شعار سال: اشتغال زنان یعنی ایجاد امکان استقلال اقتصادی زنان، یعنی ایجاد امکان خروج از روابط و موقعیتهای خشونتبار، یعنی ایجاد امکان رشد و خودشکوفایی، در صورت تشکیل خانواده و داشتن فرزند یعنی افزایش درآمد خانواده، مشارکت واقعی در تصمیمات، تامین هزینه آموزش، سلامت و... کودک در سطحی بالاتر و...
اما به گزارش سازمان ملل متحد طی 20 سال گذشته شکاف جنسیتی در مشارکت نیروی کار بین بزرگسالان 25 تا 54 ساله فرق محسوسی نکرده و در واقع ماندگار بوده است. در کشور ما طی 40 سال گذشته میزان مشارکت زنان در اقتصاد رسمی هرگز بیشتر از 20 درصد نشده است. در واقع افزایش میزان تحصیلات زنان اثر زیادی روی افزایش اشتغال در بخش رسمی نداشته است.
چرا درهای اقتصاد رسمی به روی زنان بسته شدهاند؟
کلیشههای جنسیتی در تحصیلات و مشاغل، تفکیک جنسیتیای را ایجاد کردهاند که حضور زنان در بخشی از مشاغل و رشتهها را به کاری سخت و هزینهبر تبدیل کرده است. سیاستهای استخدامی و قوانین اقتصادی در بسیاری از کشورها به نفع زنان نیست و تقویت کننده کلیشههای جنسیتی است.
پرداخت برابر و عادلانه وجود ندارد و زنان در برابر کار برابر یا مشابه، دستمزد کمتری نسبت به مردان دریافت میکنند.
ساعات کاری و محیط کاری مناسب مادران نیستند. مادری وظیفه منحصر به زنان دانسته میشود.
سقف شیشهای در برابر رشد و ارتقا زنان در محیطهای کاری رسمی وجود دارد.
عرف و سنت در برخی کشورها به میزان زیادی به نفع کار زنان نیست. کار خانگی و کارهای مراقبتی بر عهده زنان است و آنها را به کارگران بیمزد تبدیل کرده است. از طرفی فیلمها، رسانهها، تبلیغات و... در فرهنگهای مختلف اشکال متفاوتی از کلیشههای زنانی را که کار نمیکنند به عنوان تعریف زنان خوشبخت ترویج میکنند. به عنوان مثال زن خانهدار خوشبخت در خدمت همسر و فرزندانش، زن زیبای خوشگذران که مردان در خدمتش هستند و...
در واقع: اقتصاد رسمی زنان را طرد میکند. ولی همه میدانیم که عده زیادی از زنان برای تامین و اداره زندگی خودشان نیاز به کار کردن دارند، پس این زنان کجا هستند و چه میکنند؟
پایگاه تحلیلی- خبری شعار سال، برگرفته از کانال تلگرامی جامعه شناسی زن روز