واقعیت مسئله آن است که آذربایجان شرقی به پیروزی از سیاست‌های کلان دولت اعتدالی، آنگونه که باید و شاید گشایش‌های اقتصادی و اجتماعی در آن صورت نگرفته است. برونداد عملی سند تدبیر و توسعه آذربایجان شرقی که از آن به عنوان الگوی سایر استان‌ها در حوزه توسعه اقتصادی یاد می‌شود، نتوانسته است پس از ۲ سال، نمودهای عینی توسعه اقتصادی و باز شدن فضای سیاسی و فرهنگی استان نشان دهد.

در این شرایط است که مدیریت ارشد استان آذربایجان شرقی، با توجه به ضرورت‌های اجتماعی و با پناه بردن به شعارهای اجتماعی و اقدامات اجتماعی سعی در برطرف کردن این آسیب اجتماعی و تعین بخشی به آن در حوزه اجتماعی برآمد. اقدام پاک شدن سطح شهر تبریز از معتاد متهاجر اقدامی ارزشمند از سوی مجموعه مدیریت دولتی و شهری تبریز است اما گویا این مساله هم همانند شهر بدون گدا برای تبریز افتی شده است آفتی که مساله اصلی در این قضیه را فراموش کرده است.

تبدیل تبریز به شهر عاری از معتاد متجاهر، دیگر مصداقی بر "اولین بودن" شهر تبریز است ولی در کنار آن نباید از معتادینی یاد نکرد که در حواشی شهر تبریز، این بلای خانمانسوز اجتماعی را در دامن مردم این شهر و کشور گذاشته‌اند.

"ترلان دره سی"، نمونه‌ای است از این بحران فزاینده حاشیه نشینی در شهر تبریز و تبعات بحران زای اجتماعی حاصل از این مسئله، که در چندین سال اخیر، نشانگر این بحران اجتماعی است که می‌تواند تبعات جباران ناپذیری داشته باشد.

جمع آوری معتادین از خیابان‌ها و مراکز اصلی شهر، می‌تواند نشانگر نمود بیرونی مبارزه با بحران‌های اجتماعی باشد، اما عدم تسری این مسئله به لایه‌های زیرین و زیرپوستی اعتیاد در میان مردم و تقلیل آن به ظواهر عینی اعتیاد در جامعه، می‌تواند نشانگر تقلیل بحران‌های اجتماعی باشد.

ضرورت مقابله با اعتیاد و معتادین، به اندازه‌ای مهم شد که صادق نجفی در جلسه ستاد مبارزه با مواد مخدر استان در پایان اردیبهشت ماه، اظهار داشت که حاضرم به جای برخی پروژه‌ها، در پیشگیری و درمان اعتیاد هزینه کنم.

هرچند که در هفته‌های گذشته فریدون بابایی اقدم، عضو شورای شهر تبریز در گفتگویی اظهار کرد که «شهرداری تبریز چندین میلیارد تومان هزینه کرد و در مسیر تبریز-مرند محلی را برای زندگی معتادین بی‌سرپناه مهیا نمود، زیر پل کنار اتوبان پاسداران با نرده‌ای به طول ۴ متر محصور گردید تا آنجا دوباره تبدیل به محل استعمال مواد مخدر نشود لکن از آنجایی که نظارتی صورت نگرفت دوباره وضعیت طبق روال قبل شد...در مسئله ساماندهی ترلان دره‌سی شهرداری فراتر از وظایف خود نقش ایفا کرد اما باید توجه داشت که شهرداری به تنهایی نمی‌تواند مسائل را حل کند و در اینجا استانداری و ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز مسئول است.»

اما در آستانه تبریز ۲۰۱۸ که قرار است بار دیگر گردشگران به شهر اولینها سفر کنند و تبریز پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی گردد، تهدیدات بالقوه و بالفعلی در حوزه عدم جذب گردشگران، این شهر را تهدید می‌کنند.

مسائل اجتماعی همچون اعتیاد و تدکدیگری که ریشه در حاشیه نشینی، رشد نامتوازن و اعوجاجی شهر از جمله مسائل تهدیدزایی است که صنعت گردشگری و معرفی تبریز به عنوان شهر الگوی توریستی در منطقه و کشورهای اسلامی را تهدید می‌کند. البته در کنار اینها مشکلات همیشگی ترافیکی و البته تهدیدات ساخت و سازهای غیر مجاز که در پس هر حادثه ای باید منتظر فاجعه در این مکان ها را باید بود نباید فراموش کرد.

امیدواریم آنگونه که استانداری در اعلام و تبلیغ روی مسئله "پاک شدن تبریز از معتاد متجاهر" همت گذاشته‌اند، در رفع اصل و منشا بحران‌های اجتماعی بکوشند. تبریز ۲۰۱۸ فرصتی است که مسئولین استانی و شهری در این زمینه پیش قدم شوند. اگر آبروداری و حداقل حفظ ظاهر برای مدیران ما مهم شده است پس لطفا آتین بالا بزنید حاشیه ها را دریابید نگویید حاشیه را رها کنید ! متن را بچسبید.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از پایگاه خبری تحلیلی تبریز فردا، تاریخ انتشار: سه شنبه 12 مرداد 1395، کد خبر: 120 ، www.tabrizefarda.com