ایرانِ ما صاحب روستاهای زیادی است که در دلِ سنگی کوه‌ها، دامنه دشت‌های فراخ، پنهان در جنگل‌های انبوه و کویرهای خشک، قد برافراشته‌اند. روستاهای ساده اما زیبا و آرامش‌بخشی که پناه بردن به آن ها، برای شهرنشین‌های عاصی، راه لذت‌بخش و مفرحی برای تمدداعصاب است. اما روستاها به جز بهره‌مند بودن از طبیعت بکر و سبک‌زندگیِ متناسب با این حال و هوا، شریان اصلی تولید محصولات کشاورزی هم هستند؛ کارکردی که در کنار تولید محصولات دامی توسط عشایر، آن قدر مفید و مؤثرند که یک روز در سال در تقویم ملی‌مان به روستا و عشایر اختصاص یافته. امروز ۱۵مهر، روز ملی روستا و عشایر است و به همین بهانه، گشت‌و‌گذاری خواهیم داشت در خاص‌ترین روستاهای ایران.

روستای لی‌لی پوت‌ها

یکی از روستاهای شگفت‌انگیز ایران، «ماخونیک» واقع در استان خراسان‌جنوبی است که به روستای «لی‌لی‌پوت‌ها» معروف است. تعداد زیادی از اهالی این روستاکوتاه قامت هستند و اگر چه بسیاری از اهالی آن دارای قد متوسط هستند ولی به خاطر چارچوب بسیار کوتاه درِ خانه‌هایشان در نگاه اول تصور می شود تمام مردم آن جا کوتاه قامت هستند. جالب است بدانید غیر از شیوه عجیب ساخت در، مردم ماخونیک تا چندسال پیش، چای نمی‌نوشیدند، شکار نمی‌کردند، گوشت نمی‌خوردند، سیگار نمی‌کشیدند و حتی تلویزیون نداشتند!

روستای نابینایان

تصور کنید به روستایی پا بگذارید که تعداد زیادی از اهالی‌اش نابینا هستند! عجیب است، نه؟ اما چنین روستایی در نزدیکی اسفراین وجود دارد و حدود هزار نفر جمعیت دارد که از این میان، بیش از ۱۰۰ نفر از آن‌ها نابینا هستند. از همه عجیب‌تر این که در این روستا گاهی حیواناتی همچون گاو و گوسفند هم نابینا متولد می‌شوند. گویا از چند دهه پیش، عارضه نابینایی در این روستا شیوع پیدا کرده است و برخی از ساکنان آن، به همین دلیل روستا را ترک کرده‌اند. کارشناسان دلیل این اتفاق را تغییرات ژنتیکی و ازدواج‌های فامیلی در میان اهالی روستا عنوان کرده‌اند اما محققان هنوز به‌طور دقیق نتوانسته‌اند به اصل ماجرا پی ببرند.

ونیز ایران

شاید نتوانید به شهر گران‌قیمت ونیز سفر کرده و از میان کوچه پس کوچه‌هایش با قایق عبور کنید اما با سفر به استان خوزستان و دیدار از روستای «صراخیه» که به ونیز ایران شهرت دارد، می‌توانید این تجربه زیبا را به دست بیاورید. تالاب شادگان به عنوان یک تالاب مهم بین‌المللی شناخته می‌شود که این روستا در دل آن قرار دارد. تالاب مذکور دارای تنوع زیستی غنی و جاذبه‌های گردشگری فراوان است و مقیاس بزرگ، طبیعی بودن، تنوع زیستی و نقشی که در تأمین معاش ساکنان محلی ایفا می‌کند، از ویژگی‌های مهم این تالاب و روستاست.

روستای دوقلوها

هر کسی که برای نخستین بار وارد این روستا می‌شود، از تعداد دوقلوهای ساکن در آن حیرت می‌کند. روستای «شهرآباد» واقع در ابرکوه استان یزد به روستای دوقلو‌ها معروف است، چون بیش از ۳۰۰ نفر جمعیت دارد و از این تعداد حدود نیمی از آن‌ها دوقلو هستند، آن هم دوقلوهای همسان! حدود ۵۰ درصد از ازدواج‌های این منطقه فامیلی است و شاید یکی از دلایل افزایش دوقلوزایی اهالی، همین باشد.

ایرانی یا اروپایی؟

هم ‌ایرانی‌اند هم اروپایی، هم فارسی می‌دانند هم ترکی؛ صورتشان هم شبیه آریایی‌هاست هم شبیه گلادیاتورها و وایکینگ‌ها. قدشان بلند است و مهربانی‌شان همچون محبت مردم ایل به مهمان‌هاست. مسلمان شیعه‌اند، کارشان دامداری و کشاورزی به سبک همه روستاییان است، مرغ و خروس و غاز هم نگه می‌دارند؛ بعضی زن‌ها که هنرمندتر از دیگرانند نیز خودشان نان می‌پزند و در مشک، دوغ و کره می‌گیرند و پنیر و ماست می‌بندند. این مردم اما یک راز دارند، یک نکته مبهم تاریخی که مرموزشان می‌کند. مردم روستای «زرگر» زبان مادری‌شان «رومانو» است و خط‌شان «لاتین»! زرگری‌ها، خودشان هم دقیقاً نمی‌دانند متعلق به کجای جهان هستند و چه شد که به ایران آمدند. بچه‌های تحصیل کرده زرگر چندی پیش چند لغت به زبان رومانو در اینترنت منتشر کردند و از تمام مردم دنیا خواستند که اگر این لغات را می‌شناسند به ایران بیایند. چند ماه بعد مسافرانی از فرانسه و انگلیس به آن‌جا آمدند و متعجب بودند از این‌که چرا رومانوهای ایران مثل ۱۸ هزار همزبان خود در اروپا، تشکیلات ندارند!

منبع: روزنامه خراسان

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از خبرگزاری آنا، تاریخ انتشار: 15مهر 1397 ، کدخبر: 316150،www.ana.ir