شعار سال:امروز ۱۶ اسفند ماه است و مطابق روزهای گذشته اخبار بیماری کووید۱۹ در سایت ها و خبرگزاری های معتبر داخلی و خارجی مرور میکنم. چیزی که به شدت دردآور است مساله مدیریت نظام سلامت ایران است.

اگر چه اکنون در وسط یک بحران نباید چیزی گفت که تضعیف نظام سلامت محسوب شود اما واقعا رفتار عجیب مدیران نظام سلامت جایی برای سکوت نمی گذارد.

وزیر بهداشت به جای اینکه مدیریت این بحران را به اپیدمیولوژیست ها و دانش آموختگان سلامت در بلایا واگذار کند بازهم تلاش میکند از پزشکان استفاده کند

به جای اهمیت به بهداشت حرفه ای و سلامت نیروی کار سعی میشود از مساله بیماری نیروهایی که جان خود را وقف سلامت کرده اند به جای ریشه یابی و حل مشکل با قهرمان سازی فرار شود.

پیامک های گاه و بیگاه وزارت بهداشت متناقض و گاه غیرعلمی است. یک روز از مردم میخواهد اگر بیماری تنفسی دارند در خانه بمانند فردا وزیر میگوید که کسی بیماریش را کتمان کند مجرم است. گاهی برخلاف تمامی دستورالعمل های بین المللی سردرد را یکی از علایم بیماری معرفی میکند.

در بخش رسانه ای رفتار های غیر حرفه ای، گزارش های مردمی و ازدحام، مراجعه خبرنگار به آی سی یو فاجعه اطلاع رسانی را بیش از پیش مشخص میکند.

یک روز وزیر محترم مساله ریشه کنی!! بیماری با همکاری ۳۰۰هزار اکیپ با مراجعه به درب منزل را اعلام میکند و یک روز تکذیب. که مراجعه ای درب منزل رخ نخواهد داد.

مساله قرنطینه شدن یا نشدن یک مساله کاملا اپیدمیولوژیک است، اظهار نظرهایی مانند اینکه «من» این را غیر علمی و قدیمی میدانم غیر منطقی است. باید به نظر اپیدمیولوژیست ها مراجعه نمود نه نظر وزیر یا معاون وزیر

مساله تولیت نظام سلامت در بخش های خارج نظام سلامت که فاجعه ای قدیمی است در این بحران بیشتر خود را نشان میدهد.

دلیل نگرانی فزاینده ای که روزانه با آن مواجه هستیم نه ماهیت بیماری بلکه عملکرد نامناسب وزارت محترم بهداشت است. بهداشت، اپیدمیولوژی، سلامت در بلایا و مدیریت خدمات بهداشتی درمانی علوم مستقلی از پزشکی بالینی هستند. بهتر است وزارت بهداشت به جای اینهمه سردرگمی به متخصصین این رشته ها اعتماد کند.

 محمدعلی جلیلوند- دانشجوی دکترای مدیریت خدمات بهداشتی درمانی_مراقب سلامت

منبع فضای مجازی