این درد را به کجا باید برد و به که باید گفت؟

محمدباقر تاج‌الدین در مطلبی به خودسوزی معلم اصفهانی واکنش نشان داده و نوشته است که: این درد و اندوه را باید به کجا برد و به که باید گفت تا راهی پیدا شود که دیگر شاهد نباشیم که معلمان جامعه به این وضع و حال ناگوار و تلخ بیفتند؟ هرگاه دیدیم که معلمان برترین جایگاه را در جامعه پیدا کرده اند بدانید که جامعه به سمت و سوی بهروزی و نیک بختی روی آورده است و اگر غیر از این باشد جامعه روی در تیره بختی و سیه روزی برده است!

شعار سال: خودسوزی معلم اصفهانی برای دست یابی به حق حیات خویش حقیقتا بسیار دردناک و تأسف بار است. به کجا رسیده ایم که یک معلم به عنوان مهم‌ترین و کلیدی‌ترین قشر جامعه که در بسیاری از کشور‌ها بالاترین جایگاه را دارد این گونه ذلیل می‌شود که به ناچار دست به خودسوزی می‌زند. معلمی که تمام وجود خویش را برای دانش آموزان نثار می‌کند و با عشق و علاقه به تدریس می‌پردازد تا فرزندان این آب و خاک برومند شوند و آیندۀ سرزمین خود را تضمین کنند این گونه مستأصل می‌شود و جان شریف خود را مفت و مجانی از دست می‌دهد!

در جامعه‌ای که عده‌ای با رانت و مفت بری و مفت خوری ثروت‌های افسانه‌ای اندوخته اند معلمی را می‌بینیم که برای داشتن یک سرپناه معمولی این گونه پنجه در پنجۀ مرگ می‌افکند! در جامعه‌ای که عده‌ای اندک سرمایه‌های کلان می‌اندوزند معلمی را می‌بینیم که برای داشتن سرمایه‌ای ناچیز جان ارزشمند خویش را فدا می‌کند! دریغ و درد که معلم این گونه به خواری و زبونی می‌افتد؟! از شما چه پنهان بنده استادان دانشگاهی را می‌شناسم که پس از سال‌ها تدریس و تحقیق از داشتن یک سرپناه بسیار معمولی محروم اَند و حتی به دلیل عدم توان اجارۀ خانه در تهران به حاشیه‌های تهران پناه برده اند!

به راستی این درد و اندوه را باید به کجا برد و به که باید گفت تا راهی پیدا شود که دیگر شاهد نباشیم که معلمان جامعه به این وضع و حال ناگوار و تلخ بیفتند؟ هرگاه دیدیم که معلمان برترین جایگاه را در جامعه پیدا کرده اند بدانید که جامعه به سمت و سوی بهروزی و نیک بختی روی آورده است و اگر غیر از این باشد جامعه روی در تیره بختی و سیه روزی برده است!

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال تلگرامی سخنرانی‌ها