داربست‌ها تا کی مهمان کتیبه چشمه علی هستند؟

چشمه علی به عنوان سومین از اثر میراث طبیعی استان تهران و محوطه اطراف آن و باروی ری که بر فراز آن قرار دارد پتانسیل بالایی برای تحقیقات باستان‌شناسی، حفاظت و گردشگری دارد و نیازمند یک برنامه‌ریزی ویژه به کمک میراث‌فرهنگی، شهرداری، فرمانداری و استانداری است.

شعارسال: کتیبه ۱۸۰ساله چشمه علی از دوره فتحعلی شاه در کنار باروی ری وچشمه علی ساخته شده است.
چند صباحی است طرح مطالعاتی حفاظت و استحکام‌بخشی این کتیبه در فاز نخست در حال اجرا است.
اما اکنون مشاهدات میدانی میراث‌باشی نشان از آن دارد که داربست‌ها همچنان برقرار است، بخشی از گونی آبی حایل بین اثر پاره شده است. گویا اقدام خاص و جدیدی هم صورت نگرفته و مرمتگران در محل حاضر نیستند.

اگر اقدامات به اتمام رسیده چرا داربست‌ها جمع‌آوری نشده، اگر هنوز مرمت ادامه دارد چه زمانی به پایان می‌رسد؟

محسن چاره‌ساز مجری طرح حفاظت چشمه علی در این باره به میراث‌باشی توضیح می‌دهد: استحکام‌بخشی کل کتیبه و سنگ‌ها به پایان رسیده، اما مرمت قرنیس‌ها و کف و چگونگی حفاظت در مقابل مسیر آبی که در بارندگی‌ها از سقف به سمت کتیبه جاری می‌شود باقی مانده است.
کارشناس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی هم از طرح بازدید کرده و منتظر تصمیم نهایی هستیم.

او همچنین از احتمال بازدید نمایندگان مجلس از کتیبه چشمه علی خبر داد.

چشمه‌ای که با بی‌تدبیری محض شهرداری و عبور مترو خط ۶ عملا خشک شد و اکنون صحبت‌های ضد و نقیضی در مورد تامین آب چشمه شنیده می‌شود.

در سال‌های ۱۳۱۳ تا ۱۳۱۵ هجری شمسی، تپه کنار چشمه علی توسط گروه «اریک اشمیت» مورد کاوش قرار گرفت و آثاری مربوط به آغاز هزاره چهارم، دوره‌های اسلامی، اشکانی بدست آمد. اکنون بخشی از این آثار در موزه‌های آمریکا و بخش دیگر در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.

چشملی (گویش محلی) را در دوره باستان "سورین" می‌نامیدند که احتمالاً برگرفته از نام دودمانی بزرگ در دوره اشکانی و ساسانی است و نام فعلی آن برگرفته از نام حضرت علی (ع) است.

قدمت چشمه‌علی را ۸ هزار سال می‌دانند. در گذشته فرش فروش‌ها و مردم تهران، قالی‌ها و قالیچه‌های خود را در آب این چشمه می‌شستند و معتقد بودند این آب رنگ فرش را بازتر و شفاف‌تر می‌کند.
گزارش و عکس: سعید فتوحی