شعارسال: روزنامه «جوان» در یادداشتی از «علی خدایی بیجاری» نوشت:

تمثیل «دانا به اشاره ابرو امر برد و نادان به زخم چوگان» مصداق باور موافق و مخالف اقشار مختلف و اذهان عمومی جامعه است که در تفسیر و تأویل رویکرد اخیر سازمان محیط‌زیست شکل گرفته و در هر مجلس و محفلی منقول است! رویکردی که به ظاهر از بازی دادن «مردم» در بازی‌های ملوکانه برخی از مسئولان این سازمان حکایت دارد! چراکه پیش‌تر از این همین مردم از نگاه همین مسئولان به یک درد می‌خوردند و آن تحمل بحران‌ها و ناملایمات زیست‌محیطی، بدون هیچ حرف و حدیث و هر بحث و فحصی بود. با این توضیح که بازی دادن مردم فعلاً تنها در حوزه محیط‌زیست شهری و در بحران‌ها و ناملایماتی چون بحران آلودگی هوا و ملحقات پس و پیش‌اش جلوه‌گر است!

روشن‌تر آنکه در چند وقت اخیر سازمان محیط‌زیست از نخبگان خواسته است که برای نجات محیط‌زیست راهکار ارائه دهند. ضمن آنکه روز گذشته دکتر معصومه ابتکار در جلسه شورای حفاظت سازمان حفاظت محیط‌زیست از اجرای «طرح همیار محیط‌زیست» پس از رفع آسیب‌ها خبر داده بود و این دو خبر مبین این نکته است که این سازمان سعی دارد که از اقشار مختلف مردم در مدیریت محیط‌زیست به ویژه محیط زیست شهری یاری بگیرد.

تا به اینجا این رویکرد، رویکردی معقول و مقبول است که بارها در گذشته استمداد گرفتن از مردم از سوی برخی از رسانه‌ها مطرح شد و طرح این خواسته حکایت مشت به سندان و آب در هاون کوبیدن بود اما با گذشت زمان و زمانی کمتر از یک هفته دو خبر رسانه‌ای می‌شود که حاکی از بازی دادن مردم در مدیریت محیط‌زیست شهری، به ویژه در مدیریت و کنترل آلودگی هوا است که اگر این رویه را توفیقی بدانیم، باید گفت که این توفیق مدیون تلاش‌های مسئولان دفتر آموزش و مشارکت‌های مردمی است، نه حاصل نگاه دیگرگون مدیران و رؤسای ارشد و بالادستی‌!

در فقره اول سی‌ام دی ماه بود که سازمان محیط‌زیست در خبری اعلام کرد که «نخبگان برای نجات محیط‌زیست راهکار ارائه دهند» و در توضیح این خبر آمده بود که با توجه به اینکه عامه مردم از نخبگان جامعه الگو‌برداری می‌کنند، این قشر از فرهیختگان برای نجات محیط‌زیست راهکارهای مناسب ارائه دهند.

اما فقره دوم روز گذشته بود که این سازمان اعلام کرد: اجرای «طرح همیار محیط‌زیست» پس از رفع آسیب‌ها ممکن خواهد شد. در توضیح این طرح باید گفت که طرح همیار ابتدا به ساکن با هدف اجرا در مدارس پذیرفته و اجرا شد و در مواردی به فعالان محیط‌زیست هم کارت همیار داده شد و گویا قرار است که پس از رفع کاستی‌ها، طرح یاد شده در دانشگاه‌ها هم اجرا شود. با این حال اگر بپذیریم که منظر و منظور مدیران ارشد این سازمان تغییر یافته و این تغییر نشان از حسن نیت آنان است، این سؤال در رد این پندار به ذهن متبادر می‌شود که با این اوصاف چرا عمر صاحب‌نظران کاربلد و کارشناسان زبده عرصه محیط‌زیست در کنار گود فعلی این سازمان هدر می‌رود و هیچ رایزنی و تأملی با آنان صورت نمی‌گیرد؟!

با اینکه بارها سخنان مسئولان این سازمان از رد برخوردهای سلبی و فرهنگ‌سازی و روشنگری خردگرایانه حکایت داشته، این سؤال مطرح می‌شود که آیا طرح همیار با عملکردی که تا‌کنون داشته مصداق برخورد سلبی نیست؟!

و آیا در پیش گرفتن شیوه ریش سفیدی و کدخدامنشی هنرمندان و نخبگان جامعه می‌تواند مرهمی بر درد کنونی جامعه باشد و آیا تنها نصیحت و خواهش و جان من و مرگ تو می‌تواند این میزان از آلاینده‌ها را در مدتی کوتاه از بین ببرد و مشکل آلودگی هوا را حل کند؟

و اما نکته آخر و برداشت قریب به یقین حکم می‌کند که برخی از مخاطبان که از بیرون سازمان نظاره‌گر مسائل هستند طرح دو موضع غلط‌‌انداز فوق را مبین این حقیقت انکارناپذیر می‌دانند که دست مسئولان محیط‌زیست خالی است و در دوره‌ای که دانش امروزی نتوانسته مشکل را حل کند، برآنند که ایرانی (که در خط مقدم آلودگی‌ها قرار دارند) را با توسل به روش مرام و مسلک 35 میلیون محافظت کنند!

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری فارس، تاریخ انتشار خبر 7 بهمن 1394، کدمطلب: 13941106001711، www.farsnews.com