شعارسال: رسول جعفریان، رییس کتابخانه دانشگاه تهران و از تاریخدانان برجسته جهان اسلام، ده سال قبل در گفتگویی با بازتاب نسبت به انحرافات فکری پناهیان انتقاد صریحی کرد که با قدردانی مراجع تقلید و علمای حوزه مواجه شد.

گزیده آن مصاحبه را می‌خوانیم:

متاسفانه به جای آن که متفکران و اندیشمندان از روحانی و دانشگاهی رشته فکر را در دست گرفته و باب اندیشه و اندیشیدن را باز نگاه دارند، قریب هشت سال است که در این کشور مشتی روضه خوان و مداح ـ با همه ارزشی که از باب مرثیه خوانی برای اباعبدالله (ع) قائلیم ـ سردمدار فکر و اندیشه شده اند.

نوعی انحطاط فکری کشور را فرا گرفته است، این که کسانی در همه فنون و علوم اظهار نظر کرده، کشور را با لاطائلات به ظاهر دینی خود که هیچ سنخیتی با افکار اصیل شیعی ندارد و مراجع دینی هم آن‌ها را تایید نمی‌کنند، پر کرده اند، و سیما هم به آن‌ها میدان داده، همه این‌ها نشان می‌دهد که ما در حال فرو رفتن در باتلاقی از انحطاط فکری هستیم که به سادگی از آن بیرون نخواهیم آمد.

داستان تفکر طوری است که جامعه دیر و در یک تدریج طولانی وارد آن می‌شود؛ اما وقتی در جامعه جاگیر شد، عوارض و تبعاتش تا دیرهنگام حتی تا قرن‌ها خواهد بود و جامعه را از جاده علم و دانش و پیشرفت و نوعی تمدن اسلامی به روز باز می‌دارد.

با این حرف‌ها که نمی‌شود برای کشور راهبرد درست کرد و آینده نگری کرد. این‌ها مشتی بافتنی است که به درد اداره مملکت نمی‌خورد.

این قبیل افکار در باره ظهور که برای آن قاعده درست می‌کنند و نمودار می‌کشند و وقت ظهور تعیین می‌کنند و هشدار باش آمادگی برای همین نزدیکی‌ها می‌دهند، در حالی که نه علم غیب دارند و نه دانش درست دینی و نه شرایط عالم را می‌شناسند، به راحتی می‌تواند زمینه ظهور فرقه‌هایی شبیه بابیت را در ایران فراهم کنند.

در این باره شک نباید کرد و بدون مجامله باید گفت احتمال دارد که در وقت خطر، گروهی از کسانی که در حال حاضر با پول‌های بادآورده علیه جریان‌های سیاسی و افرادی فعال هستند، یک مرتبه تحت هدایت یکی از این افراد که خیلی هم مجهول نیستند، راهشان را کج کرده، بدعتی در شیعه بگذارند که قابل جبران نباشد. اگر چنین شد، مسوولیت آن با افرادی است که الان سکوت کرده و یا حتی به این قبیل افراد میدان می‌دهند

افرادی مثل پناهیان به راحتی فرصت می‌یابند که مدام در سیما مطالب و افکار و اندیشه‌های بی اساسشان منتشر شود

این شخص در کجا درس خوانده؟ چه قدر فقه می‌داند؟ چه قدر با مبانی فلسفی اسلام آشناست؟ چه قدر تاریخ اسلام خوانده؟ کجا تحصیل کرده که که در هر بابی نظر می‌دهد؟ آیا واقعا قرار است هر کس خوش صحبت است و چند جمله را به هم وصل می‌کند و حرف‌های درشت و تازه می‌زند که هیچ کدام محک خود را نزد علما پس نداده، باید بتواند از وقت سیما که متعلق به تمام مردم است استفاده کند؟

بیم آن می‌رود تا مدتی دیگر، آن قدر این حرف‌ها زده شود که جزو مسلمات شود و دیگر کسی نتواند از آن‌ها انتقاد کند. البته این که این افراد در محضر رهبری این مطالب را می‌گویند، معنایش این نیست که آن مطالب از نظر ایشان درست است. بار‌ها شده است که رهبری بعد از سخنرانی از آن‌ها انتقاد کرده اند.

شعارسال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از خبرگزاری انتخاب، تاریخ انتشار:۱۹ شهریور ۱۳۹۹، کدخبر: ۵۷۳۵۳۵، www.entekhab.ir