به نظر می‌رسد بافتن پارچه‌هاي زربفت مانند قالي و گليم از زمان هخامنشيان در ايران مرسوم بوده زيرا در بسياري از نقوش برجسته تخت جمشيد، شوش و حتي پاسارگاد، نقوشي در حاشيه‌هاي لباس شاهنشاهان و درباريان به چشم مي‌خورد و نشان می‌دهد لباس آنها از پارچه‌هاي زربفت بوده؛ به‌علاوه در حاشيه لباده و حاشيه آستين‌ها و يقه لباس، قطعاتي از طلاي ناب به شكل شير، مرغ، ستاره با گل پنج‌پر يا نقوش هندسي مانند مثلث و غيره مي‌دوختند و بسياري از اين قطعات طلا، امروزه در موزه ايران باستان و موزه‌هاي ديگر دنيا موجود است. نساجی ایران در این دوره به‌ویژه در بافت پارچه‌های ابریشمی، پشمی نرم و لطیف مشهور بوده و شاهان هخامنشی به داشتن لباس‌های زیبا و فاخر شهرت داشتند.

اسکندر مقدونی با همه دشمنی‌اش با ایرانیان، بنا به نوشته‌های هرودوت و پلوتارک از هنگام ورود به ایران تا هنگام مرگش، لباس‌های زربافت ایرانی بر تن می‌کرد. اما فن زري‌بافي در دوران صفويه به منتهاي كمال خود رسيد و پس از آن در افشاريه و زنديه و قاجاريه رو به زوال گذاشت. این‌ پارچه‌‌ها که در گذشته برای‌ تن‌‌پوش‌ پادشاهان، وزیران، بزرگان و درباریان‌ به‌‌کار می‌رفت‌ و در کنار آن به‌عنوان یک هدیه ارزشمند در دربار شاهان ایران برای هدیه دادن به شاهان بیگانه مورد استفاده قرار می‌گرفت، اكنون در كارگاه‌های‌ زري‌بافي‌ سازمان‌ ميراث‌ فرهنگي‌ كشور در تهران‌، هنرستان‌ هنرهاي‌ زيباي‌ اصفهان‌، میراث‌ فرهنگي‌ كاشان‌ و چند شهر دیگر بافته می‌شود و در زمره یکی از صنایع دستی ایران قرار دارد.