شعار سال:استاد سطوح عالی حوزه علمیه به بیان خاطراتی از دوم فروردین ۱۳۴۲ مصادف با ۲۵ شوال ۱۳۸۲ هجری قمری سالروز شهادت امام صادق (ع) پرداخت که در ادامه می‌خوانید.

 یکی از مراکز مهم در مبارزه با استبداد دوران محمدرضا پهلوی، حوزه علمیه قم و مراکز دینی و علمی این شهر مقدس بود که به رهبری علما و مراجع تقلید به ویژه حضرت امام خمینی (ره) هدایت می‌شدند.

رژیم پهلوی که از وحدت و انسجام روحانیت و اجتماعات آن‌ها به‌شدت در هراس بود، با اقدامات امنیتی، همواره مراقب اوضاع این مراکز بوده و با گماردن مأموران مخفی و اخذ گزارش‌ها، مرتب وضعیت حوزه‌ها را تحت نظر داشت.

از مهم‌ترین مراکز اجتماع طلاب دینی، به خصوص طلاب جوان و انقلابی در همان ابتدای شکل‌گیری حرکت‌های ضد استبدادی، مدرسه فیضیه قم بود؛ این مدرسه با تربیت صد‌ها طلبه و دانشمند دینی به رشد و ارتقای فکری و فرهنگی جامعه خدمات زیادی ارائه کرده و همواره مرکز اتفاقات و تصمیم‌گیری‌های مهم بوده است.

هرساله هم‌زمان با ۲۵ شوال سالروز شهادت امام جعفر صادق (ع) طلاب و روحانیون با تجمع در مدرسه فیضیه به اقامه عزای رئیس مذهب تشیع می‌پردازند که این مراسم از سال‌های بسیار دور مرسوم است.

در سال ۱۳۴۲ به دنبال اعلام عزای عمومی و سخنرانی‌های افشاگرانه امام راحل و تلاش ایشان در جهت بسیج علما در سراسر کشور، اطلاعیه‌های فراوانی از سوی مجامع مذهبی و مساجد و کانون‌های تبلیغاتی برای برپایی جلسات پراکنده شد.

در این اطلاعیه‌ها از عموم مردم دعوت‌شده بود که با حضور در این جلسه ضمن تعزیت شهادت امام صادق (ع) به گفتار سخنرانان پیرامون حوادث چند ماهه اخیر کشور گوش دهند. اسناد ساواک حکایت از آن دارد که رژیم شاه نیز متقابلاً سطح آمادگی خود را در جلوگیری از این جلسات و نهایتاً سرکوب موج مخالفت مردم بالا برده بود.

ساواک که می‌خواست مقابل حرف مردم ایستادگی کند در نامه سری خود قبل از این روز اعلام کرد: «اخیراً بعضی از وعاظ و علما مرکز و مجامع مذهبی، تراکت و اعلامیه‌هایی تحت عنوان عزای عمومی به جای برگزاری مراسم عید باستانی انتشار داده، احتمال دارد در منطقه آن ساواک بعضی از وعاظ در مساجد هنگام وعظ با توجه به اینکه روز جمعه دوم فروردین که مصادف با رحلت امام صادق (ع) است، مطالبی برخلاف مصالح کشور ایراد و اذهان عمومی را مشوش سازد، دستور فرمائید از هم‌اکنون با تشریک‌مساعی مأمورین و مسئولین انتظامی محل، همه گونه پیش‌بینی لازم معمول حتی در صورت وجود احتمال این‌گونه عملیات مخالف، مجالس باشکوه‌تر، در مخالفت با این‌گونه اظهارات تشکیل داده و در مقابل بیانات وعاظ محرک در مساجد نیز دسته‌هایی وجود داشته باشد که با ذکر صلوات مانع اظهارات نامناسب آنان بشوند».

روایت شاهد عینی حادثه تلخ مدرسه فیضیه قم

یکی از طلاب آن دوران، آیت‌الله علی‌اکبر مسعودی خمینی، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم است که از شاهدان عینی این حادثه تلخ در مدرسه فیضیه بوده و آن هنگام ۳۲ سال سن داشته است. وی در گفتگو با خبرنگار ما به بیان خاطراتی از دوم فروردین ۱۳۴۲ مصادف با ۲۵ شوال ۱۳۸۲ هجری قمری سالروز شهادت امام صادق (ع) پرداخت که در ادامه می‌خوانید.

این استاد سطوح عالی حوزه علمیه می‌گوید: از زمانی که به خاطر دارم شهادت امام صادق (ع) در حوزه‌های علمیه محل تجمع طلاب بود و این روز را با حضور علما به عزاداری می‌پرداختند.

وی ادامه می‌دهد که در دوم فروردین ۱۳۴۲ مصادف با ۲۵ شوال ۱۳۸۲ هجری قمری سالروز شهادت امام صادق (ع)، بنده صبح منزل امام خمینی (ره) بودم که به یک‌باره دیدم نیرو‌های رژیم شاه می‌خواهند وارد منزل شوند، امام در منزل روبه‌رویی بودند. بنده به ایشان اطلاع دادم که عده‌ای قصد بر هم زدن مجلس عزاداری امام صادق (ع) را دارند، امام فرمودند برو به آقای خلخالی بگو منبر برود و بگوید امام گفته اگر کسی در این مراسم خطایی بکند به مدرسه فیضیه می‌روم و هر چه بخواهم درباره شاه می‌گویم.

آیت‌الله مسعودی خمینی از رفتن نیرو‌های شاه از منزل امام و هجوم به سمت مدرسه فیضیه می‌گوید و بیان می‌کند بنده نیز همراه با دو نفر دیگر راهی مدرسه فیضیه شدیم، اخلالگران شروع کردند به نفع رضاخان و به نفع ولیعهد شعار دادن، بعد هم مردم را مجبور کردند که «جاوید شاه، جاوید شاه» بگویند که در این حین درگیری پررنگ شد.

امام بدون عمامه از اندرونی منزل وارد حیاط شدند و سر طلبه زخمی روی پاهایشان قرار دادند

وی از خشونت، بی‌حرمتی به مقدسات، تخریب حجره‌ها، ضرب و شتم طلاب و به پایین انداختن برخی طلاب از پشت‌بام فیضیه، زخمی شدن عده زیادی از طلبه‌ها و پناهنده شدن برخی در بیوت علما سخن می‌گوید و می‌افزاید: بنده سریع به منزل امام (ره) برگشتم تا واقعه را شرح دهم، در همان زمان طلبه زخمی را به منزل امام آوردند. امام بلافاصله بدون عمامه از اندرونی منزل وارد حیاط شدند و سر او را روی پاهایشان قرار دادند و سعی در آرام کردنش داشتند.

این استاد حوزه علمیه عنوان می‌کند که حضرت امام (ره) در خصوص این حادثه تلخ خیلی سریع موضع‌گیری کرده و با صدور بیانیه‌ای از حادثه‌دیده‌ها دلجویی کردند؛ در ضمن حضرت امام (ره) از این حادثه استفاده کردند و مبلغان را موظف کردند تا در سخنرانی‌ها از تلخی حادثه و ظلم شاه با طلاب بگویند.

پس از سال ۴۲ و واقعه تلخ مدرسه فیضیه، مراسم سالروز شهادت امام جعفرصادق (ع) و گرامیداشت شهدای مدرسه فیضیه هر ساله در مدرسه فیضیه و شهر قم برگزار می‌شود.