به نقل از اداره کل روابط عمومي و امور بين الملل صندوق بازنشستگي کشوري، مرضيه صبحاني اظهار داشت: از نظر روانشناسان هستي گرا، انسان در خلوت خود با دو نوع تنهايي روزمره و تنهايي هستي‌شناسي روبرو است که تنهايي روزمره بيشتر امري شخصي و در واقع رنجي است که فرد به دليل جدا شدن از ديگران متحمل مي‌شود.

وي ادامه داد: اين نوع تنهايي در اغلب اوقات مواردي شامل ترس از برقراري رابطه با ديگران، حس موردتوجه و علاقه ديگران نبودن و احساس مطرود شدن توسط اطرافيان را در برمي‌گيرد و همه ما کم و بيش يکي از اين موارد را تاکنون در زندگي خود تجربه کرده‌ايم و به همين خاطر است که مهارت ارتباط مؤثر يکي از مهارت هاي ضروري زندگي است و به ما مي آموزد که چگونه با ديگران رابطه صميمانه پايدار و باثبات برقرار کنيم.

وي با بيان اينکه تنهايي به طورکلي يک حس ذهني است که در همه انسان ها وجود دارد، تصريح کرد: با افزايش سن و آغاز دوران سالمندي، افراد به تدريج برخي از کارکردهاي فيزيولوژيک و رواني- اجتماعي خود را از دست مي دهند. کاهش قواي جسمي و سلامتي، فوت نزديکان، مهاجرت و محروميت از فعاليت هاي اجتماعي، سالمندان را در معرض خطر انزوا قرار مي دهد و براي بسياري از سالمندان تنهايي پديده اي ناخوشايند و فرساينده اي است.

صبحاني افزود: تنهايي با افزايش سن بيشتر مي شود و دليل آن کوچک شدن شبکه هاي اجتماعي و از دست دادن وابستگان و دوستان است که در نتيجه، اين احساس با کاهش رضايت از زندگي در ارتباط است.

وي با تاکيد براينکه سلامت روان يک شاخص مهم در وضعيت سلامت افراد سالمند بوده و اهميت زيادي در دستيابي به سالمندي موفقيت آميز و برخورداري از کيفيت زندگي در بين سالمندان جوامع و حتي فرهنگ هاي مختلف دارد، اظهار داشت: بر اساس نتايج مطالعات انجام شده، سالمنداني که تنها زندگي مي کنند از سطح پايين تري از امنيت برخوردارند، به طوري که ميزان اضطراب آن ها طي زندگي روزمره بيشتر بوده و اين سالمندان، ترس از طرد شدگي از سوي فرزندانشان را بيشتر گزارش کرده اند.

اين روانشناس احساس تنهايي را منشاء بسياري از مشکلات جسماني و روانشناختي در سالمندان عنوان کرد و گفت: عملکرد پايين سيستم ايمني بدن، اختلالات خواب، تعاملات اجتماعي ضعيف، افسردگي، يأس و نااميدي از جمله آثار احساس تنهايي است.

صبحاني ادامه داد: سالمنداني که با فرزندان خود زندگي مي کنند از حمايت هاي روحي و رواني بيشتري برخوردارند.

اين روانشناس يکي از مداخلات رفتاري- شناختي براي بهبود وضعيت تنهايي سالمندان را «خاطره گويي» عنوان کرد و افزود: مؤسسه پرستاري آمريکا (ANA) در سال 1994، روش خاطره گويي را به عنوان مداخله اي براي به خاطر آوردن حوادث و احساسات و افکار گذشته که به خوش بودن، افزايش کيفيت زندگي، تطابق با زمان حال کمک مي کند، معرفي کرده و آن را به عنوان يک مداخله درماني، براي سالمندان پيشنهاد کرده است.

وي تاکيد کرد: انزواي اجتماعي و تنها ماندن از جمله عوامل مؤثر در ميزان بروز افسردگي و فراموشي در افراد سالمند است و سالمنداني که از خدمات جامعه محور سالمندي استفاده مي کنند، در فعاليت هاي اجتماعي شرکت دارند و دسترسي به خدمات و مراقبت هاي سالمندي دارند اغلب از وضعيت سلامت بهتري برخوردارند.

صبحاني با بيان اينکه خاطره گويي باعث افزايش توجه افراد سالمند به خودشان مي شود ،گفت: اين روش، آن ها را در کنار آمدن با بحران ها و فقدان هاي دوره سالمندي کمک مي کند.

وي تصريح کرد: باتوجه به اينکه سالمندان دلايل متعددي براي احساس افسردگي و اضطراب از قبيل تنهايي، احساس بيهودگي و غيرمفيدبودن، تجربه ي فقدان ها، بازنشستگي، مشکلات اقتصادي و ناتواني در پرکردن اوقات فراغت دارند و با توجه به اينکه افسردگي و اضطراب با مؤلفه هاي هيجاني ارتباط دارد، به نظر مي رسد که سالمندان با بيان خاطرات گذشته خود در جمع گروهي، احساسات مثبت و منفي خود را نسبت به گذشته بيرون ريخته و با زمان حال آشتي مي کنند و همين امر موجب تقليل احساس تنهايي در آن ها مي شود.

وي اضافه کرد: تحقيقات و مطالعات نشان مي دهد که مرور تجربيات و خاطرات زندگي باعث بهبود روابط اجتماعي، افزايش کيفيت زندگي، بهبود سازگاري با مسائل زندگي و کاهش احساس تنهايي و افسردگي مي شود. اين روش به خصوص در مورد سالمنداني كه تنها زندگي مي كنند يا داراي هسته ارتباطي محدودي هستند مؤثر است.

صبحاني با اشاره به اينکه سالمندان با بازگويي گذشته خود که دوران فعاليت آن ها بوده احساس دروني بهتري پيدا کرده و خود را در حال و هواي گذشته احساس مي کنند، اظهار داشت: اين امر منجر به خود ارزيابي بهتر وضعيت سلامتي آن ها شده و در انجام کارهاي روزانه با انرژي بيشتري عمل مي کنند.

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری آریا،تاریخ انتشار:12 خرداد1398، کدخبر: 20190602125814009، www.aryanews.com