شعار سال: طی ماه‌های اخیر دوبار جیب بانک مرکزی (مردم) ایران را خیلی ماهرانه زده‌اند. هردو بارهم جیب‌زنی به روشهای دلسوزانه بوده است. سال گذشته مافیای مقدس صندوقهای قرض‌الحسنه پول فرضی گردش‌داده در دستهای خود را برای بار دوم از سیستم ناظر غارت مقدس پس گرفت؛ و بخش ارزی این مافیا، در سه ماهه اول امسال نقدینگی خود را به طرز ماهرانه به ارز تبدیل و به روش قانونی خارج کرد. این، خلاصه عملکرد پولی مافیای مقدس در ماه‌های اخیر بود.

اما داستان از دریچه چشم کارگزاران نظام به شکل دیگری تعریف می شود. به روایت آنها و مثلاً آقای نوبخت، سپرده‌گذاران خرد صندوقهای یاد شده دهها هزار میلیارد تومان سپرده خود را از طریق "منابع بانک مرکزی” پس گرفته‌اند و برگرداندن سپرده دانه‌درشتها نیز در حال انجام است. واضح است این اقدام را در بُعد پس دادن سپرده‌های کوچک می‌توان جبران کلاهبرداری صاحبان صندوقها از جیب مردم کوچه و بازار و در بعد کلان همدستی ناگزیر دولت به عنوان حلقه تأمین در زنجیره توطئه کلاهبرداری از بانک مرکزی توصیف کرد. قبلاً یکبار توضیح داده‌ایم که سپرده‌گذاران کلان صندوقها اساسا پولی به صندوقها نیاورده‌اند و پولی را که صندوق بدون وثیقه به شخصی وام داده، توسط عضو دیگری از خانواده وام گیرنده به عنوان سپرده به صندوق آورده شده و از بابت آن بهره گرفته شده است. وام‌گیرنده بدون وثیقه هم یا غیبش زده و یا اعلام افلاس کرده است. حالا دولت هم دارد یکبار دیگر آن سپرده فرضی را به سپرده‌گذار فرضی پس می‌دهد. به همین دلیل است که تعداد زیادی از سپرده‌گذاران غیبشان زده و (از ترس بازخواست و دستگیری) برای دریافت سپرده فرضی جلو نمی‌آیند. در میانه این غارت مافیای، سیف هم خود را به سادگی می‌زند و می‌گوید نرخ سود بعضی صندوقها تا ۸۹ در صد بوده است و نمی‌گوید آنها به خودشان، به اعضای مافیایشان سود ۸۹ درصدی می‌داده‌اند. کل داستان، کلاهبرداری از نوع تکامل‌یافته بازی پانزی از سپرده‌گذار خرد و در نهایت بانک مرکزی زیر نگاه تیزبین رئیس کل بانک و نهادهای امنیتی بوده است. جیب بانک مرکزی مردم را اینطور زده‌اند.

دومین جیب‌بری مافیای مقدس، تبدیل ریال به دلار بانک مرکزی در زمانی بوده که دیگر ارز اسکناس و یا حواله‌ای در بازار پیدا نمی‌شد تا به خارج منتقل شود. حجم ارز خارج‌شده از بازار ایران در سه ماهه آخر سال حدود ۳۰ میلیارد دلار برآورد شده که شواهد نشان می‌دهد همه آن توسط خرده سرمایه‌داران وحشت‌زده از نزدیکی فروپاشی (شاهدان نا آرامی دی و خوف‌زدگان تهدیدهای ترامپ) خارج نشده است. مافیای دست در جیب دارایی‌های ملی نیز سهم خود را برده است. یک گزارش موثق حاکی است بخشی از ریال تبدیل شده به ارز در اواخر سال گذشته اسناد خزانه مربوط به بازپرداخت دیون دولت به مقاطعه‌کاران خاص بوده است. اما آن منبع غیردولتی ارز موجود در بازار برای تبدیل دارایی ریالی گریزان از خطر یا غارتی به ارز بالاخره تمام شد و سپس راه تازه‌ای تحت عنوان دلار ۴۲۰۰ تومانی تعبیه شد: هر کس می‌توانست با تقاضای ارز برای انجام واردات هر مقدار ارز که می‌خواهد از بانک مرکزی بخرد، قیمتش مهم نبود (آن ۴۲۰۰ الان در داخل ۹۰۰۰ است و در خارج مرزها پول ارزشمندی که برای خریدنش پول در حال پوسیدگی داده‌اند) مدارک مستندی مشاهده شده است که شرکتهایی یک‌شبه تاسیس و پس از ماهی ناپدید شده‌اند و در این فاصله اقدام به وارداتی کرده‌اند که کسی نمی‌داند چه شده است. وارد کنندگان عمده قدیمی و متخصص در کالاهای خاص متوجه رقبایی قبلاً ناشناخته و اکنون ناپدید شده‌اند که بلافاصله پس از ۲۲ فروردین سفارش‌های عظیم واردات کالا داشته‌اند. "حراج ارز” که برخی اقتصاددانان می‌گویند به واقع برای ارزان و قانونی شدن خروج ارز بود. به روایت مقامات دولت در سه ماهه اول سال متجاوز از ۲۰ میلیارد دلار ثبت سفارش واردات کالا شده که افزایش بالای ۵۰ درصد نسبت به مدت مشابه سال پیش است. این، دومین روش زدن بانک مرکزی و در عین حال پولشویی و انتقال آن به طریق قانونی بوده است.

این فاجعه به طرق دیگری در حال انجام است و بهانه آن نیز ترس دولت از فشار تورم بر مردم و یا بربادرفتن پس‌اندازهایشان بوده و هست. نیازی ملی به اقدام برای پیشگیری از این غارت بوده، اما اکنون دیگر نمی‌توان کار زیادی کرد. ته جیب را جارو نزده و برای تأمین قوت لایموت مردم و حفظ سیستم در خزانه دولت نگه داشته‌اند. قرار است از این به بعد مواظب آن باشند.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری جامعه نو، تاریخ انتشار 2مرداد 97، کدمطلب: 13970502، www.jameeno.com