تورست مجبور بود که خیلی سریع سر و سامانی به این وضعیت بدهد و هزینه‌هایش را کم کند، اما در این صنعت کاری بسیار پیچیده بود و سرعت کاهش هزینه‌ها فقط ورشکستگی او را سریع‌تر می‌کرد. تورست برعکس همه همتایانش که به این درد دچار شده بودند، به جای اینکه عملکرد کسب‌وکارش را کاهش دهد، آن را افزایش داد. او شریکی را پیدا کرد که وضعیتش از او هم بدتر بود و دو شرکت را با هم ادغام کرد. در نتیجه چند صد مشتری به مشتریانش اضافه شد و باعث شد که هزینه‌ها کاهش پیدا کند.

آقای تورست به آینده واقعا خوش‌بین است؛ چیزی که این روز‌ها در بین مدیران کسب‌وکار به ندرت دیده می‌شود، اما جالب است بدانید که او رئیس دانشگاه ویلامت هم است؛ بخشی از آموزش عالی که با کاهش شدید ثبت نام دانشجویان و همچنین چالش‌های مالی دست و پنجه نرم می‌کند و چاره آن تغییرات جزئی نیست، بلکه راهکاری اساسی است. درواقع دانشکده‌ها و دانشگاه‌هایی که نمی‌توانند خودشان را با این خطرات و چالش‌ها سازگار کنند، محکوم به تعطیلی هستند؛ چنانچه این اتفاق در سه سال اخیر برای بسیاری از دانشگاه‌ها رخ داده است.

تورست از تجربیات تلخ و شیرین کسب‌وکارش برای نجات دانشگاهش استفاده می‌کند. مهم‌ترین دلیل تعطیلی دانشگاه‌ها، کاهش تعداد جوانان ۱۸ ساله و همچنین نبود تضمینی برای پیدا کردن شغل بعد از فارغ‌التحصیلی است که مطابق گزارش مرکز تحقیقات ملی «بررسی سوابق دانشجویان»، موجب شده تعداد دانشجویان ثبت‌نامی در پاییز ۲۰۱۱ در آمریکا بیش از ۹/۲ میلیون نفر کاهش پیدا کند، همچنین طبق گزارش انجمن ملی مشاوره پذیرش در دانشگاه، در پاییز امسال بیش از ۴۰۰ دانشکده و دانشگاه هنوز صندلی خالی برای دانشجویان سال اول داشتند.

 

 

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهند که سرعت تعطیلی دانشگاه‌ها در آمریکا به زودی به ۱۵ دانشگاه در سال خواهد رسید. با این حال زمانی که از دانشگاه‌ها سوال شد که چه راهکار و اقداماتی برای جلوگیری از این سرنوشت شوم در نظر دارند، برخی از آن‌ها پاسخ دادند: این روند به جایی کشیده خواهد شد که فقط دانشجویانی در این دانشگاه‌ها درس می‌خوانند که آینده‌ای درخشان دارند و نگرش متفاوتی به جهان خواهند داد.

تورست در این مورد می‌گوید: این بحران فراتر از آن است که می‌گویند فقط نیت خوب کافی است؛ درحقیقت باید دست به کار جدیدی زد. او و برخی افراد در آموزش عالی به طور جدی در جست‌وجوی راه‌های جدید و مشخص برای بازگرداندن جوانان به دانشگاه و ایجاد درآمد هستند. تورست معتقد است که مدیریت دانشگاه همانند مدیریت یک کسب‌وکار است. نه تنها باید به سود و منفعت کار فکر کرد، بلکه همیشه باید نوآوری و خلاقیتی برای ادامه راه در آستین داشت. وی می‌گوید: ما باید مدل جدیدی بسازیم که پایدار باشد.

یکی از راه‌ها ادغام دانشگاه‌هاست؛ چنانکه تورست توانسته است دانشکده الهیات کلارمونت در کالیفرنیا را با دانشگاه خود در ایالت اورگن ادغام کند. این دقیقا همان کاری است که شرکت‌های خصوصی برای افزایش گستره کسب‌وکار خود و همچنین مقرون به‌صرفه کردن هزینه‌ها انجام می‌دهند.

شرکت راهکار‌های مشاوره‌ای تحصیلات عالی، معتقد است که ادغام و تصاحب دانشگاه‌های دیگر، خیلی سریع باید انجام شود و خیلی زود به شکل یک دانشگاه واحد با خدمات کامل درآید.

