می توان گفت حمید ظهرابی در میان انبوه آدم هایی که عیسی کلانتری به همراه خود به سازمان حفاظت محیط زیست آورد جزو معدود مدیرانی بود که هم سبقه محیط زیستی داشت و هم دانش آموخته این حوزه در دانشگاه بود. آدم هایی که یا بخشی از بدنه "مافیای تراریخت" بودند؛ یا از طرفداران "خطوط انتقال آب" و "سدسازی" و "معدن کاوی" و در یک کلام لشکری که نه دغدغه محیط زیست را دارند و نه آنرا به عنوان یکی از شاخص های توسعه هزاره سوم درک کرده اند. انگار آنها هنوز واژه "پایداری توسعه" به گوششان هم نخورده است؛ اگرچه جهان متمدن –که خود از مخربان وآلایندگان محیط زیست است- بیش از نیم قرن است که این واژه را وارد فرهنگ واژگان اقتصادی خود کرده است.

اما ظهرابی، دانشجوی دکتری محیط زیست بود که از محیط بانی در تشکیلات سازمانی شروع کرد و پله پله به مدیرکلی استان ها و سپس معاونت محیط طبیعی سازمان متولی حفاظت محیط زیست کشور رسید. او جزو مدیران تقریبا موفق و توانمند محیط زیست بود که در استانی پرتنش چون اصفهان نیز توانست کارنامه ای نسبتا پسندیده از خود بر جای بگذارد.

اگر چه خیلی وقت ها زور ظهرابی به عیسی کلانتری نمی رسید و با وجود گرو گذاشتن آبرویش برای کار در کنار آقای رییس، او کاری را که می خواست حتی خلاف ظوابط صریح محیط زیست انجام می داد؛ اما حضور دکتر ظهرابی می توانست غنیمتی باشد و جلوی برخی زیان ها و تخلف های صریح جناب رییس را بگیرد.

نمونه مشخص این موضوع، رویداد مهم و بسیار آسیب رسان و غیرقانونی "واگذاری کنوانسیون تنوع زیستی به وزارت جهادکشاورزی" بود که پیش از این در دست سازمان حفاظت محیط زیست بود. این ماجرا اگر چه متاسفانه از سوی رسانه ها کمتر مورد استقبال قرار گرفت؛ اما اهمیت بسیار زیادی داشت.

این واگذاری که به گفته منتقدان با هدف تسریع تولید و کشت محصولات "تراژن" یا"تراریخت" انجام گرفت و خلاف قانون صریح "حفاظت و بهسازی محیط زیست" است از همان ابتدا یکی از موارد اختلاف های ظهرابی با کلانتری بود. اگرچه ظهرابی هرگز به طور علنی موضع صریحی با این رویکرد کلانتری نگرفت اما از مخالفان این واگذاری بود.

مورد دیگر اختلاف کلانتری با ظهرابی رویکرد شلاقی داشتن با منتقدان و کنشگران محیط زیست بود؛ کنشگرانی که در ابتدای ورود کلانتری به سازمان حفاظت محیط زیست، از سوی کلانتری به سخره گرفته می شدند و آقای رییس آنها را به رسمیت نمی شناخت. تلاش های ظهرابی برای تعامل عیسی کلانتری با کنشگران محیط زیست موثر افتاد و با ایجاد چند نشست به نقطه نسبتا مطلوبی رسید؛ تا آنجا که کلانتری بالاخره فعالان محیط زیست و سازمان های غیردولتی این حوزه را اقلا به طور ظاهری به رسمیت شناخت. این رویکرد جدید اگرچه هر بار به محض ابراز نقد صریح از سوی فعالان محیط زیست، با واکنش کلانتری مواجه می شود اما بالاخره او آموخ که باید با این تشکل ها تعامل داشته و یا آنها را تحمل کرده و به رسمیت بشناسد.

هنوز هیچکس نمی داند علت عدم رضایت کلانتری از حمید ظهرابی چیست و یقینا او نیز شرحی در اینباره نخواهد داد؛ همچنان که بدون هیچ توضیحی، دکتر پروین فرشچی را که از مدیران متخصص و پرکار دریایی سازمان بود و توانست حوزه دریایی سازمان را ساماندهی کند برکنار کرد؛ اما آنچه که مسلم است موضوع بسیار جدی تر از اختلاف نظرهای کوچک و جزیی و یقینا فراتر از محدوده های پذیرفته شده قانون است که توانسته مرد شماره 2 سازمان متولی محیط زیست کشور را از سازمان براند.

حالا باید دید بالاترین شخص سازمان حفاظت از تنوع زیستی قرار است با معاون محیط طبیعی خود که از قدیمی های محیط زیست و متخصص این رشته نیز هست چه کند؟ تصمیمی که تکلیف بسیاری از فعالان این حوزه را با جناب آقای رییس روشن خواهد کرد و به برخی طرفداران کلانتری نیز ثابت خواهد کرد که او هیچ وقت نمی تواند رییس سازمانی باشد که قرار است حافظ تنوع زیستی و محیط زیست کشور باشد.

شعار سال،با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از سایت خبری اسکان نیوز ،تاریخ انتشار:31 مرداد 98،کدخبر: 22213،www.eskannews.com