شعار سال: این پل در مسیر راهی قرار گرفته که در دوره صفویه در سراسر مازندران و گیلان کشیده شده و به راه شاه عباسی شهرت یافت. پل تمیجان ۵/۶۲ متر طول و ۵ متر عرض (با احتساب جان پناه ها که هر کدام ۵۰ سانت پهنا و ارتفاع دارد) دارد و مشتمل بر دو دهانه اصلی هر کدام به عرض ۳۰/۱۱ و ارتفاع حدود ۲۰/۶ متر و چند دهانه فرعی در طرفین دهانه‌های اصلی – همگی به طاق جناغی – است.

با توجه به نقشه و نمای این پل ، نوعی بی نظمی در ساختار آن دیده می شود که در نمونه مشابه و الگوی آن – یعنی پل سیم رود لاهیجان دیده نمی شود. بر روی پایه میانی پل و حدفاصل دو دهانه اصلی ، دو آبگذر در دو طبقه ساخته شده که آبگذر پایینی ، ۳۰/۱ و بالایی ۶۰/۱ متر عرض دارد. در طرفین آبگذر پایینی دو ستون نما کار شده است. دهانه فرعی و جنوبی پل ۶۵/۳ متر و دهانه فرعی شمالی ۷۵/۳ متر عرض دارد.

در میانه پایه انتهایی و شمالی پل ا تاق گنبدداری جاسازی شده که به طرفین پل راه دارد. سطح گذر پل که در طرفین با جان پناه هایی محصور شده ، از تیزه دهانه های اصلی به سمت طرفین شیب دار است و ارتفاع آن تا سطح اب به ۴۰/۶ متر می رسد. این پل به شماره ۱۱۲۵ به ثبت تاریخی رسیده است.

بدنه و پاهای پل آجری است، ولی کف پل سنگ فرش است و دارای چهار دهانه بزرگ می‌باشد. دهانه‌های کوچک تری نیز در طرفین این دهانه‌ها وجود دارد. طول پل ۶۰ متر و عرض آن ۵ متر است. در بدنه پل چند اتاق که طاق آنها به شیوهٔ ماهرانه‌ای ساخته شده وجود دارد. این طاق‌ها احتمالاً محل اطراق رهگذران و کاروانیان در ایام بارندگی بوده‌است.

پل خشتی تمیجان در زمان حکومت بهزادبیگ در گیلان و به همت او در سال هزار و ۲۰ قمری ساخته شده است.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از پایگاه خبری-تحلیلی گردشگری ایرانی، تاریخ انتشار -، کد مطلب: - : www.gardeshgariiran.ir