شعارسال: آرش نجفی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران در قرائتی انتقادی از سیاستگذاری‌های نامتوازن در بخش‌های تخصصی گلایه‌مند است و می‌گوید که حجم بالایی گاز به گلخانه‌ها و کارخانجات سیمان می‌دهیم تا برای افغانستان سیمان تولید کنند و با سدسازی، آب را روی ما ببندند. ۹۰ دلار پول سوخت مایع برای تولید سیمان می‌دهیم که ۳۰ دلار صادرات به افغانستان داشته باشیم! روزانه ۵۵ میلیون لیتر گاز به گلخانه‌ها برای تولید فلفل دلمه‌ای صادراتی و ... برای مثلا صادرات به روسیه می‌دهیم. در حالی که این میزان گاز، برای مصرف کل پتروشیمی‌ها و صنایع فولاد کشور، کافی است. صنایعی که دلار وارد کشور می‌کنند.

در روند صحبت آرش نجفی، دکتر ژاله بشکل مکرر او را متهم به نافهمی موضوع نمود. آنچه که در سخنان نسبتا درست آرش نجفی جای نقد دارد، در نظرگیری کل گاز تخصیصی برای گلخانه‌ها جهت محصولات صادراتی و یا تصور صادرات کل سیمان تولیدی به افغانستان، آنهم فقط برای سدسازی است.

توضیحات تکمیلی برای بهره برداری بیشتر از خبر:
صحبت‌های آرش نجفی، بعضا دارای جهت گیری‌های راهبردی بوده و صرف نگاه سلبی به آن‌ها نباید از کنارشان عبور کرد. بعنوان نمونه وی در تیرماه ۱۴۰۳ از متوقع شدن فولادساز‌ها و درخواست گرفتن میادین گازی توسط ان‌ها گفت. تولید کنندگان فولاد را مجبور کردیم که نیروگاه بزنند و آن‌ها حالا طلبکار شدند و میدان گازی هم می‌خواهند! اگر می‌گذاشتند نیروگاه‌داران هشت ماه از سال برق شان را صادر کنند، امروز مشکلی نداشتیم. در خردادماه ۱۴۰۳ بیان داشته بود که قرار بود در عرض ۴ سال ۴ میلیون بخاری تعویض شود، ولی دو سال گذشته و هیچ اقدامی نشده است.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال