پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید فطر که صبح روز چهارشنبه (۲۲ فروردین) با حضور هزاران نفر از مردم پایتخت در مصلای امام خمینی (ره) برگزار شد، فرمودند: رژیم خبیث اشتباه کرد و باید تنبیه شود و تنبیه هم خواهد شد. تحلیل گران در بررسی ابعاد این بیانات، معتقدند که رژیم صیهونیستی به زودی تجربه دو درد ترس و مرگ را با هم خواهد چشید. برخی از تحلیل گران از سه سناریوی جمهوری اسلامی برای ورود ضربه موثر و خاص، صحبت می‌کنند. سایه مرگ بر یگان دودیوان، سایرت یاهالوم، سایرت اوگاز و شاید سایرت متگل.

هم‌زمان با اقامه‌ی نماز باشکوه عید سعید فطر در سراسر کشور، هزاران نفر از مردم مؤمن تهران، نماز عید فطر را به امامت رهبر انقلاب اسلامی در مصلای امام خمینی (ره) اقامه کردند.

رهبر انقلاب ضمن دیدار نوروزی با مسئولان و مدیران نظام به تبیین ابعاد گوناگون شعار سال پرداخته و بیان داشتند که یک تصوّری وجود دارد که اگر چنانچه مردم وارد عرصه‌ی اقتصاد بشوند، مدیریّت ها را به مردم بدهیم، این، دست دولت را می بندد، دست مسئولین دولتی را می بندد؛ این فکر درست نیست. وظایف باید تقسیم بشود بین مسئولین دولتی، مسئولین حکومتی [و مردم]. حالا دولتی که می گوییم، فقط دولت نیست، [بلکه] بخش های مختلف نیمه‌دولتی هم مثل دولتند؛ فرقی نمی کند. باید تفکیک قائل بشویم؛ یک وظایفی به عهده‌ی دولت است، یک وظایفی به عهده‌ی مردم است.راه‌های مشارکت باید به مردم نشان داده بشود. به نظر من، دولت و مجلس نیاز دارند به یک گروه زبده‌ی صاحب فکر و صاحب اندیشه که بنشینند اندیشه‌ورزی کنند، راه‌های مختلف مشارکت مردم را به مردم نشان بدهند. کارهای مشکلی است، امّا کاملاً عملی است که بتوانند حتّی با سرمایه‌های اندک وارد میدان مشارکت بشوند.

سید محمدعلی ابطحی،در اوائل نوروز از حمله کیف قاپ ها به خودش خبر داد و در نوشته کوتاهی با عنوان "گزارش موبایل ربایی! " نوشت: بعد افطار توی پیاده رو موبایل به دست پیاده روی می‌کردم. به سر تقاطع که رسیدم موتوری دو ترکه جست زد تلفنمو بگیرد من قرص نگه داشتم و ... .ابطحی در ۳۰ خرداد ۸۹ در بازگشت از مراسم یادبود آیت الله حاج میرزا جواد تهرانی نیز توسط افرادی ناشناس مورد حمله قرار گرفته اما در نهایت بخیر گذشت. ابطحی تجربه هک دامین وبلاگ خودش را هم در قبل دارد . درخصوص موبایل قاپی اخیر، برایمان جای سوال دارد که با سرقت اتفاقی موبایل مواجه هستیم یا موبایل قاپی برای اطلاعات داخل موبایل. نظر خودت چیه محمدعلی؟

رئیسی با تبریک سال جدید و تقارن آن با ماه مبارک رمضان از اقدامات دولت در ۳۰ ماه گذشته و انجام ۴۵ سفر استانی خبر داد.توضیحاتی که انتقادات چندی را سبب شد. برخی از منتقدین بیان می دارند که با وجود تداوم محبوبیت رئیسی در بین مردم، توانمندی بعضی از مدیران دستگاه های اجرایی بدلیل ضعف در انتصابات (عدم شایسته سالاری و انتصابات بعضا محفلی) از یک کارشناس ساده هم پائین تر است. رئیس جمهور در نخستین روز کاری سال ۱۴۰۳ در دفتر خود پذیرای جمع زیادی از مدیران و کارگزاران کشوری و لشکری شد. در اولین روز کاری سال ۱۴۰۳ ، سران کشور‌های روسیه، هند، جمهوری آذربایجان، تاجیکستان و بلاروس در پیام‌های جداگانه‌ای فرارسیدن نوروز و سال نو خورشیدی را به رئیس جمهور و مردم ایران تبریک گفتند.

آدم‌ها چطور، حتی در عین برخورداری از سلامت اخلاقی، به دام حقه‌های بازار و دنیای کسب و کار می‌افتند؟ این موضوعی است که جورج ای. اکرلاف و رابرت جی. شیلر در کتاب فریب طعمه‌ها: اقتصاد سوء استفاده و فریب به آن پرداخته‌اند. آن‌ها در این کتاب به زبانی ساده از ترفند‌هایی پرده برداشته‌اند که اقتصاد بازار آزاد به وسیله آن‌ها انسان‌ها را گرفتار می‌کند. هدف اکرلاف و شیلر در این کتاب افشای ساز و کار‌های نامرئی اقتصاد بازار آزاد برای شکل دادن به سلیقه و رفتار‌های عموم مردم به نحوی است که سودش به جیب صاحبان سرمایه برود؛ ساز و کار‌هایی که نقاط آسیب‌پذیر انسان‌ها، نظیر نیاز به خوب جلوه کردن در چشم دیگران و نفرت از باخت، را هدف می‌گیرند و کاری می‌کنند که مردم در همه امور زندگی، از جشن تولد گرفته تا مراسم خاکسپاری، از سلیقه‌ای پیروی کنند که بازار برایشان ساخته است و خریدار و مصرف‌کننده اجناسی شوند که واقعا به آن‌ها نیازی ندارند. کتاب از مقدمه و دو بخش تشکیل شده است. غذا و دارو و فریب، تمرکز تبلیغاتچی‌ها بر نقاط ضعف آدم ها، فریب طعمه‌ها در سیاست و گوش‌بری در معاملات خودرو و مسکن و کارت‌های اعتباری از جمله موضوعاتی است که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده است. فریب طعمه‌ها با ترجمه افشین خاکباز و همراه با مقاله‌ای از دکتر حسین راغفر درباره این کتاب، در نشر نو منتشر شده است. درباره نویسندگان کتاب هم باید گفت که، جورج ای. اکرلاف (- ۱۹۴۰)، اقتصاددان آمریکایی و برنده نوبل اقتصاد در سال ۲۰۰۱ لوده و رابرت جی. شیلر (- ۱۹۴۶)، اقتصاددان آمریکایی و برنده نوبل اقتصاد در سال ۲۰۱۳ می‌باشند.

یک مدیر با ده‌ها پروژۀ عقب‌افتاده، یک کارگر ساده با کوهی از بدهی و یک خانم خانه‌دار که درگیر رژیم‌گرفتن است چه شباهتی با هم دارند؟ این افراد همه دچار کمبود، فقر و کمیابی‌اند. یکی زمان کافی ندارد، یکی بی‌پول است و دیگری نیز کالری‌هایش را محدود کرده. کمبود، فقر و کمیابی به شکلی اعجاب‌آور ذهن همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. مولاینیتن و شفیر، متکی به آخرین یافته‌های علوم رفتاری و اقتصاد، تبیین می‌کنند که چطور ابعاد مختلف زندگی ما تحت تأثیر ذهنیت کمبود، فقر و کمیابی است؛ همچنین آن‌ها توضیح می‌دهند که چطور سازمان‌ها و تک تک افراد می‌توانند فقر، کمبود و کمیابی را مهار کنند تا به موفقیت و رضایت بیشتری دست یابند (جمله کلیدی در ابتدای این بخش به چشم می‌خورد: «خطا اجتناب‌ناپذیر است، اما می‌توان جلوی سانحه را گرفت». رهنمود‌ها شامل سه فصل «بهبود زندگی فقرا»، «مدیریت کمیابی در سازمان‌ها» و «کمیابی در زندگی روزمره» است). یکی از اصطلاحات جالب کتاب، تونل است. به این معنی که فرد دچار کمیابی، همیشه مجبور است روی یک بعد از زندگی خود تمرکز کند. مثلا فرد فقیر تنها باید به فکر ادای قرض و پرداخت قسط‌های وامش باشد و گاهی برای پرداخت یک وام، وام دیگری بگیرد. فرد کم‌برخوردار با هر چیزی که می‌خرد در ذهنش حساب می‌کند از خرید چه چیز‌های دیگری محروم شده است. مولاینیتن و شفیر این مسیر اجباری تک بعدی را به یک تونل تشبیه کرده‌اند. ورود به تونل البته مزیتی نیز دارد: تمام تمرکز فرد تنها به یک‌جا و یک مسیر معطوف می‌شود؛ اما محرومیت از ابعاد دیگر و عقب‌ماندگی در سایر عرصه‌های زندگی، ضرر جبران‌ناپذیری به فرد خواهد زد. در این حالت فرد فرایند غفلت را تجربه می‌کند. او توانایی درک درست شرایط را از دست می‌دهد، گاهی هزینه‌ها را بزرگ‌تر از آن‌چه هست برآورد می‌کند و زیان‌های بلندمدت و گاهی دائمی به خود می‌زند. فرد مجبور می‌شود برای جلوگیری از فروپاشی و شکست قطعی، منافع آنی را بر منافع آتی ترجیح دهد و فرصت‌های برگشت‌ناپذیر را از کف بدهد.

ستاد حقوق بشر دیروز گزارش مشارکت زنان در عرصه‌های مدیریتی و تصمیم‌گیری در ایران را منتشر کرده است. با ذکر این توضیح که آمار ارائه شده در این گزارش، دستگاه‌های انتظامی، دفاعی، امنیتی، اطلاعاتی، برخی بخش‌های بانکی و بیمه‌ای و مدیران زن مدارس (که بیش از ۳۲هزار نفر هستند) را در برنمی‌گیرد. در متن حاضر،به هفت مورد از مدیران زن در سمت های مدیریتی میانی و عالی کشور اشاره شده و موارد اشاره گردیده، نمونه ای از هزاران زن قابل نام بردن در این حوزه می باشند.

هیأت حقیقت یاب سازمان ملل متحد در خصوص مرگ مهسا امینی و درگیری‌های متعاقب این ماجرا، با انتشار گزارش رسمی در ۲۱ صفحه، در روز جمعه اعلام کرده بود که ایران مسئول «خشونت فیزیکی» است که منجر به مرگ مهسا امینی در سپتامبر ۲۰۲۲ میلادی شده و جرقه اعتراضات سراسری علیه قوانین حجاب و حکومت دینی زده شده و جمهوری اسلامی در جریان سرکوب اعتراضات سال گذشته با «موارد جدی نقض حقوق بشر» مرتکب «جنایات علیه بشریت» گردیده است. بطور خلاصه، هیأت حقیقت‌یاب سازمان ملل با اتکا به گزارش تهیه شده که برای شورای حقوق بشر سازمان ملل فرستاده است، به این نتیجه رسید که تهران از طریق اقدامات خود، مرتکب «جنایت علیه بشریت» شده است. بعد از انتشار گزارش هیأت حقیقت‌یاب بین‌المللی، ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی، اقدام به نقد و رد محتوای گزارش نموده و گزارش تهیه شده را گزارشی غیر مستند، جانبدارانه، سیاسی و فاقد هرگونه مبنای موجه حقوقی که به شیوه غیرحرفه‌ای و بر مبنای ادعا‌های غیرقابل راستی آزمایی، تدوین شده دانست و محتوای آن را عمیقاً منطبق بر اهداف سیاسی برخی از کشور‌های غربی، بیان داشت.

حجت الاسلام احمد حیدری با نگاهی انتقادی اقدام به تحلیل برخی واکنش‌ها به مشارکت ۴۱ درصدی در انتخابات مجلس دوازدهم کرده است. همچنین علی باقری در ارتباط با اعداد و ارقام مربوط به مشارکت در انتخابات اخیر و تحلیل‌ و برداشت‌های آمار ارائه شده در این زمینه، نکاتی را متذکر شده است. هرچند نگاه جریان اصلاحات به انتخابات نگاهی در طیف ناراستی آمار تا نقد رویه ارایه امار است، اما همین نگاه هم می تواند تاکیدات و حساسیت های خاصی را برای تقویت مشارکت ،آسیب شناسی مشارکت ، راهکارهای ارتقا مشارکت و افزایش سرمایه اجتماعی، در بر داشته باشد. در ادامه بحث، بشکلی تلفیقی اقدام به ارایه نظرات این دو منتقد با گرایشات اصلاحاتی می گردد.

چند روز است که قسمت غربی پارک قیطریه در محاصره یک حصار بزرگ درآمده و شایعه شده است که قرار است در آنجا مسجد و مغازه بسازند؟ این در حالی است که در منطقه مورد اشاره، بدون اغراق بیش از ۱۰ مکان مذهبی بسیار مهم وجود دارد: از امامزاده علی‌اکبر، امامزاده اسماعیل، حسینیه چیذر، چند مسجد و چند حوزه علمیه و… خود پارک قیطریه نیز دارای یک نمازخانه بزرگ است. بر این قاعده، بنظر می‌رسد که به نظر می‌رسد ساختن مسجد بهانه‌ای بیشتر برای خلق فضا‌های تجاری و… است و کمتر برای خلق محیطی معنوی و اجتماعی برای مردم محل. نکته جالب توجه درباره این موضوع، سکوت معنادار مثلث زاکانی- چمران- سروری است. مثلثی که برای ورود با پای چپ و راست در پیاده رو‌های تهران هم تمایل به ارایه توضیحات (شما بخوانید توجیهات) دارند. راستی ثلاثه مدیریت شهری تهران، تا به کی قصد تداوم سکوت را دارند؟

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

حسین انتظامی در یادداشتی بیان داشته است که کاش قانون انتخابات اصلاح شود و نامزدی نمایندگی مجلس ‌و ریاست جمهوری عمدتا از طریق احزاب باشد و منفردین نتوانند خیلی وارد رقابت شوند. انتخابات پرشورتر و معنادارتر می‌شود. برنامه‌ها رأی می‌آورد، نه وعده‌ و پول‌پاشی. دیوار حاشا بلند نیست و حزب نمی‌تواند عملکرد گذشته خود را منکر شود. زد و بندهای داخل مجلس هم به حداقل می‌رسد چون انضباط حزبی بر فراکسیون‌ها حاکم است.رنکینگ احزاب به‌سهولت انجام می‌گیرد.بازی تحزب، قواعد خودش را دارد و نمی‌شود با مدل شطرنج برره انجام بگیرد.یک فعال سیاسی در نظام حزبی نمی‌تواند همزمان در دو جا پخت و پز کند چون پروژکتورها روشن است!در نظام حزبی، یک نماینده مجلس اساسا نمی‌تواند با وزیرِ در آستانه‌ی استیضاح معامله کند و به‌زعم خود برای جاپانگذاری، سکه و اسکناس دلار و چند سهمیه هیات مدیره‌ شرکت‌های تحت امر وزیر را بگیرد.

امیرهوشنگ لطیف دانشجوی اقتصادکشاورزی بیان داشته است که به جرات می توان گفت که پس از حدود بیست و دو سال از زمان ادغام وزارتین ، انتخاب آقای نیکبخت بعنوان وزیر جهاد کشاورزی نقطه عطفی در مدیریت این بخش بویژه از ابعاد تناسب پیشینه کاری و خاستگاه اداری و اجرایی در بخش کشاورزی است و ... . بنظر می رسد که نظرات ایشان دارای سوگیری های چندگانه همکار بودن، شاید هم دانشگاه بودن(نیکبخت دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد است)، شاید هم استانی بودن( نیکبخت گویا زابلی است) و مواردی همانند است. جناب مهندس لطبف ، از پشت پرده این انتصاب چه می داند؟ آیا ایشان می دانند چه کسی آقای نیکبخت را به رئیس جمهور معرفی کرده است ( کد شناسایی: چشم انداز پارک ساعی)؟ آیا آقای لطیف می دانند که با حضور چه کسانی در تشکیلات مواجه خواهند شد؟ آیا شاهرخ رمضان نژاد را می شناسند؟ آینده حرف های زیادی برای اثبات خواهد داشت جناب لطیف. اما یک سوال؟ مگر حجتی ،کشاورز و .... ،از درون وزارتخانه وزیر نشدند؟ سوال دوم، شما که در دفتر بازرسی تعاون روستایی همکار جناب نیکبخت بودید،آیا از سطح توانمندی ارتباطی ، توانمندی تیم سازی و توانمندی فنی ایشان اطلاع ندارید؟ توصیه می کنیم، بیشتر مراقب دین و دنیای خودتان باشید.

شهرداری تهران وقف الزامات قانونی، موظف به ورود ،خدمات رسانی و مداخله گری در بحث آسیب های اجتماعی است. موضوعی که متاسفانه توانمندی چندانی در راهبری راهبردی آن نداشته و مواجه با آسیب های اجتماعی را معادل توزیع بن حمایتی و بگیر و ببندهای ون محور و کمپ پایه می بیند. خدا می داند چقدر سرمایه و بودجه هم با این نااهلی ها به هدر می رود و دوستان ما در معاونت اجتماعی، اما سرخوش تر از گذشته ادعای خدمات رسانی موثر دارند. همکاری با بهزیستی و سایر نهادهای انتظامی و حمایتی و خیریه ای را نمی دانند ولی ادعای برنامه محوری شان گوش خراش است. معدود نیروهای توانمند فعال در حوزه نیز، بدلیل بعضی اختلاف سلیقه های سیاسی و اداری، کنار گذاشته می شوند و آسیب اجتماعی شهر تهران می ماند و حوضش. امین توکلی زاده از لیست باندهای سواستفاده کننده از کودکان کار می گوید و موضوع ترنس ها. موضعی که بد نباشد،نیم نگاهی بدان انداخته شود .

