شعار سال : در نامه علی اشرف رحمان پناه خطاب به دکتر حضرتی آمده: خواهشمند است به خاطر این نامه هم که شده لطفا استعفا دهید. البته شاید توقع اضافی باشد زیرا شما سال گذشته بخاطر اعلام ارتقاء جایگاه خودتان اعلام فرمودید معاونت ارتقاء یافته و از معاونت پرستاری به معاونت مراقبت پرستاری تبدیل شده است تا سایر گروه ها هم ادعای معاونت نداشته باشند. امروز بنده به حرمت ارتقاءتان از شما خواهشمندم یا استعفا دهید یا پسوند پرستاری را از سر در اتاق و عنوانتان بردارید.

 چرا که جامعه_پرستاری با امید دیگری بدنبال معاونت بود و امروز پس از گذشت عمر دو دولت هنوز آن معاونت از نیم طبقه ساختمان به یک طبقه تبدیل نشده است و از دم در وزارت هم بیرون نیامده است. اما هر باری در وزارت و نظام سلامت بر زمین می افتد به نعمت وجود پسوند عنوان شما سر بار پرستاری می شود و هر چوبی که در نظام سلامت کج می شود بر سر پرستار بی چاره راست می شود. اما دریغ از یک مو توجه ! دریغ از یک حرف بیان خواسته ها ! دریغ از یک حرکت بسمت اجرای قوانین بر زمین مانده پرستاری. اخیرا در مصاحبه تلوزیونی با آب و تاب و دهان پر آب و پر طراوت فرمودید که پرستاری و پرستاران هیچ توقعی ندارند. بدرستی فرمودید آنان توقع ندارند اما چه نوع توقعی! توقع از شما که فراموش کرده اید برای چه آنجا رفته اید؟ توقع از بی عدالتی و تداوم کمر شکن آن در نظام سلامت. توقع از وزیر محترم که یک نامه را با دو صفحه و بیش از ده بند دو بار در یک ماه به روسای دانشگاهها ارسال می کند اما دریغ از یکبار اشاره به خستگی و تن های خیس عرق پرستاران! بدون توجه به جانهای قربانی شده و بدون دفاع در میدان مبارره با ویروس مسری و کشنده #کرونا!

 بله پرستاران توقع ندارند با آنها مانند گوشت دم گلوله و فرشتگان بی مزد رفتار شود. اما ... اما توقع دارند. بله توقع دارند که دیده شوند. توقع دارند که حقشان و دست مزدشان و مزد عرقها ی رفته از تن و خوابهای رفته از چشم شان را دریافت کنند نه با یک سال و دوسال تاخیر و کسر ۵۰ درصدی بلکه سر همان ماه تا بتوانند با آن آسایشی و رضایت خاطری تامین کنند. نه یک بار عرق خستگی از کار بریزند و یک بار عرق شرمندگی اقساط عقب افتاده و شرمندگی داخل خانه و همسر و بچه های خود! بله توقع دارند ... که معاون محترمشان همانطور که تمام بار اعتبار بخشی و بیمارداری و رنگ و روغن ساختمان و دفاع و نگهبانی از بخش و بیمار و بیمارستان را برایشان ردیف کرده است، یکبار هم بگوید پرستاری طبق قانون مصوب جزو مشاغل سخت و زیان آور است! یکبار هم بفرماید قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری ۱۳ سال است خاک می خورد !یکبار هم بفرماید طبق قانون برنامه توسعه ششم کارانه پرستاران باید براساس تعرفه گذاری پرداخت شود.

 طبق قانون ارتقاء بهره وری جزء دوم دستمزدشان باید طبق قانون تعرفه های خدمات پرداخت بشود. راستی آیا تاکنون این قوانین را حتی یکبار مرور فرموده اید؟ اگر چنین است چرا و به چه علت همراه با لیدر بزرگوار تان و رییس کل محترم سازمان دوباره جلسه برای تعیین شیوه پرداخت کارانه ها برگزار می‌کنید؟ آیا مانند ایشان عملکرد گذشته خویش را قبول ندارید؟ یا خود را فراتر از قانون و قانون گذار و یا خدای ناکرده مانند برخی گذشته گان خود را ناخدای کشتی پرستاری می دانید! بله سرکار خانم دکتر. جامعه پرستاری هم توقع ندارند و هم توقعات بزرگ و قانونی دارند. اگر نمی‌توانید در جهت رفع توقعات حرکت کنید لااقل بر سنگینی بارها نیافزایید. سلام ما را به وزیر فاضل و دانشمند ی که با تمام توان در مجلس ازشان دفاع کردیم برسانید.

قائم مقام خانه_پرستار و رئیس خانه پرستار کردستان، علی‌ اشرف رحمان پناه.

منبع ؛فضای مجازی