پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

با عدم توافق آذربایجان با ترکمنستان بر سر قیمت گاز، پرونده سوآپ گاز ترکمنستان بعد از دو ماه توقف، بسته شد تا مذاکرات دوجانبه‌ای بین ایران و ترکمنستان برای واردات گاز آغاز شود.

بیش از هشت روز از سیل مهیبِ جنوب سیستان و بلوچستان می‌گذرد؛ رسانه‌ها از «سیلاب در ۱۶ شهرستان و هزار و ۹۴۷ روستا در سیستان و بلوچستان» خبر دادند. معاون راهداری سازمان راهداری و حمل‌و نقل جاده‌ای سیستان و بلوچستان به صداوسیما اعلام کرد که «راه دسترسی حدود ۱۷۸ روستا مسدود شده» و امکان بازگشایی این راه‌ها تا فروکش کردن آب وجود ندارد. برآورد حداقلی خسارات سیل، ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ میلیارد تومان است. در این روز‌های سخت، امدادرسانیِ قطره‌چکانی و ناهماهنگ نتوانسته مرهمی بر رنج‌ها و زخم‌های مردمانِ فرودست جنوب این استان محروم باشد؛ مردمی که شغل غالبشان (اگر شغلی باشد) با هزار سختی، دامداری و کشاورزی و باغداری‌ست؛ حالا در بیش از ۲۰۰ روستا، زمین‌های کشاورزی کامل تخریب شده‌اند؛ آب‌بند‌ها از میان رفته‌اند؛ چاه‌های مزارع خراب شده‌اند و دام‌ها جان باخته‌اند. حتی چاه‌های فاضلاب خانه‌ها با گل و لای سیلاب پُر شده‌اند و مردم برای قضای حاجت مشکل جدی دارند. «شب عید» بی‌کار و بی‌روزی ماندن، درد کمی نیست، اصلاً ساده نیست.

بعضی از قدیمی ترین درختان ایران(عموما از گونه هایسرو، ارس،چنار ،بنه ، بلند مازو و گردو)، قدمتی چند هزار ساله دارند و شاهد اتفاقات و دوران های تاریخی ، تغییرات اجتماعی و فرهنگی، تغییرات زیست محیطی و آب و هوایی بسیاری بوده‌اند. در ایران باستان، درختان با داشتن سه زندگي در نگاه انسان‌هاي نخستين قداست خاصی داشتند. اين سه زندگي شامل ریشه‌های درختان در زیر خاک که نمادی دنیای مردگان بود. تنه درختان شامل زندگی زمینی و شاخه‌های سر به فلك کشیده‌ي آنها كه نماد زندگاني آسماني بود. بنابراين درختان مانند ستونی زندگی بین زمین و آسمان‌ها را که جایگاه خدایان بود به هم پيوند مي‌دادند. براي همین درختان بلند، مقدس به شمار مي‌رفتند.بیش از ۲۰۰۰ نمونه درخت با عمر طولانی در ایران شناسایی و اطلاعات آنها در قالب میراث طبیعی ، ثبت شده‌است.

از دیرباز در سنت های ایرانی و سنت های اسلامی حاکم بر جغرافیای ایران، توجه خاص به محیط زیست ، درخت و باغ و در کل طبیعت شده است. این توجه ویژه به همراه طبیعت خاص کشور ایران، بستر را برای عمر بالای برخی از درختان فراهم نموده است. درختانی خاص و زیبا که در این گزارش به نمونه هایی از ان در پهنه وسیع کشورمان، اشاره می شود. لازم به توضیح است که توجه به درختان تاریخی در ایران ، عمری در حدود چند دهه داشته و در گذشته، چندان مورد توجه قرار نمی گرفته است.

قرار بود لایحه «اخذ مجوز انجام معاملات و انعقاد قراردادهای خرید و پذیرش سرمایه‌گذاری خارجی در حوزه‌های حمل‌ونقل و خدمات شهری» در جلسه روز گذشته شورا به تصویب برسد و تلاش مخالفان بررسی سریع بزرگ‌‌ترین قرار‌داد شهرداری هم برای شفاف‌سازی و رفع ابهامات این لایحه به جایی نرسید. سوال اینجاست که سازمان محترم بازرسی کل کشور، هیچ سوال و حساسیتی در این خصوص ندارند؟ سایر مراجع نظارتی و امنیتی چطور؟

داریوش فرهنگ می‌گوید: واقعا نمی‌شود جلوی اختلاس را گرفت؟ بعد می‌آیند جلوی بعضی از کار‌های ما را می‌گیرند که مثلا فلان نکته را گفته که تخریبی است یا جلوی فیلم را می‌گیرند، اما جلوی اختلاس را نمی‌گیرندو ... . منتقدین معتقدند که کشور با نوعی ناترازی و عدم توازن در برخوردها و مقابله با فساد،تخلف و فعالیت خارج از چارچوب،مواجه است.

