این ضعف مدیریت باعث شد که دامداری بعد از اعلام ملی شدن اراضی پارک سیاه کوه و جدا شدن آن از منطقه حفاظت شده درست یک روز بعد از ملی شدن پارک حق تعلیف١٠ ساله از اداره منابع طبیعی نائین اصفهان بگیرد. از آن‌جا که پارک ملی سیاه کوه از بی‌آبی مفرط رنج می‌برد و بخاطر نوع دامی که این دامدار بانفوذ دارد یعنی «شتر»، به ادامه حیات جانوران پارک ملی سیاه کوه بسیار لطمه زد زیرا شتر در هر وعده تشنگی ١٢٠ لیتر آب می‌آشامد.جانورانی که در پارک ملی سیاه کوه زیست می‌کنند از نوع جانوران کمیاب ایران مانند یوز پلنگ آسیایی، شاه روباه، کاراکال، عقاب شاهی، هوبره و بالابان هستند و دمای هوا بسیار بالا است. بی‌آب و علفی مشکلی است که می‌تواند از عوامل فشار بر ادامه زیست جانوران باشد .

چگونه است که از نظر تقسیمات سیاسی قسمت‌های جنوبی پارک زیر نظر استان یزد و بخش‌های شمالی آن زیر نظر استان اصفهان است.آیا این دوگانگی نگرش ضعف مدیریت حیات وحش در سازمان محسوب نمی‌شود؟ با این‌که طی دو‌سال گذشته توسط فعالان محیط‌زیست اردکان نسبت به فعالیت معدن باریت و ادامه حق تعلیف این دامدار با نفوذ اعتراض‌های متعدد صورت گرفته اما اداره منابع طبیعی نائین اصفهان با حق تعلیف مجدد آنهم به مدت ١٥‌سال و بدون توجه به اعتراضات گذشته مردم اردکان و همچنین سازمان صنایع استان اصفهان با ادامه فعالیت معدن باریت به مدت ١٠‌سال مجددا درفضای پارک ملی سیاه کوه موافقت کرده است.آیا این غیر از دهن کجی به مفهوم پارک ملی است؟

از طرفی کوه سیاه کوه که در مجاورت یک عرصه وسیع بیابانی قرار گرفته به‌طور طبیعی از سه طرف با دشت‌های مردابی اطراف خود که از چاله عقدا تغذیه می‌شود محاط شده و همین مانع از ورود شکارچی از سه طرف مرداب به منطقه بکر زیستی پارک ملی سیاه کوه می‌شود. اخیرا باز هم ذینفعان با سیاسی‌کاری و نفوذ خود همچون بقیه مناطقی که در ایران جانمایی اشتباه برای صنایع فولاد زده‌اند در این منطقه خشک و کم آب بیابانی صنایع آب بر فولاد علم کرده‌اند و تنها منبع آبی محدود که در چاله عقدا حقابه این پارک ملی می‌باشد برای فولاد می‌برند که عنقریب خبر خشک شدن کامل این مرداب‌ها به گوش خواهد رسید.همان بلایی که صنایع فولاد اصفهان بر سر زاینده رود آورد گندله‌سازی اردکان نیز بر سر این منطقه که سطح آب‌های زیر زمینی آن بسیار پایین‌تر از اصفهان می‌باشد، خواهد آورد.

در تمام ٨٠ هکتار پارک ملی سیاه کوه یک دکل ارتباطی مخابرات به چشم می‌خورد که به علت نبود بودجه نیمه کاره رها شده است.با این‌که طبق مصوبه ١٢/١١/٨٦ شورایعالی محیط‌زیست وقت ٨٠ هکتار وسعت این منطقه به پارک ملی ارتقا پیدا کرده و علیرغم این‌که گونه‌های جانوری رو به انقراض ویژه‌ای ازجمله یوز پلنگ، شاه روباه در این منطقه دیده شده سال‌هاست سازمان محیط‌زیست بودجه خاص، تشکیلات جداگانه‌ و نگاه ویژه‌ای به این پارک نداشته است که حتی بودجه‌ای برای اتمام این تنها دکل مخابراتی که لااقل هم برای حفاظت جان محیط‌بانان و حفاظت وحوش با این وسعت از لحاظ امنیتی اهمیت دارد در نظر گرفته نشده و این درحالی است که در این پارک با این وسعت بی‌سیم آنتن نمی‌دهد تعداد کم محیط‌بانان که برای جبران کمبود نیرو مجبور به کشیک‌های طولانی هستند نیز مزید لزوم تغییر نگرش سازمان محیط‌زیست نسبت به این پارک ملی باارزش است. واضح است که اگر نگرش سازمان محیط‌زیست نسبت به ایجاد تشکیلات مستقل این پارک نمود داشت ما شاهد فشار صنعت فولاد بر حقابه این پارک نبودیم.

هر چند در تمام زمانی که از عمر پارک ملی سیاه کوه اردکان می‌گذرد وظیفه شناسی محیط‌بانان اردکان در حفاظت سطح بالای آن را نمی‌توان کتمان کرد اما توجه مسئولان سازمان محیط‌زیست و سازمان منابع طبیعی را بر حذف هرگونه تعارض بر این منطقه و وجود یوز همان تنها گونه رو به انقراض در این پارک ملی را فراموش نکند.گونه جانوری یوز که هنوز چند روز از گزارش رو به انقراض قرار گرفتنش می‌گذرد را در این پارک ملی فراموش نکنیم.

با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی زیست بوم، تاریخ انتشار: 27 شهریور 1395، کد مطلب: 32775، www.zistboom.com