گویا یکی از خصوصیات نهادینه شده در ما انکار و نادیده گرفتن همدیگر است. یا کنار بکش و ساکت باش یا آنقدر ازت هزینه میگیریم که روزی هزار بار آرزوی کنار کشیدن و ساکت شدن کنی؟ خصوصیت منفور و تاسف باری است که متاسفانه در حوزهها و جاهای مختلف شاهد بروز و ظهورش هستیم. یادداشت فریدون جیرانی درباره گمنامی و مرگ صدیقه سامی نژاد، اولین بازیگر زن تاریخ سینمای ایران (بازیگر دختر لر)، شنیدنی است.
شعار سال: فریدون جیرانی، کارگردان باسابقه سینمای ایران در سالروز درگذشت «صدیقه سامی نژاد»، اولین بازیگر زن تاریخ سینمای ایران، یادداشتی را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است.
جیرانی نوشت:
"امروز دهم اردیبهشت سالروز درگذشت «صدیقه سامی نژاد» اولین بازیگر زن تاریخ سینمای ایران است.
همه فکر میکردند زمان بسیاری از درگذشت روح انگیز (صدیقه) سامی نژاد میگذرد، در حالی که او سال ۷۶ فوت کرد. شخصی به دفتر هفته نامه سینما به من زنگ زد و از درگذشت او خبر داد که من گفتم که مگر او زنده بود؟
هنگامی که من به خانه سامی نژاد رفتم، تمام میراث او یک نایلون بود که در آن یک جلد شناسنامه، یک بسته سیگار، مبلغ شش هزار تومان پول و یک بروشور نو نو نو و تانخورده فیلم «دختر لر» بود. واقعا دل آدم میگیرد که هیچکس نمیدانست که اولین بازیگر زن تاریخ سینمای ایران در این سالها اینجا زندگی میکرده و زنده بوده است. "
شعار سال؛ با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از برترین ها، تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۰، کد خبر: ۱۱۱۳۴۹۱، www.bartarinha.ir