فصل پنجم برنامه «زندگی پس از زندگی» با اجرای عباس موزون در روز‌های ماه مبارک رمضان سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ روانه آنتن می‌شود. بر خلاف سال‌های پیش که این برنامه پیش از افطار پخش می‌شد، امسال زمان پخش آن به بعد از افطار منتقل شده و ساعت ۲۱ روی آنتن می‌رود. نکته جالب این است که پخش این برنامه، باعث طرح برخی نظرات انتقادی و بعضا تقابلی در خصوص حوزه معنویت، ماهیت روح و جدا شدن آن از جسم و ارایه تحلیل‌هایی چند در این خصوص شود. تقابلی که می‌تواند منجر به توسعه شناخت در آینده‌ای نزدیک گردد.

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

ژن های ما نه تنها تعیین کننده ویژگی های ظاهری و شخصیتی ما، بلکه منشأ نقص های بدنی ما هم هستند. برای مثال، افسردگی و بی خوابی تنها بر اثر اضطراب و خستگی زیاد به وجود نمی آیند و استعداد ژنتیکی هم می تواند عامل چنین مشکلاتی باشد. البته استعداد ژنتیکی یک بیماری به معنای قطعی بودن بیمار شدن تان نیست، بلکه به این معنی است که باید بیشتر مراقب سلامتی خود باشید.

حسین انتظامی در یادداشتی بیان داشته است که کاش قانون انتخابات اصلاح شود و نامزدی نمایندگی مجلس ‌و ریاست جمهوری عمدتا از طریق احزاب باشد و منفردین نتوانند خیلی وارد رقابت شوند. انتخابات پرشورتر و معنادارتر می‌شود. برنامه‌ها رأی می‌آورد، نه وعده‌ و پول‌پاشی. دیوار حاشا بلند نیست و حزب نمی‌تواند عملکرد گذشته خود را منکر شود. زد و بندهای داخل مجلس هم به حداقل می‌رسد چون انضباط حزبی بر فراکسیون‌ها حاکم است.رنکینگ احزاب به‌سهولت انجام می‌گیرد.بازی تحزب، قواعد خودش را دارد و نمی‌شود با مدل شطرنج برره انجام بگیرد.یک فعال سیاسی در نظام حزبی نمی‌تواند همزمان در دو جا پخت و پز کند چون پروژکتورها روشن است!در نظام حزبی، یک نماینده مجلس اساسا نمی‌تواند با وزیرِ در آستانه‌ی استیضاح معامله کند و به‌زعم خود برای جاپانگذاری، سکه و اسکناس دلار و چند سهمیه هیات مدیره‌ شرکت‌های تحت امر وزیر را بگیرد.

هر فرد مرگ مغزی می‌تواند جان ۸ بیمار نیازمند عضو جدید را نجات دهد. در حالی که بسیاری از خانواده‌ها راضی به اهدای اعضای عزیزان مرگ مغزی خود نمی‌شوند و مهم‌ترین دلیل این است که نمی‌خواهند باور کنند که عزیزشان فوت کرده و هنوز امید بازگشتش به زندگی را دارند. آن‌ها حاضرند او را به خاک بسپارند، اما اجازه نمی‌دهند اعضای او به دیگر بیماران پیوند زده شود تا عزیزشان دست‌کم به این شیوه به زندگی در این دنیا ادامه دهد.

شاید این گزارش شامل حال زندگی همه کودکان رها شده و به سرپرستی گرفته شده نشود، اما واقعیت غالب زندگی بخش زیادی از ان‌ها است. منگ شدن از فهم ضربه واقعیت، جستجوی آرمان گرایانه هویت و امید برای پاسخی برای پرسشگری‌های بی انتها، زود رنجی و فشار‌های اجتماعی ناشی از بدفرهنگی و کم فرهنگی عمومی، احساس تنهایی و خشم درونی شدید و در انتها، گوشه گیری. حوزه روانشناسی کشور هم بشکل تخصصی به این موضوع ورود نکرده و فاقد توانمندی مواجه و مقابله و مداخله کافی است. سازمان بهزیستی را هم امیدی نیست. سازمانی که بنظر شدید‌تر از مددجویان خود، نیازمند حمایت است. قصد عمومیت دادن نداریم، ولی انتخاب نامناسب مدیران در غالب موارد، باعث درجا زدن این سازمان حمایتی شده است. باورتان می‌شود که مدیری از این سازمان در ترکیه رستوران زده باشد؟! کار بد نیست، اما کاسب کاری و خود زرنگ پنداری، مضموم و محکوم است.

