شعار سال: حالا درآخرین پاییز سده‌ای که پایانش را می‌بینیم، سرزمین ایران یا جامعه ایرانی یا کشور ایران بدحال و ضعیف است و انبوهی از زخم‌های جور وناجور بر پیکرش می‌توان دید که خونش را می‌ریزند. رودر بایستی را اگر کنار بگذاریم و روز و روزگار ایرانیان را با ۱۰ سال پیش خودش و با امروز رقبای منطقه‌ای و آسیایی اش در ده سال پیش کنارهم بنشانیم و بی ترس وهراس به این وضعیت‌ها نمره دهیم ایران امروز دست کم در میدان اقتصاد بدترین نمره را می‌گیرد.

ایرانیان بدون، چون وچرا نسبت به ۱۰ سال پیش در چنین روز‌هایی کمتر می‌خورند، کمتر می‌پوشند، کمتر تفریح می‌کنند و کمتر پول برای آموزش می‌دهند. شهروندان بد اقبال ایران امروز نسبت به همتایان خود در کره جنوبی و در ترکیه از نظر سطح رفاه مادی در موقعیت غم انگیزی قرار دارند. چرا چنین شده است؟ دولت حسن روحانی می‌گوید تحریم‌های آمریکایی راه  ورود درآمد به دست امده از صادرات نفت را مسدود کرده است ومی گوید در داخل نیز اختیار لازم وکافی و قدرت سیاسی مناسب برای بهتر کردن تعامل با جهان را ندارد و دلیل بدبختی‌های اقتصاد این‌ها هستند.   اما در برابر مخالفان سیاسی دولت وکسانی که روز شماری می‌کنند تا روز انتخابات بعدی برسد و یکی از همراهان خود را به ریاست جمهوری برسانند می‌گویند این دولت کار نابلد است و سیاست‌های اقتصادی اش براساس نگاه به خارج از کشور بوده و هست و به همین دلیل از امکانات داخل کشور استفاده نمی‌کند و روز‌های ناخوش شهروندان به همین دلیل است.  

 

اقتصاد تعطیل تا انتخابات بعدی

نگاهی با چشم‌هایی باز و ژرف به لایه‌های پیچیده رقابت سیاسی در ایران در شکل‌های مختلف و در میان بازیگران اصلی نشان می‌دهد از دست این دولت برای  عبور از اقتصاد افتاده به دره مرگ کاری بر نمی‌اید. چرا؟ چون دولت می‌داند و باور دارد برای سپری کردن این روز‌های دشوار باید نیروی مالی و ارزی قابل اعتنایی به کسب وکار‌ها تزریق شود که درداخل کشور موجود نیست وباید از خارج وارد شود و، چون راه این مسیر بسته شده است بنابراین باید این چند ماه را با همین روز‌های دشوار بگذرانیم و فقط نان و آب مردم را در حداقل‌ها فراهم کنیم. از نظر دولت نظروواقع گرایان، اقتصاد ایران به معنای اینکه بتواند درآینده نزدیک مثلا تا پایان امسال وحتی بهار سال ۱۴۰۰ شاهد معجزه‌ای از بیرون باشد و راه بیرونی باز شود ودرغیر این صورت باید به  همین اندک‌ها بسنده کنیم. مخالفان دولت نیز به رغم اینکه از ناکار امدی دولت می‌گویند، اما در عمل راهی نشان نمی‌دهند و تنها  راهی که از سوی مجلس به مثابه نهادی که می‌تواند کاری کند دیده می‌شود این است که از کیسه دولت یا از درآمد ثروتمندان بگیریم و به کم درآمد‌ها بدهیم یا اینکه با بگیر و ببند قیمت‌ها را در سطح پایین نگهداریم این گروه نیز باور دارند معجزه از داخل خواهد بود، اما باید بردبار بود و این دولت را تحمل کرد تا یک دولت کار امد بیاید. باید قبول کرد اقتصاد تعطیل است و راهی برای بزرگتر شدن و کمتر کردن درد‌های مردم پیدا نمی‌شود  و همه سیب‌ها را باید در زمین سیاست دید. یک گروه می‌گویند باید راه سیاست خارجی را بازکنیم و با هر ترفندی سد و رژیم تحریم را بشکنیم تا بتوانیم همین وضعیت را نگهداریم و گروه دوم امیدوارند در انتخابات ۱۴۰۰ یک دولت کارآمدتر بیاید و معجزه کند. ایرانیان نیز چاره‌ای ندارند و باید چشم به این دو معجزه وعده داده شده بدوزند.

شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از سایت خبری تحلیلی ساعت ۲۴، تاریخ انتشار:۲۲ آبان ۱۳۹۹، کدخبر: saat۲۴.news، ۵۲۰۵۲۷