شعار سال: در سرزمین کوهستانی افغانستان، به واسطه تجربه گذشته تا کنون، شوروی، آمریکا و ناتو نتوانستهاند موفقیتی کسب کنند، حالا تصور اینکه گمان شود، ایران میتواند فاتح نبرد با طالبان باشد، حداقل جای تامل دارد.
مضاف بر اینکه در موضوعات عراق و سوریه، دولت مرکزی این کشورها با ایران همراه بودهاند، ولی حداقل در افغانستان فعلی، دولت مرکزی که آب بر روی ایران بست، دست نشانده آمریکاییها بوده و در حال حاضر رییسجمهور این کشور هم، به آمریکا فرار کرده است.
با توجه به خروج آمریکا از افغانستان، درگیر شدن ایران با طالبان در مرزهای شرقی، آن هم در شرایط فعلی اقتصادی و تحریم ایران، بیشتر شبیه به سناریوی یک جنگ فرسایشی و بیپایان برای ایران و غافل شدن از سمت غربی است.
موضوع دیگر، مطرح بودن عدم ارسال سیگنال بسته شدن مسیر دلار به اصطلاح هرات به بازار ارز ایران است.
در ضمن، شیعیان افغانستان برخلاف عراق در اقلیت و کمتر از یک سوم جمعیت این کشور هستند و خود آنها هم از چند فرقه مختلف بوده و برخلاف عراق، فاقد محور مرجعیت مقتدری مانند آیتالله سیستانی هستند و چه بسا درگیر شدن یک دولت شیعی به کاهش همین اقلیت هم منجر شود.
اصلا بر فرض، ایران، فاتح میدان نبرد بود، دست آخر این کشور را به کدام جریان قدرتمند سیاسی و یا حتی مذهبی، بسپرد؟
بر خلاف برخی اظهارنظرهای سادهلوحانه برای تطهیر کردن طالبان، ظاهرا تاکتیک نقش میانجیگری ایران به جای منجیگری در شرایط فعلی در این پروژه آمریکایی، بیشتر به صلاح نزدیک بوده است؛ بنابراین، بحث را نباید عوض کرد.
پایگاه تحلیلی خبری شعار سال برگرفته از رسانه مکتوبات