ودایع تصریح کرد: انتقال نیازها و همچنین پذیرفتن اشتباهات از طریق رفتارهای غیرکلامی در کودک ممکن است تا پنج‌سالگی نیز ادامه داشته باشد و همین امر ضرورت یادگیری زبان بدن کودک را برای والدین دوچندان می‌کند.

وی با اشاره به اینکه اهمیت برخوردهای غیرکلامی در تربیت کودک بیش از صحبت کردن است، افزود: کودکان به‌واسطه دو سال انتقال پیام از طریق زبان بدن بیشترین تأثیر را از طریق رفتارهای غیرکلامی اطرافیان خود درک می‌کنند و به‌خلاف تصور، پذیرش مفاهیم کلامات در آنها بسیار کم است.

این مشاور علوم رفتاری ادامه داد: به‌طور مثال وقتی پدر یا مادری از فرزندش می‌خواهد که اسباب‌بازی‌های خود را وسط اتاق پرت نکند کودک به‌طور ناخواسته نسبت به هشدارهای کلامی والدین بی‌اهمیت است و کارش را تکرار می‌کند، در این مواقع لازم است تا به فرزند اجازه ندهند که به بازی‌اش ادامه دهد مگر اینکه اسباب‌بازی‌هایش را جمع کند، این الگوی غیرکلامی رابطه عمل و نتیجه عمل را به کودک نشان می‌دهد و باعث القای حس مسئولیت پذیری در کودک می‌شود.

ودایع اضافه کرد: همچنین حالات چهره برای آموزش و تربیت کودک بسیار مهم است به‌طور نمونه والدینی که از طریق کلمات توهینی و تهدیدی عصبانیت خود را نشان می‌دهند اغلب نتیجه مطلوبی نمی‌گیرند درحالی که تغییر یک حالت چهره و یا تکان دادن سر این پیام را به کودک می‌رساند که کار ناپسندی انجام داده است.

وی با بیان اینکه هیچ چیز اسرارآمیزی در فهم ارتباطات غیرکلامی کودک وجود ندارد، افزود: علائم غیرکلامی بسیاری در کودک وجود دارد ولی از آنجایی که خیلی آشکار و واضح نیستند والدین آنها را نادیده می‌گیرند درحالی که اگر پدر و مادر با زبان بدن فرزندانشان آشنا شوند می‌توانند مفاهیم یکدیگر را بیشتر درک کرده و به خواسته‌های هم پاسخ دهند.

ودایع خاطرنشان کرد: زبان بدن کودکان در سراسر دنیا مشترک است و اگرچه بسیاری از رفتارهای غیرکلامی آنها از طریق غریزی است اما با گذشت زمان، کودکان به الگوبرداری از پدر و مادر خود پرداخته و زبان بدن آنها را تقلید می‌کنند بر همین اساس لازم است والدین بیش از پیش با شیوه‌های ارتباطی غیرکلامی آشنا شوند.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری تسنیم، تاریخ انتشار: 19 فروردین 1396، کدخبر: 1373804 ، www.tasnimnews.com