شهرداری تهران وقف الزامات قانونی، موظف به ورود ،خدمات رسانی و مداخله گری در بحث آسیب های اجتماعی است. موضوعی که متاسفانه توانمندی چندانی در راهبری راهبردی آن نداشته و مواجه با آسیب های اجتماعی را معادل توزیع بن حمایتی و بگیر و ببندهای ون محور و کمپ پایه می بیند. خدا می داند چقدر سرمایه و بودجه هم با این نااهلی ها به هدر می رود و دوستان ما در معاونت اجتماعی، اما سرخوش تر از گذشته ادعای خدمات رسانی موثر دارند. همکاری با بهزیستی و سایر نهادهای انتظامی و حمایتی و خیریه ای را نمی دانند ولی ادعای برنامه محوری شان گوش خراش است. معدود نیروهای توانمند فعال در حوزه نیز، بدلیل بعضی اختلاف سلیقه های سیاسی و اداری، کنار گذاشته می شوند و آسیب اجتماعی شهر تهران می ماند و حوضش. امین توکلی زاده از لیست باندهای سواستفاده کننده از کودکان کار می گوید و موضوع ترنس ها. موضعی که بد نباشد،نیم نگاهی بدان انداخته شود .

در آستانه برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی و ششمین دوره مجلس خبرگان رهبری، جمعی از رأی اولی‌ها و خانواده‌های معظم شهدا، چهارشنبه ۹ اسفندماه ۱۴۰۲ با حضور در حسینیه امام خمینی رحمه‌الله، با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند. ایشان نسل جوان بعد از انقلاب را بسیار بیشتر از جوانان قبل، اهل تحقیق و استدلال و منطق و راستی‌آزمایی دانستند و افزودند: جوانان عزیز بدانند که صندوق واقعی رای و حضور با انگیزه، با شناخت، باتوقع و امیدوارانه مردم در انتخابات، آسان به دست نیامده و حاصل مجاهدت‌ها و فداکاری‌های طولانی ملت در مبارزه با استبداد و رژیم طاغوت است.

به در و دیوار می‌زند تا توجیه گر عملکرد ناقص و صد البته زیان بار دوره نمایندگی اش در مجلس و ریاست غیرکارآمدش بر کرسی هیات رئیسه باشد. می‌گوید در سال ۹۸ عرض کردم که اگر در مجلس رفتم به دنبال خیزش اقتصادی هستم و امروز برخی می‌پرسند که خیزش اقتصادی چه شد؟ از این تریبون عرض می‌کنم بنده در جایگاهی هستم که مسئولیتم قانون‌گذاری است و برای یک حرکت اقتصادی که ثبات اقتصادی کشور را به دنبال داشته باشد هر قانونی که باید اصلاح می‌شد، اصلاح شده است و نزدیک به ۵۰ قانون در حوزه مسائل اقتصادی یا مرتبط قطعی با اقتصاد، یا اصلاح شده یا قانون جدید برای آن نوشته شده است و ... متاسفیم این را می‌گوییم آقای قالیباف، تو حتی از وظایف نمایندگی مجلس هم سر در نمی‌آوری. مجلس دو وظیفه قانونگذاری دارد و نظارت بر قانون. در دوره تو بود که این کابینه فشل تشکیل شد. در دوره تو بود که نظارت بر برنامه‌ها به افتضاح امروز رسیده. آقای قالیباف، نمایندگی مجلس در گام اول تفکر می‌خواهد و دوم توان برنامه ریزی و سوم قدرت اجرایی و چهارم مدیریت و سیاست. نمایندگی مجلس، تیم صاحب صلاحیت می‌خواهد نه محفلی بله قربان گو. احتمالا همه چیز خوبان را تو تجمیع شده در خود داری؟ دلمان برای آتش زدن به منابع و منافع ملی پر از خون است. شاید حداقل این عبارت را بتوانی درک کنی.

