جمهوری اسلامی ایران به دو دلیل اقتصادی و سیاسی، علاقه بالایی به جذب دانشجوی خارجی دارد. تا این جای داستان، نه تنها فعل بدی رخ نداده، بلکه سیاستی درست هم دنباله گیری شده است. اما شاهدیم که با افزایش دانشجویان خارجی در ایران، مشکلات و اختلافاتی چند بین این گروه از دانشجویان و شهروندان عادی و یا حتی دانشجویان ایرانی همان دانشگاه ، شکل گرفته است. بعنوان مثال می توان به اعتراض مردم همدان درخصوص دانشجویان عراقی و درگیری دانشجویان ایرانی و لبنانی در دانشگاه خواجه نصیر اشاره کرد. باید از وطارت عتف پرسید که آیا برنامه ای خاص برای کاهش این نوع درگیرها ( از نوع انضباطی یا فرهنگی) تدوین شده است؟ در خصوص ماجرای اختلاف دانشجویان ایرانی و لبنانی در دانشگاه خواجه نصیر فوه قضاییه اعلام داشته است که، در پی اختلاف بین ۳ دانشجوی ایرانی و ۳ دانشجوی لبنانی و ثبت شکایت توسط طرف ایرانی در مرجع قضایی،در مراحل اولیه رسیدگی به پرونده ۲ دانشجوی ایرانی رضایت خود را اعلام می‌کنند. در ادامه رسیدگی به پرونده یک دانشجوی ایرانی که شاکی پرونده بوده و ۳ دانشجوی لبنانی برای انجام تحقیقات به دادسرا دعوت می‌شوند.در زمان مراجعه به دادسرا، دانشجوی ایرانی اعلام می‌کند که در ازای دریافت مبلغ ۲۵ میلیون تومان رضایت می‌دهد. این دانشجو با دریافت ۲۵ میلیون تومان رضایت خود را اعلام و پرونده بسته می‌شود.