شعارسال: سال ۱۳۳۹ جمعی از اسلام‌شناسان، از جمله آیت‌الله مکارم شیرازی، کتاب «زن و انتخابات» منتشر کردند. بعضی از منتقدین (عموما با گرایشات جهت دار) درخصوص این کتاب می‌گویند که، بر اساس استدلال‌های مطرح شده در کتاب مورد اشاره، زنان از لحاظ جسمی، روحی و عقلی نه تنها حق شرکت در انتخابات ندارند، بلکه مشارکت‌های اقتصادی و اجتماعی آنان نیز دارای مشکل است. روایت می‌کنند که، در ابتدا از جنبه‌های مختلف پایین‌تر بودن زن از مرد استدلال شده است! می‌گویند که، در بخشی از کتاب اندازه جمجمه زن، مغز او و قلب مقایسه شده است! در حقیقت همه برتری مرد در وزن‌های بیشتر اعضاء بدن اوست! بیان می‌دارند که در کتاب مورد اشاره آمده است که، پیامد‌های مشارکت زنان در انتخابات عبارتند از: شیوع انحرافات جنسی، از دست رفتن مزایای جسمی، بی‌علاقه شدن جوانان به ازدواج، افزایش جرم و جنایت، افزایش فرزندان نامشروع! و .... البته تمامی این مفاسد برای کار کردن زنان نیز تعمیم داده شده است!

منتقدین می‌گویند که، این کتاب هیچ‌گاه توسط نویسنده یا نویسندگانش نفی نشده است. اگر بپذیریم این دیدگاه‌ها و پایه‌های استدلالی آن تغییری نکرده است، چگونه با باقی ماندن همان استدلال‌ها، انتخابات از یک حرام تبدیل به حلال و واجب عینی می‌شود؟

زن و انتخابات

در پاسخ به انتقادات مطرح درخصوص این اثر، این سوال مطرح می‌گردد که آیا برداشت‌های مربوط به شصت سال پیش، می‌تواند مبنایی برای امروز و پاسخگو به تحولات اجتماعی در قالب فقه پویا و بحث احیاگری دینی باشد؟ آیا تحول پذیری فکری نویسندگان کتاب نباید مورد توجه قرار گیرد؟ منصفانه قضاوت کنیم.

باید پرسید آیا در دنیا نگاه به زنان و مسائل ان‌ها ثابت مانده است؟ نگاه به زن در فقه سنتی با فقه پویا و بحث احیاگری دینی مسلما تفاوت داشته و با رویکردی تکاملی در حال دنباله گیری است. بر این قاعده، حضور زنان در انتخابات نه تنها فاقد مشکل نبوده، بلکه امری پسندیده و توصیه شده می‌باشد.

پایگاه تحلیلی خبری شعارسال، برگرفته از منابع گوناگون