رئیس سازمان تعزیرات حکومتی، جزئیات جدیدی از پرونده چای دبش را مطرح کرد. احمد اصانلو می‌گوید که چای دبش، چای فاسد شده وارداتی را که مصرف حیوانی هم نداشت، به دوبی منتقل کرد؛ رنگ و اسانس زد و به عنوان چای خارجی مجددا وارد کشور کرد!. نکته جالب این داستان اینجاست که اگر رئیس قوه قضائیه قصد ریشه یابی این داستان را دارد، باید دستور دهد که بررسی‌ها از پرونده‌های مفتوح و غیرمفتوح فروش چای سنواتی در گیلان شروع شود (چایی که از تاریخ تولید آن، بیش از سه سال می‌گذرد). بغیر از چای دبش، شرکت‌های دیگری هم بودند که همین کار را در داخل نموده یا مشابه چای دبش عمل می‌کردند. بعنوان نمونه در سال ۱۳۹۴ اعلام شد که بیش از ۴۵ هزار تن چای سنواتی در انبار‌های گیلان موجود است و عموما با همین روش رنگ کردن، به مصرف انسانی می‌رسد (تولید برگ سبز چای کشور در حدود ۱۳۵ هزار تن در سال بوده که از آن حدود ۳۰ هزار تن چای خشک بدست می‌آید و مصرف کشور در حدود ۱۰۰ هزار تن است). آقای اژه‌ای برای اثبات تحقق عدالت نباید روی تخلفات یک شرکت متمرکز شود. بلکه باید بحث فروش چای سنواتی توسط وزارت جهادکشاورزی، چگونگی و چرایی کم توجهی استاندارد و دانشگاه علوم پزشکی، تائید میزان ارز مورد درخواست توسط وزارت جهادکشاورزی، تخصیص ارز توسط بانک مرکزی، شیوه ورود چای فاسد به کشور از طریق بیش اظهاری در گمرکات و بنوعی ترک تشریفات و باز کردن مسیر سبز، عاملان پشت پرده این فساد که در شرکت‌های اقماری نهادی خاص هستند و مواردی همانند، در دستور کار قرار گیرد.

رئیس شورای ائتلاف گفت: این از عجایب روزگار است که هرکسی اگر یک فامیل یا آشنایی در یک جایی یا منصبی از نظام دارد، همین یک مدرک جرم شده است و دیگر نباید به آن فرد میدان داده شود. در پاسخ، باید خدمت آقای حداد عرض شود که خیر، جرم نیست، اما شایسته هم نیست که حضرتعالی همانند آقای ولایتی بنوعی ابوالمشاغل رسمی و غیر رسمی باشید. شایسته نیست که حضور خانوادگی پر رنگ در حوزه های مختلف داشته باشید، از خودتان می پرسیم،آیا برای ریاست فرهنگستان شایسته تر از شما وجود نداشته و ندارد( ما به رای گیری بعنوان اقدام دوم کاری نداریم. منظورمان صلاحیت برای حضور است). آفتابی شدن شدید در موقع انتخابات و پشت ابر بودن و غیبت صغری و کبری داشتن در حالت عادی، پسندیده نیست. جناب حداد، آیا می دانید که عملکر پر سر و صدای فامیل و دوست تان در صداسیما هم به پای شما نوشته می شود. حداقل ما این گونه از افکار عمومی، برداشت می کنیم. گروهی که حضرتعالی در مجلس از انها حمایت می کنید، بعضا توان اداره یک اداره با چند کارمند را ندارند. اگر بی انصاف حرف زدیم ،حلال کنید و اگر درست گفتیم، به حکم امر به معروف و نهی از منکر، تغییر رفتار در برخی امور بدهید.

رضا حقی در نگارشی انتقادی بیان داشته است که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی آقای اسماعیلی در اختتامیه جشنواره فیلم فجر امسال، اعلام کردند مشغول احداث هزار سالن سینما در سطح کشور هستند. اگر ملاک جمعیت است، که جمعیت استان گیلان حدود ۳ درصد جمعیت کل کشور می‌باشد. قاعدتاً باید ۳ درصد سینماهای در حال ساخت، یعنی حدود ۳۰ سینما در استان گیلان در حال احداث باشد.اگر بپذیریم جمعیت، ملاک ساخت سینما در کشور نیست چه ملاک‌های دیگری وجود دارد؟ اگر ملاک سابقه ایستادگی و مقاومت بین استان‌های کشور است، استان گیلان تنها استان در کشور است که اسلام و مذهب شیعه را به انتخاب خود پذیرفت نه به زور شمشیر. اعراب ۳۰۰ سال پشت کوه‌های دیلمان ماندند تا گیلانیان به انتخاب خود اسلام شیعی را پذیرفتند. وجود ۲۵۰۰ مقبره امامزاده گواه این مسئله است که گیلان مامن بزرگان شیعه بوده است. اگر مغول با وحشی‌گری بیشتر نقاط دنیا را گرفت. هیچ وقت نتوانست گیلان را تحت سیطره خود در بیاورد. بدین منظور با دختری گیلانی ازدواج کردند و گیلانی‌ها در مدتی کوتاهی فقط به آنان خراج می‌دادند.اگر ملاک ارزش گذاری به نیروهای ارزشی و حافظ انقلاب باشد در اعتراضات سال ۸۸ که همه کشور ۹ دی راهپیمایی کردند شهر رشت یک روز زودتر یعنی ۸ دی این کار را انجام داد و پیشرو بود.اگر ملاک تعداد شهدای جنگ تحمیلی است رتبه گیلان استان دهم کشور است ولی با توجه به جمعیت جز چند استان اول هستیم. اگر ملاک خوشگلی آدم‌ها باشد! که ترانه دختر رشتی چه قشنگه ۵۰ سال پیش توسط ناصر مسعودی خوانده شده است.اگر ملاک اولویت داشتن استان مرزی است ما جز استان‌های مرزی نیز هستیم.

