شعارسال:زمانی که از سیاست های دولتی انتقاد می کنیم نباید فقط خودمان را به دولت به معنای قوه مجریه محدود کنیم، زیرا همه قدرت در دست قوه مجریه نیست. به عنوان مثال بانک مرکزی در دولتهای نهم و دهم با نهادهایی که مجوز موسسات اعتباری را می دادند مخالف بود. اما این مجوزها صادر میشد. نیروی انتظامی و اداره های تعاون مجوز موسسات اعتباری را صادر کردند و کنترل این مجوزها از دست دولت خارج بود.
 
این موسسات مانند قارچ روییدند و جریان تورمی را ایجاد کردند. در اینجا نمی توان گفت که دولت به عنوان قوه مجریه تنها مقصر بوده است. اگرچه مسوولیت اصلی دست دولت است، به عنوان مثال بانک مرکزی باید صراحتا جلوی مجوزهای موسسات اعتباری را می گرفت و جلوی فشارهایی که از نهادهای دیگر وارد میشد می ایستاد و این مسائل را برای مردم توضیح میداد.
 
اما متاسفانه این کار را نکرد. اما می توان گفت که قوه مجریه به تنهایی مسوول همه چیز نیست و باید مجموعه قدرت سیاسی و تمام قوا را در نظر بگیریم که در این جریان دخیل هستند.
 
به عنوان مثال توجه کنید که در شرایط مشکلات مالی که دولت با آن مواجه است، دولت است که بودجه را تنظیم می کند. اما آیا دولت می تواند بودجه نهادهای فرهنگی را که از منابع عمومی استفاده می کنند کاهش دهد؟ به صورت تئوری روی کاغذ شاید امکان پذیر باشد اما عملا فشارهای سیاسی که وجود دارد نمی گذارند این کار را انجام دهد.
 
اگر دولت بخواهد بودجه خود را از طریق گرفتن مالیات متعادل کند، باید از همه موسسات و بنگاههای اقتصادی که در همه زمینه ها فعالیت می کنند مالیات بگیرد در حالی که برخی از این نهادها مالیات نمی دهند، دست دولت هم نیست. شاید بر اساس قانون مالیات خود را نمی دهند که در این شرایط باید مجلس وارد عمل شود و سایر قوا کمک کنند که دولت بتواند به وظیفه خود عمل کند.

 

 
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از کانال تلگرامی اقتصاد به زبان ساده