کرونا خیلی بیشتر از قبل شکافهای عمیق طبقاتی در آموزش و پرورش را آشکار کرده است. در جایی که شهریه برخی از مدارس دولتی به چند ده میلیون در سال میرسد و ثروتمندان بچه هایشان را غرق در امکانات آموزشی از مدارس غیرانتفاعی تا بستههای آموزشی و معلم خصوصی و... میکنند، مستضعفین سرزمین ما اینگونه در فقر و محرومیت، آینده را از دست میدهند، صندلیهای مدیریت برای از اینها بهتران رزرو شده اند.
شعار سال:«با شیوع کرونا و نبود امکانات آموزشی در مناطق روستایی،عملا مسئله آموزش به فراموشی سپرده شده است»، این خبر را خبرگزای دانشجو کار کرده است، خبر تلخی است.
کرونا خیلی بیشتر از قبل شکاف های عمیق طبقاتی در آموزش و پرورش را آشکار کرده است، اینجا روستایی از توابع تبریز است، صدها روستا مثل اینجا در دوران بیماری از امکانات آموزشی محروم اند و کودکان به حال خود رها شده اند.
در جایی که شهریه برخی از مدارس دولتی به چند ده میلیون در سال می رسد و ثروتمندان بچه هایشان را غرق در امکانات آموزشی از مدارس غيرانتفاعي تا بسته های آموزشی و معلم خصوصی و... می کنند، مستضعفین سرزمین ما اینگونه در فقر و محرومیت، آینده را از دست می دهند، صندلی های مدیریت برای از اینها بهتران رزرو شده اند.
آنها که «پول و سرمایه» دارند همچنان خود را بازتولید می کنند، روزنه های صعود اجتماعی در جامعه ای که «آموزش و تحصیلات» تنها امید برای صعود طبقاتی بود، دیگر از بین رفته است،ثروتمندان و سرمایه داران آموزش را هم انحصاری کرده اند، طوری که محرومان و مستضعفین هیچ امیدی برای پیروزی در این نبرد نابرابر ندارند، یک انسداد اجتماعی کامل.
پایگاه تحلیلی-خبری شعار سال ،برگرفته از رسانه مکتوبات