شعار سال: حسین امیرعبداللهیان، معاون سابق وزیر امور خارجه ایران میگوید: «مذاکره با آمریکا هرگز تابو نبوده است. اما موقعشناسی و اقتدار، دو رکن هر مذاکره دیپلماتیک است».
معاون عربی سابق وزیر امور خارجه که اکنون دستیار رئیس مجلس در امور بینالملل است، در توییتر خود این را نوشته و همراه با عکسی از مذاکره خود با تیم آمریکایی توییت کرده است: «مذاکره با آمریکا هرگز تابو نبوده، دهها ملاقات وزرای خارجه دو کشور در برجام و سه دور مذاکره در بغداد که من هم در آن حضور داشتم از آن جمله است. مشکل، مذاکره نیست بلکه رفتار قلدرمآبانه، جنایات بزرگ و بدعهدیهای مکرر آمریکاست. موقعشناسی و اقتدار، دو رکن هر مذاکره دیپلماتیک است».
تابستان گذشته حسین امیرعبداللهيان در مصاحبه با «شرق» مذاکرهای که با آمریکاییها داشت را اینگونه روایت کرد: «زمانی که استوارنامه من به عنوان سفیر بحرین تصویب شد تا زمانی که به عنوان سفیر در بحرین مستقر شدم، هفت ماه به طول انجامید. این هفت ماه دقیقا زمانی بود که مذاکرات ایران، آمریکا و عراق در بغداد شروع شده بود. من هم عضو آن تیم بودم. به دلیل اهمیت مذاکرات، رفتنم به بحرین به تأخیر افتاد. افرادی که در تیم مذاکره بودند؛ جناب آقای کاظمیقمی، سفیر وقت ایران در عراق، آقای دکتر امیری از مدیران عالیرتبه در شورایعالی امنیت ملی آن زمان و بنده از وزارت خارجه، البته تیم خوبی داشتیم که به ما مشورت میداد و کار را اداره میکرد. آقایان دکتر لاریجانی دبیر وقت شورایعالی امنیت ملی و سردار سلیمانی هم مدیریت کار را در چارچوب راهبرد مصوب نظام عهدهدار بودند. بعد از اینکه قرار شد مذاکرات سهجانبه تهران – بغداد- واشنگتن به طور تخصصیتر دنبال شود کمیتهای تحت عنوان کمیته سیاسی و امنیتی تشکیل شد. تصمیم بر این شد که من مذاکرهکننده آن تیم باشم، اگرچه شاید به خاطر اینکه بُعد امنیتی ماجرا قویتر بود باید یک فرد امنیتی انتخاب میشد. رئیس تیم مذاکرهکننده آمریکاییها خانمی به نام «ریس» بود. گفتند او سفیر و نفر دوم سفارت آمریکا در بغداد است. آن موقع آمریکاییها ١٢ سفیر در عراق داشتند. سفیر اولشان رایان کراکر بود و سفیر دومشان خانم ریس و ۱۰ سفیر دیگر هم در عراق داشتند، چون آمده بودند که نروند و بمانند!
یادم هست با یکی از آن ١٢ سفیر به طور تصادفی در عراق برخورد داشتم. پیرمردی بود که حدود ۸۴ سال داشت؛ گفت من یکی از سفرای آمریکا در عراقم. به یاد دارم که در یک مذاکره رسمی با جان ساورز، نماینده نخستوزیر انگلیس در امور عراق او را دیدم و یکی از مقامات عراقی معرفیاش کرد و احوالپرسی کرد و من از روی ادب نمیتوانستم با او احوالپرسی نکنم. بعد از اینکه احوالپرسی کردم همچنان به همراه مقام عراقی در کنارم ایستاد، از سابقهاش پرسیدم. گفت من آخرین سرکنسول آمریکا، قبل از سقوط شاه در خرمشهر بودم و تمام مرز مشترک ایران و عراق را با جیپ لندرُور از نزدیک مشاهده کردهام. پیگیری کردم که [این شخص] در سفارت آمریکا در عراق چه کار میکند؛ گفتند از بین آن ۱۲ سفیر، این سفیر مسئول دو پرونده است؛ یک، پرونده مرز مشترک ایران و عراق. دو، پرونده گروهک منافقین. او حدود ۱۵ سال پیش بازنشسته شده بود اما بعد از اشغال عراق، آمریکاییها به خاطر تجربهای که داشت، از او دعوت کرده بودند تا بیاید کارش را در عراق ادامه بدهد. نکتهای که میخواستم بگویم این است که چون من در آن مذاکرات بودم، در سالهایی که در بحرین بودم، خیلی زیر ذرهبین قرار داشتم. بالاخره میگفتند کسی که در تیم مذاکرهکننده (با این همه حساسیت) با آمریکا حضور داشته و...».
سایت شعار سال، با تلخیص و اضافات برگرفته از سایت روزنامه شرق، تاریخ انتشار 13 مرداد 97، کد مطلب: 192976، www.sharghdaily.ir