در آستانه برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری، جمعی از رأی اولی‌ها و خانواده‌های معظم شهدا، چهارشنبه ۹ اسفندماه ۱۴۰۲ با حضور در حسینیه امام خمینی رحمه‌الله، با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند. ایشان نسل جوان بعد از انقلاب را بسیار بیشتر از جوانان قبل، اهل تحقیق و استدلال و منطق و راستی‌آزمایی دانستند و افزودند: جوانان عزیز بدانند که صندوق واقعی رای و حضور با انگیزه، با شناخت، باتوقع و امیدوارانه مردم در انتخابات، آسان به دست نیامده و حاصل مجاهدت‌ها و فداکاری‌های طولانی ملت در مبارزه با استبداد و رژیم طاغوت است.

وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با بیان اینکه امروز کشورگشایی از طریق علم و فناوری در حال وقوع است؛ گفت: جالب است که کشورگشایی از طریق علم و فناوری پسندیده و مشروع هم است. اگر می‌خواهیم قدرت نرم نظام را ارتقا دهیم و اگر دنبال صدور انقلاب اسلامی و گسترش تمدن خود هستیم، تنها راه آن سرمایه‌گذاری در زمینه علم است.

علیرضا رحمتی، رئیس اداره حفاظت محیط‌زیست شهر تهران گفت: براساس مقررات ضوابط استقرار صنایع، احداث واحدهای تولید آسفالت در شعاع ۱۲۰ کیلومتری شهر تهران کاملا ممنوع است، به استثنای واحدهای موقت که به طور خاص برای تولید آسفالت لازم برای یک پروژه عمرانی نظیر آزادراه یا بزرگراه مورد استفاده قرار گیرند که البته برای استقرار واحدهای موقت نیز باید مجوز محیط‌زیستی مربوطه اخذ شود. اما تا امروز، هیچ‌گونه مجوزی برای استقرار موقت کارخانه آسفالت سرخه‌حصار صادر نشده و بنابراین پیشرفت فیزیکی عملیات احداث این کارخانه در ماه‌های اخیر، کاملا غیرقانونی بوده است.

چرا تصویر مظفرالدین‌شاه با واقعیت کارنامه او تا این اندازه متفاوت است؟ آیا همچنان تصویر ما ایرانیان از یک حاکم مقتدر، حاکمی بی‌رحم است که در برابر مردم می‌ایستد؟ آیا پیشتازی دوره ناصری ، زمینه ساز هم پذیری های دوره مظفری را فراهم ساخته بود؟ چرا محمدعلی شاه ( فرزند مظفر الدین شاه)، واگشت به رویکرد استبدادی در کشور داری را برگزید و مجلس را به توپ بست و مشرطه خواهان را آواره نمود؟

ائتلاف اصولگرایان که در مجلس فعلی جناب قالیباف را از میدان اجرایی به بهارستان آورد و رئیس کرد، با یک انشعاب بزرگ روبه‌رو شده است. انشعابی که هیچ معنابخشی کارکردی و اجتماعی ندارد و فقط به وزن‌کشی سیاسی چند گروه و نیروی سیاسی مشابه مربوط است. قبلا اجمالا نوشته بودیم «جمنا»ی سابق که به «شانا» تغییر نام داده همچنان می‌خواهد لیست قبلی تهران را با درصدی تغییر کم به میدان بفرستد. درمقابل ائتلاف جدیدی از «شریان» که نزدیکان بذرپاش هستند با چند چهره سابق پایداری و... «امنا» را راه انداخته‌اند. درحالی‌که این دو گروه در هفته‌های اخیر در شبکه‌های اجتماعی در حال زد و خورد شدید بودند، به‌یکباره یک افشاگری بزرگ درباره سفر پسر محمدباقر قالیباف به کانادا فضایی شبیه ماجرای «سیسمونی‌گیت» برای او درست کرد. از سوی دیگر اما برای اهل سیاست این سوال جدی وجود دارد که چه کسانی دسترسی به اطلاعاتی اینچنین دارند. و هدف از افشاگری آنها چیست؟ اگر در ماجرای سیسمونی فهمیدید، این بار هم می‌فهمیم! اگر آن بار معلوم شد که کجای «سیستم» از روش شفافیت «موردی» برای به گوشه رینگ بردن قالیباف استفاده کرد، این بار هم معلوم می‌شود.