گفت قدرت‌های متجاوز جهانی با پشتیبانی دین مسیحیت به جنگ سرزمین‌های اسلامی می‌آیند، جرج بوش پدر و پسر یک خانواده کاملا مقید و پایبند به عقاید مسیحی بودند که جنایات بزرگی را در بلاد اسلامی مرتکب شدند، ترامپ دیوانه با استعانت از کلیسا جنایت حذف رهبران مقاومت از جمله سردار سلیمانی و ابو مهندس المهدی را مرتکب شد، بایدن برای پیروزی در انتخابات در کلیسای قدیمی زادگاه خودش حضور یافته و به راز ونیاز می‌پردازد. جنایاتی که در شبه جزیره بالکان صورت گرفت و هزاران مسلمان بیگناه به مسلخ کشیده شدند و یکی از نسل کشی‌های بلاشک تاریخ را رقم زدند بنام کلیسا به سرانجام رساندند. حال با این پیش فرض که پاپ با هدف دلجویی و قرابت دینی قدم به این وادی نهاده را می‌توان حرکتی بدیع دانست.

 

 

کاش پاپ در این سفر تاریخی جواب و دلجویی برای مسلمانان به ارمغان می‌اورد، اما استنتاجاتی که از این سفر گردیده کاملا قابل تامل می‌باشد، انتشار تمبر یادبود پاپ در درون نقشه تخیلی کردستان اعتراضات گسترده‌ای را در منطقه بوجود آورد بطوری که سخنگوی رسمی اقلیم کردستان عراق رسما اعلام کرد که این پیشنهاد چند نفر هنرمند بوده که به تصویب دولت اقلیم هم نرسیده بود و تنها بصرف یک نماد یادبودی از آن پرده برداری گردید، اگر چه هم مدیران تصمیم ساز اقلیم که عمدتا در اربیل متراکم شده اند و هم آگاهان سیاسی این منطقه بخوبی می‌دانند که این حرکت فراتر از یک مزاح سیاسی است و، چون با انتقادات بیرونی و داخلی همراه گردیده است چاره‌ای جز غیرجدی تلقی کردن آن را نداشتند.

در این بین چند ملاحظه جدی وجود دارد که لازم است برخی وسوسه گران آنرا جدی بگیرند اولا اینکه از سفر یک رهبر دینی سوء استفاده نشود و سرنوشت تشکیل دولت مستقل کردی را به دین مسیحیت گره زدن اهانت آشکار به مسلمانان و این همه مسجد و تکیه و خانقاه و عالمان مسلمان اقلیم کردستان عراق و دولت عراق که بر اساس بنیان‌های دین اسلام شکل گرفته است، می‌باشد. اگر عکس پاپ در روی یکی از نماد‌های منطقه‌ای اقلیم کردستان حک می‌شد پیام کم حاشیه تری را بدنبال داشت، اما وقتی که ستاره داوود بعنوان نماد یهودیت در کنار عکس پاپ بعنوان مجسمه عینی دین مسیح در نقشه‌ای ساختگی که سرزمین‌های برخی کشور‌ها را در آن گنجانده باشند چه پیامی می‌تواند داشته باشد؟ هر چند که بر کسی پوشیده نیست که این تمبر کاملا هدفمند و معنادار و حساب شده طراحی و منتشر شده است که می‌تواند حاصل حضور قدرتمند جریانات تبشیری در کردستان عراق می‌باشد که رهبران آن از فعالیت و حضور آنان بی اطلاع نیستند. طراحان تمبر یادبود پیش بینی این را هم کرده بودند که در صورت هرگونه اعتراضی انتشار تمبر را یک مزاح تلقی نمایند. برکسی پوشیده نیست تمبر یادبود بعنوان یک اثر معنوی است که بعنوان نماد پیوند و همبستگی با موضوعی خاص منتشر می‌گردد؛ بنابراین وقتی که این نماد همبستگی معنوی همزمان با ورود پاپ به اربیل منتشر می‌گردد شکی نیست که عالیترین سطح مدیریتی اقلیم در جریان این طراحی بوده است، ولی با فشار‌های داخلی و خارجی مجبود به توجیه کردن آن گردیدند.

 

برخی رهبران اقلیم پرده را کنار زده و چشم به نیرو‌های فرامنطقه‌ای با نماد ستاره داوود و صلیب کلیسا دوخته‌اند

اما پیام دیگری که این تمبر یادبود دارد این است که برخی رهبران اقلیم پرده را کنار زده و آشکارا جهت رسیدن به آرمان‌های قومی خود چشم به نیرو‌های فرامنطقه‌ای با نماد ستاره داوود و صلیب کلیسا دوخته اند، درست است که اقلیم کردستان عراق سرزمین همزیستی ادیان و مذاهب و اقوام بوده است، اما این نوع اقدامات تفرقه انگیز نوعی شکاف جدی بین این همبستگی ملی ایجاد خواهد نمود که چنین استنباط می‌گردد در راستای رسیدن به این آرمان قومی راهی جز با طی کردن طریق نمرود‌های زمان میسر نمی‌شود همان نماد‌ها و نشانه‌های نمرودی که هزاران زن و کودک عراقی را در این سرزمین به بهانه نبرد با صدام و بقایای آن به خاک و خون کشیدند کاش این پرسش اساسی در عراق از پاپ می‌شد که دلیل ورود صلیبیان در مناطق مسلمانان با چه هدف و انگیزه‌ای صورت گرفته است؟ و حال پرسش اصلی از طراحان این تمبر یادبود این است که رسیدن به آرمان‌های قومی با چه هزینه ای؟ آیا می‌توان تاریخی سراسر افتخار کرد‌ها را از پیوستگی به دین اسلام نادیده گرفت؟ آیا امکان "مسیحیزه کردن" کردستان با افتخارات بزرگی مانند صلاح الدین ایوبی امکان دارد؟

آیا هزاران جوان و عالم دینی سلحشور منطقه اقلیم اجازه چنین انحراف آشکاری را به چند مدیر بلندپرواز میدهد؟ آیا این اقدام نابخردانه همسایگان عراق و دولت اسلامی مرکزی این کشور را تحریک نمیکند که تجربه چند دهه مدیریت قومی در اقلیم کردستان عراق را به تزلزل بیندازید؟ از طرف دیگر فکر نمیکنید این سکنجبین سیاسی موجب فزونی صفرای اقلیم گشته و آنرا از حیظ انتفاع باز دارد؟

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از دانا، تاریخ انتشار: ۲۲ اسفند ۱۳۹۹، کد خبر: ۱۷۱۶۴۳۸، www.dana.ir