حنیف رضا گلزار کارشناس ارشد آب، خاک، جنگل و فعال محیط زیست در اینباره به اسکان می گوید:« مگر اجرای یک طرح، چند بار نیاز به مطالعه آن هم با صرف مبالغ هنگفت دارد؟ هم مجلس و هم وزارت نیرو باید در مورد این دوباره کاری و هزینه هایی که قرار است تحت عنوان "مطالعه" این طرح بر گرده بودجه عمومی کشور تحمیل شود پاسخگو باشند.»

انفعال دانشگاه ها

او که تاکید می کند دانشگاه ها نقش آفرینی لازم را در تبیین ابعاد این طرح نداشته اند یادآور می شود:« عدم ورود جدی و مستمر متخصصان این حوزه موجب شده تا سطح نگرانی ها در افکار عمومی از اجرای این طرح در حد افزایش شوری یا خشکیدن آب دریای کاسپیان متوقف بماند؛ یعنی مخالفین این طرح تاکید دارند که کاسپین با انتقال آب می خشکد. از آن سوی دیگر، موافقین هم با خوش خیالی می گویند روس ها دریچه های کانال "ولگا – دن" را باز می کنند تا کسری آب دریا تامین شود.»

گلزار معتقد است این اظهارنظر یا از روی حسن نیت بیش از اندازه نسبت به روس هاست و یا واقعا از روی ناآگاهی است؛ چرا که به لحاظ فنی، به هیچ وجه امکان تامین آب مازاد از کانال ولگا- دن برای کاسپین وجود ندارد. او می افزاید:« این مساله را باید در بحثی مستقل مورد واکاوی قرار دهیم و اینجا فرصت نمی شود. همه این ها در حالی است که نگرانی های بسیار زیاد دیگری هم در حاشیه این طرح انتقال آب، در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی و در حوزه اقتصادی و زیربنایی وجود دارد که هرگز مورد بررسی قرار نگرفته است. از این حیث انتظار می رفت تا استادان دانشگاه ها و مراکز پژوهشی کشور حضور و نقش آفرینی آشکارتری را ایفا می کردند؛ اما متاسفانه تا امروز به جز یکی دو مورد پراکنده و منقطع، اینگونه نشده است. برای مثال می طلبید تا قطب های علمی اقتصاد در دانشگاه های مطرح کشور، ابعاد مالی و اقتصادی این طرح را بررسی می کردند تا مشخص شود آیا صرف 3 میلیارد دلار بودجه کشور برای اجرای طرحی که شاخص اقتصادی نسبت فایده به هزینه آن تنها 5/0 درصد (نیم درصد) است در راستای منافع ملی است یا هم جهت با منافع میلی و سلیقه ای عده ای قرار دارد؟ البته بنده هنوز هم امیدوارم که قطب های علمی اقتصاد، منابع طبیعی و کشاورزی و فنی – مهندسی دانشگاه های مطرح کشور، ابعاد فنی و اقتصادی این طرح را بررسی و منتشر کنند.»

سکوت رسانه های نزدیک به دولت و رسانه ملی

این کارشناس ارشد آب وخاک در ادامه با نقد برخی رسانه های دولتی یا نزدیک به دولت در حوزه نقادی طرح گفت:« متاسفانه حتی بسیاری از رسانه های فعال در فضای حقیقی و مجازی هم خود را کنار کشیده اند و تا امروز در خصوص بزرگ ترین واهمه زیست محیطی کشور، یعنی طرح شیرین سازی و انتقال آب دریای کاسپیان گزارشی منتشر نکرده اند.»

گلزار افزود:« در صدا وسیما و رسانه ملی نیز هر هفته چندین برنامه ثابت با موضوع و محور محیط زیست و منابع طبیعی پخش می شود؛ اما جالب است که هیچ کدام از این برنامه ها تاکنون به این موضوع مهم ورود نکرده اند. در حالی که "طرح شیرین سازی و انتقال آب دریای کاسپیان" از مصادیق بارز ناقض اصل 50 قانون اساسی جمهوری اسلامی است. آیا این موضوع از چنان ارزش و جایگاهی برخوردار نبود که رسانه ملی در آن ورود و مستندی در این باره تهیه کند و یا حتی مناظره ای بین موافقین و مخالفین اجرای این طرح برگزار کند؟»

رویکرد عجیب برخی نمایندگان مجلس

این فعال محیط زیست در ادامه با اشاره به اینکه برخی نمایندگان مجلس با اصول و مبانی بنیادین دیوان سالاری بیگانه اند و بر طبل اختلاف می کوبند گفت:« یکی از نمایندگان از حوزه انتخابیه استان مقصد آب کاسپین، مدام می گوید که "ما به مازندران گاز داده ایم و حالا آنها باید به ما آب بدهند." اینگونه اظهارنظرها تنها می تواند بیانگر ناآشنایی شخصی در جایگاه قانون گزاری با مبانی دیوانسالاری و اداری کشور باشد. حال آنکه منبع گاز منتقل شده به مازندران شبکه گاز سراسری کشور است نه حوزه انتخابیه آن نماینده.»

گلزار تاکید کرد:« مگر در اصول کشورداری، استان ها با بده – بستان اداره می شوند؟ این ادعای ایشان را اخیرا ترک ها برای دولت عراق مطرح کردند. یعنی گفتند اگر سهمی از آب پروژه "گاپ" می خواهید باید نفت بدهید!! در مسیر انتقال خط لوله گاز بخش هایی از جنگل های شمال نابود شده، اما برخلاف ادعای این نماینده حتی یک هکتار باغ پسته یا گردو به واسطه این امر از بین نرفت؛ چون در مسیر انتقال گاز اصلا چنین باغ هایی وجود نداشته است. حتی اگر تخریبی هم بوده وظیفه این نماینده محترم بوده تا همان وقت آنرا پیگیری کرده و جلوی زیان ملی و تخریب محیط زیستی گرفته شود؛ نه اینکه حالا بخواهد با تکرار یک طرح مخرب، آن زیان را جبران کند.»

این کارشناس ارشد آب وخاک با تاکید بر اینکه اینگونه اظهارنظرهای ناشیانه، تنها کارکردی که دارد ایجاد اختلاف بین مردمان دوسوی البرز است که قرن ها زندگی مسالمت آمیز و دوستانه ای را با هم تجربه کرده اند و البته الان هم با هوشیاری، اجازه ایجاد اختلاف بین خود را به احدی نمی دهند گفت:« 10ها هزار تن از هموطنان سمنانی، دامغانی، شهمیرزادی و ... قرن هاست که در مازندران و با مردم خون گرم این منطقه با صلح و دوستی زندگی می کنند و حتی بسیاری از آنها دیگر خود را مازندرانی می پندارند. از شمال هم در این سال ها عده زیادی برای زندگی و کار به استان همجوار یعنی سمنان مهاجرت کرده اند. این ها بیانگر روابط عمیق بین مردم دو استان است و مردم اجازه نمی دهند به نام گاز و آب و هرچیز دیگر این اتحاد و دوستی از بین برود.»

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات بر گرفته از سایت خبری اسکان نیوز ، تاریخ انتشار:29 بهمن 1397 ، کدخبر:17620  www.eskannews.com ،