محمدباقر قالیباف از هر زمان دیگری به لحاظ سیاسی ضعیف‌تر است؛ چه شد که قالیباف در موضع ضعف قرار گرفته است؟ قالیباف برای رسیدن به ائتلاف با پایداری چه باج‌هایی داد؟هفته‌های اخیر هجمه‌های سنگینی توسط نیرو‌های نزدیک به پایداری و سایر جریان‌های تندرو به قالیباف وارد شد؛ از ماجرای درخواست اقامت دائم اسحاق قالیباف در کانادا گرفته تا مدیریت مجلس و مطرح شدن نقاط ضعف او، همه و همه دست به دست یکدیگر دادند تا محمدباقر قالیباف را بیش از پیش زیر ضرب ببرند. جریان‌های وابسته به علی‌اکبر رائفی‌پور و سعید محمد و جریان پشت این دو چهره در اقدامی مشترک، با تمام توان علیه قالیباف فعال شده‌اند.از دست دادن سرلیستی، کنار نهادن نیروهای صمیمی با توجیهاتی قدیمی و پذیرش برخی از آرای پایدارچی ها، کمترین امتیاز قالیباف به این گروه بود. هرچند که قالیباف خیلی سریع در اتمسفر سیاسی ایران رشد کرد، اما کم توجهی مفرط وی به تیم سازی تخصصی و گرایش بالای او به محفل گردانی، مجالی برای ریشه دوانی قالیباف بر جای نگذاشت.

«ما با پیمانکار شهرداری کار می‌کنیم و شب حادثه مشغول شستن و نظافت دیواره‌های روگذر بودیم. ناگهان خودروی پژو پرشیای مشکی مقابل‌مان توقف کرد. فکر نمی‌کردیم راننده جوان نقشه هولناکی در سر داشته باشد. او ناگهان از خودرو پیاده شد و به سمت‌مان آمد. بدون هیچ مقدمه‌ای با همکارمان گلاویز شد و بعد او را از بالای پل به پایین انداخت. ما فورا به سمت او رفتیم تا مانع فرارش شویم، اما قاتل ما را هم تهدید کرد و گفت، اگر به دنبالش برویم، ما را هم به پایین پرتاب می‌کند. او سپس سوار ماشینش شد و با همراهانش فرار کرد. چند خودرو نیز موقع عبور از زیر پل، جسد دوستمان را هم زیر گرفتند.» این روایت همکاران رفتگری ۲۰ ساله‌ای است که ساعت ۲ بامداد جمعه، بیستم بهمن ۱۴۰۲ به این شکل فجیع کشته شد. عامل قتل پاکبان که به سرعت شناسایی و دستگیر شد، ۲۵ ساله، دارای مدرک لیسانس است و با پدرش در زمینه کار‌های ساختمانی فعالیت دارد. قاتل درباره انگیزه‌اش از قتل گفته: «من در حال گذر از آن مسیر بودم که ناگهان چشمم به مقتول و دوستانش افتاد. تصور کردم که آن‌ها قصد دارند پرچم‌هایی که کنار اتوبان نصب شده بود را سرقت کنند. پرچم‌ها به مناسبت ۲۲ بهمن برافراشته شده بود و من فکر کردم مقتول قصد اهانت به پرچم‌ها را دارد و می‌خواهد آن‌ها را از بین ببرد. حتی به پلیس هم زنگ زدم و موضوع را گزارش کردم. با این حال نتوانستم آرام بنشینم، از ماشین پیاده شدم و پس از درگیری با مقتول وی را هل دادم که پرت شد پایین و جان باخت...» حالا علیرضا زاکانی شهردار تهران در نخستین موضع گیری درباره قتل نیروی تحت نظرش، موضع قابل تاملی گرفته است.