شعارسال : به نظر شما مدیران در سازمانهای ایرانی چه كاري انجام می دهند؟ آنچه مشاهدات من نشان می دهد این است که بسیاری از مدیران در سازمانهای دولتی بشدت درگیر نقش تشریفاتی خود هستند، اینکه در مراسمات شرکت کنند، اینکه از جلسه ای به جلسه ای دیگر بروند، جلساتی که بعضاً ٥-٤ ساعت هم طول می کشد و معمولاً هم در آنها تصمیماتی یا گرفته نمی شود و یا بدون سند مطالعاتی پشتیبان تصمیم گرفته می شود. هنری مینتزبرگ، صاحب نظر برجسته مدیریت  مقاله ای دارد با عنوان شغل مدیران که به این موضوع می پردازد که مدیران دقیقاً در سازمانها چه انجام می دهند؟ او این موضوع که مدیر، یک برنامه ریز ژرف اندیش و سیستماتیک است را افسانه نامیده و آنچه در عمل توسط مدیران انجام می شود این است که آنها با سرعتی یکنواخت به کارهای متنوع و بطور گسسته مشغولند و به شدت عملگرا هستند و از ژرف اندیشی اجتناب می کنند.
  داستانی در کتاب مکتوب (نوشته پائولو کوئیلو) وجود دارد به نام سرعت: کاشف سپیدپوستی، در قلب آفریقا نگران رسیدن به مقصد، به باربرانش دستمزد اضافه پیشنهاد داد تا سریع تر بروند. تا چند روز باربران سریعتر حرکت کردند، اما یک روز بعد از ظهر ناگهان همه آنها بارشان را زمین گذاشتند و نشستند. این بار هر چه به آنها پول بیشتری وعده داد، حاضر نشدند حرکت کنند. وقتی سرانجام کاشف از آنها پرسید چرا اینچنین رفتار می کنند، پاسخ دادند: آنقدر تند آمده ایم که دیگر نمی دانیم چه می کنیم. باید صبر کنیم تا روحمان به ما برسد.

 باید اعتراف کرد نقشهای تشریفاتی مدیران ایرانی و حرکت آنها از جلسه ای به جلسه ای دیگر باعث کارایی بسیار پایین آنها در امر برنامه ریزی و سازماندهی شده و ایشان روح خود را در سرعت و یکنواختی انجام کارهای تکراریشان جا گذاشته اند. خوب است مدیران در روز لحظه ای توقف کنند تا روحشان به جسمشان برگردد تا بهتر فکر کرده و تصمیم بگیرند.

شعارسال، بااندکی اضافات و تلخیص برگرفته از فضای مجازی