شعار سال: این اتفاق البته در عمل نیفتاد و بسیاری از کسانی که در ساعت و دقیقه مقرر در برنامه معرفی شده از سوی یکی از اپراتورهای تلفن همراه حاضر شدند تا بتوانند اجرای همایون شجریان با ارکستر مجلسی به رهبری بردیا کیارس را تماشا کنند، ناکام از این برنامه بیرون آمدند و شروع کردند به نوشتن پیامهایی در فضای مجازی که میتواند حال و روز آن ساعت و دقیقه آنان را نشان بدهد. در ادامه چند پیام از جاماندگان این کنسرت را میخوانیم: «من پول دادم، ولی نمیتونم وارد لنز بشم، عجبا!»
«این همه انتظار و دیدن پیام دسترسی شما منقضی شده یا سیستم در حال بهروزرسانیه یعنی چی آخه؟»
«کاش خیلی صادقانه و درست مثل کیهان کلهر از خیر این پول گذشته بودید، مارو اسیر برنامه لنز نمیکردید که به محض شروع کنسرت برنامه هنگ کنه و بندازتمون بیرون. بیشتر از اینها از شما توقع داشتیم.»
«فقط پول گرفتن و سایت هم از کار افتاد. واقعا از دستتون دلگیرم.»
«این چه وضعیه تو رو خدا. یه هفته منت! الانم لنز... ما رو قطع کرده، پیغام میده دسترسی شما منقضی شده. اینم کار کردنتونه.»
چرا همچون کلهر در صفحه خودت کنسرت ندادی؟
قبل از آغاز این کنسرت برخی از همایون شجریان انتقاد کرده بودند که چرا با این اپراتور همکاری کرده و مثل کیهان کلهر در صفحه شخصیاش برای مخاطبان کنسرت برگزار نکرده است یا مثلاً همچون گروهها و خوانندههایی که در تالار وحدت کنسرت رایگان اجرا کردند، عمل نکرده است. این انتظار شاید برآمده از قول و قراری بود که او دو سال قبل با مردم کرد. در آن ایام بنا بود دور دوم کنسرت نمایش «سی» در کاخ سعدآباد به روی صحنه برود، اما ناگهان اوضاع کشور دچار مشکل شد و مردم بهخصوص درزمینه اقتصادی بیش از گذشته در مخمصه افتادند. روابط عمومی پروژه «سی» هم در همان گیرودار بیانیهای منتشر کرد که در بخشی از آن نوشته شده بود: «در این مرحله به سبب مساعد نبودن شرایط اجتماعی و خاص و ویژه بودن پروژه «سی»، به صلاحدید و پیشنهاد «همایون شجریان»، در جلسهای فوری با حضور «سهراب پورناظری»، «حسن معجونی»، «تهمورس پورناظری» (مدیریت پروژه) و «محمدرضا حسین زاده» (مدیریت تولید) و درنهایت تمامی عوامل «سی»، با مشورت و تصمیم جمعی، این پروژه به حالت انتظار درآمد تا درزمانی بهتر و در روزگاری مهربانتر، با دلی خوشتر و اذهانی سبکبالتر در روزگاری که مردمِ شریف این مرزوبوم غمها و نگرانیهای معیشتی کمتری نسبت به حال و آینده خود داشته باشند و زمین و زمان محکمتری زیر پایشان باشد به مرحله اجرا درآید.»
وعده کنسرت رایگان خیابانی
برگزارکنندگان «سی» در شرایطی به این نتیجه رسیده بودند که به نظر میرسید وضع دور قبلی برنامه خودشان را در ذهن داشتند. در دور اول کنسرت نمایش «سی» بخشی از بلیتهای این برنامه در بازار سیاه با قیمتهای عجیبوغریب خریدوفروش میشد و در عمل آن اجرا را نمیشد برنامهای برای عموم جامعه ایران بهحساب آورد، آخر بخش زیادی از مردم جامعه ما از نظر مالی اصلاً در شرایطی نبودند که بتوانند حتی از کنار کاخ سعدآباد در آن ایام رد شوند، چه رسد به اینکه بهعنوان یکی از بینندگان «سی» روی یکی از صندلیهای فضای باز کاخ سعدآباد تکیه بزنند و اجرای سلبریتیهای عرصه موسیقی و سینمای ایران را ببینند.