دانشگاه‌ها با چالش دیگری نیز روبه‌رو هستند تا تعداد افرادی که ترک تحصیل می‌کنند و دانشگاه را قبل از فارغ‌التحصیلی رها می‌کنند، کاهش دهند. از این رو سعی دارند برای حفظ دانشجویان شهریه‌پرداز از آن‌ها حمایت کنند. تعداد کمی از این دانشگاه‌ها سعی در اشتغالزایی برای دانشجویان دارند و برخی نیز تضمین می‌کنند که دانشجویان سر موقع فارغ‌التحصیل می‌شوند. تعداد بیشتری از دانشگاه‌ها با کسب‌وکار‌ها همکاری می‌کنند تا دانشجویان خود را وارد محیط آموزشی کنند که این کار برای هر دو طرف بسیار سودآور است، زیرا صاحبان کسب‌وکار‌ها مجبور نیستند به این کارمندان حقوقی پرداخت کنند.

 

بسیاری از موسسات آموزشی نیز برنامه‌هایی برای آموزش بلادرنگ افراد در محیط کار دارند، به این صورت که با برگزاری دوره‌های آنلاین مهارت‌های لازم را به افرادی می‌آموزند که می‌خواهند بین آموزش، کار و خانواده خود تعادل برقرار کنند. برخی از این موسسات برای کسب درآمد حتی اندک دست به کار‌هایی مثل اجاره اتاق‌های کلاس درس در تابستان به مسافران در سایت Airbnb، برگزاری عروسی در سالن‌های دانشگاه و اجازه استفاده از لوگوی دانشگاه برای تولید محصولاتی، چون تابوت و کوزه‌های یادبود می‌زنند. تاکنون ۴۸ دانشگاه و دانشکده دست به اقدام آخر زده‌اند.

استفن اسپینلی، رئیس کالج بابسون و همچنین رئیس آکادمی پیشرفت یادگیری کارآفرینی جهانی که از طریق آموزش مربیان در سراسر جهان در زمینه کسب‌وکار فعالیت می‌کند، می‌گوید: هر کسی که هستید و هر شغلی که دارید، باید فراتر از الگو‌های فعلی تجارت فکر کنید و این چیزی است که آموزش عالی باید برای زنده ماندنش انجام دهد.

دانشگاه ویلامت حتی به واسطه استراتژی سلطه‌جویانه‌اش در تصاحب دانشگاه ۱۳۴ ساله الهیات کلارمونت کالیفرنیا که سال‌ها با کمبود بودجه میلیون دلاری مواجه بود، توانست سری از سر‌ها درآورد و خود را از بقیه دانشگاه‌ها متمایز کند.

از جمله موسساتی که ویلامت با آن‌ها رقابت می‌کند، دانشکده‌های کوچک رشته هنر مانند رید و ویتمن است، اما ویلامت چیزی دارد که آن‌ها ندارند: چندین بخش فارغ‌التحصیلی و هدف افزایش ثبت‌نام از ۲ هزار و ۷۰۰ به ۴ هزار نفر در طول ۱۰ سال آینده که ۴۰۰ نفر از آن‌ها از دانشکده الهیات هستند.

دانشگاه ویلامت هم‌اکنون دانشگاه کوچکی است که نمی‌تواند نظر بسیاری از افراد جویای دانش را به خود جلب کند، اما به اندازه‌ای است که رشته‌های متنوعی را ارائه دهد. آرزوی کوتاه مدت آقای تورست این است که به زودی این دانشگاه را به یک دانشگاه متوسط تبدیل کند و معتقد است که هویت این دانشگاه به آن‌ها امکان می‌دهد که با اتخاذ راهکار‌های ابداعی، از رقبای خود متمایز شود. مثلا این دانشگاه دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد کسب‌وکار را در یک دوره پنج ساله ارائه می‌دهد. همچنین، چون این دانشگاه با دانشکده الهیات کلارمونت ادغام شده است، دانشجویان کارشناسی می‌توانند برای کارشناسی ارشد در یکی از رشته‌های الهیات شرکت کنند. تورست معتقد است که این هم‌افزایی دانشگاه ویلامت است که آن را متمایز و غیرقابل رقابت با دیگر دانشگاه‌ها می‌کند.