بعد از لغو دور دوم برگزاری پروژه «سی» بود که همایون شجریان اعلام کرد حاضر است برای مردم ایران در هر نقطهای از کشور کنسرت رایگان خیابانی برگزار کند. از آن روز حدود دو سال گذشته و ظاهراً شرایط در این مدت برای اجرای این خواننده مشهور فراهم نشده است. حالا هم در روزهایی که تعدادی از گروههای فعال درزمینه موسیقی در ایران در تالار وحدت به روی صحنه رفتند و کنسرتهای آنلاینی را بهصورت رایگان برگزار کردند، فرزند استاد بزرگ آواز ایران، با اسپانسری یک اپراتور تلفن همراه به روی صحنه رفته است. نکته مهم در این میان شرایطی است که قبل از اجرا در رسانههای مختلف و فضای تبلیغاتی خیابانها در شهرهای گوناگون درباره این کنسرت ایجاد شده بود و حالا که این کنسرت آنلاین به پایان رسیده، میشود پرسید آنهمه سروصدا واقعاً برای چه بود؟ در اخبار مربوط به این کنسرت آمده بود که قرار است بزرگترین کنسرت آنلاین تاریخ ایران برگزار شود، اما ظاهراً این اجرا را باید یکی از ناموفقترین کنسرتهای آنلاین در طول ایام گذشته در کشورمان بهحساب بیاوریم.
آفتابه لگن...
آنطور که مسئولان اپراتور تلفن همراهی که اسپانسر این کنسرت بوده، اعلام کردهاند حجم بالای مخاطبان برای تماشای کنسرت که بالغ بر ۷۱۰ هزار نفر در لحظات ابتدایی بود، باعث شد آنها غافلگیر شوند و اشکالاتی ازجمله قطعی چندباره برنامه در حین اجرای کنسرت، اتفاق بیفتد. با این توضیح به نظر میرسد که شرکت حامی این برنامه در طول چند روز گذشته بهجای بررسی توان درگاه خود، فقط سرگرم تبلیغات برای این کنسرت بوده و حاشیه را به اصل ترجیح داده است. واکنشهای منفی مخاطبان بهقدری ادامه پیدا کرد که اپراتور حامی این کنسرت، زیر پست مربوط به این اجرا که در صفحه خود در فضای مجازی بارگذاری کرده بود، بخش کامنتها را بست و درنهایت اعلام کرد: «علاقهمندانی که به دلیل استقبال گسترده موفق به مشاهده این کنسرت نشدند، میتوانند طی دو نوبت روزهای آینده، پخش مجدد آن را از طریق تلویزیون تعاملی لنز مشاهده کنند.»
تبعیض در تماشای کنسرت
نکته قابلتوجه دیگری که درباره اجرای یکشنبهشب همایون شجریان در تالار وحدت میتوان به آن اشاره کرد این است که در این کنسرت برخلاف کنسرتهای قبلی برگزارشده در این سالن، تعداد قابلتوجهی تماشاگر حضور داشتند. البته منظور از تعداد قابلتوجه، هشتاد نفری است که در طبقه دوم تالار وحدت به تماشای این کنسرت نشسته بودند. با این توضیح، شاید باید پرسید که اصلاً فلسفه برگزاری کنسرت آنلاین چه بوده و اگر حضور در سالن برای این تعداد مخاطب اشکالی نداشته چرا برای همین تعداد هم بلیتفروشی انجام نشده است.
بههرحال در کنسرت آنلاین همایون شجریان با همراهی ارکستر مجلسی به رهبری بردیا کیارس قطعاتی ازجمله «هوای گریه»، «خانه سودا»، «افسونگر»، «غریبانه»، «ای عاشقان»، «باستارهها»، «حاصل عمر»، «دفتر دل»، «نسیم وصل» و «مرغ سحر» اجرا شد، اما یک نکته درباره بخش فنی این کنسرت هم وجود داشت که با توجه به قطع مداوم برنامه و عدم امکان دسترسی بسیاری از علاقهمندان برای تماشای آن، شاید از چشم عموم پنهان مانده باشد.
کیفیت اجرای کنسرت آنلاین یکشنبهشب در مقایسه با اجرای قبلی همایون شجریان و ارکستر مجلسی تهران که چند سال قبل در برج میلاد تهران برگزار شد، واقعاً ناامیدکننده بود و این وضع نشان داد اولویت برای برگزاری این کنسرت به نمایش گذاشتن بزرگترین بیلبوردها حاوی جمله بزرگترین کنسرت آنلاین ایران بوده و موسیقی در عمل محلی از اعراب نداشته است. آزاد میرزاپور، پاشا هنجنی، سینا جهانآبادی، مازیار ظهیرالدینی، تینا جامه گرمی، فرشید پاتینیان، حسین رضایینیا، همایون نصیری و کامبیز گنجهای از جمله نوازندگان شناختهشده موسیقی ایران بودند که در مقابل چوب رهبری بردیا کیارس نشستند تا بزرگترین کنسرت آنلاین تاریخ ایران برگزار شود، هرچند این اتفاق نیفتاد.
شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه همدلی، کد خبر: ۴۳۹۳، تاریخ انتشار: ۶ خرداد ۱۳۹۹، www.hamdelidaily.ir