شعار سال: شادی بحثی است که از مباحث فلسفه یونان اغاز شده بود و در فلسفه اسلامی نیز دنبال گردید، ماهیت شادی ترکیبی از ابعاد شناختی و تجربه احساس دانسته می‌شد. شادی یکی از هیجانات مثبت انسانی است که در فضای فکری بعد از جنگ جهانی دوم و توجه به مباحث بهبود کیفیت زندگی در روانشناسی مثبت نگر پررنگ شد و به معنای سرزندگی، چالاکی رضایت مندی و علاقمندی در افراد جامعه تعریف گردید

شادکامی دارای سه جز اساسی هیجانات مثبت، رضایت از زندگی و نبود هیجانات منفی است.
مقایسه وضعیت ایران از نظر شادی با کشور‌های دیگر حاکی از سطح پایین شادکامی و نشاط است، کشور‌های شادتر نیز طبق بررسی‌ها امتیاز بالاتری در شاخص‌های سرمایه و اجتماعی دارند که به منزله یکی از موضوعات و نیاز‌های مهم هر جامعه تلقی شده و نقش تعیین کننده‌ای در تامین سلامت فرد و رفاه اجتماعی دارد.

بنظر میرسد که ناراحتی و غمگین بودن برای بسیاری از ما پذیرفته‌تر و قابل درک‌تر از شادی و شادمان بودن است، در حدی که اگر کسی را در گروهی ساکت و آرام ایستاده و غمگینانه در خود فرو رفته ببینیم اورا درک می‌کنیم. اما اگر فردی را دایما لبخند روی لبش باشد او را دیوانه می‌پنداریم! و یا دستکم روی خوش نمی‌نگریم.

آیا واقعا باید به دنبال راه رسیدن به شادی باشیم؟! آیا شادی و خوشحالی و لبخند بر لب داشتن؛ انقدر مهم است که یکی از مباحث اصلی توسعه فردی را به خود اختصاص دهد؟ آیا تلاش برای داشتن زندگی شاد یک اقدام خودخواهانه است؟! شاید این سوال‌ها به نظر ساده بیایند، اما در فرهنگ‌هایی مثل فرهنگ ما که تشویق به شادی و خوشحالی کمتر است و افراد خوشحال را با صفت‌هایی مانند (بی خیال) (الکی خوش) و (خجسته) توصیف میکنند پاسخ این سوال‌ها مهم است شلدون و لیوبومیرسکی در مقاله خود با موضوع شادمانی؛ مقدمه‌ای دارند که میتواند پاسخی به این سوال‌ها تلقی شود. ان‌ها با اشاره به تحقیقات متعدد انجام شده در این زمینه اشاره میکنند که تلاش برای داشتن زندگی شاد دستاورد‌هایی فراتر از خوشی و لبخند زدن دارد و میتواند روی جنبه‌های مختلف زندگی فرد تاثیر بگذارد.

ایرانیان از دوران کهن تا کنون روز‌هایی ازسال را با هدف رواج آیین‌های دینی و گردهمایی و نزدیکی انزار جامعه که به منظور ایجاد اتحاد و همبستگی انجام میشد بعنوان ایام خوشی اعلام میکردند. دور هم جمع میشدند و به جشن و پایکوبی می‌پرداختند از نوروز می‌توان بعنوان بزرگترین و کهن‌ترین جشن ایرانیان یاد کرد. وقتی از جشن سخن به میان می‌آید سرور و شادی در ذهن ما شکل می‌گیرد در واقع واژه جشن که امروزه از آن برای ایام عید و خوشی استفاده میکنیم از بستن (yasna) اوستایی گرفته شده است که به معنای ستایش و پرستش است.

 

تاثیراتی که شادی بر سلامت ما میگذارد غم و ناراحتی نخواهد گذاشت، شما وقتی شاد باشید امیدتان به زندگی بیشتر، انگیزه تان برای رسیدن به اهدافتان نیز بیشتر می‌شود، هورمون‌های شادی عبارتند از دوپامین، (احساس خوب) سروتونین (تنظیم احساسات)، اکسی توسین (هورمون عشق)، اندروفین (کاهش دهنده درد) هستند وقتی که شما شاد باشید انرژی‌های مثبت را به سمت مغز و ذهن و افکارتان هدایت خواهد نمود در نتیجه اینگونه سلامت روحی و روانی تان را تضمین میکنید، برای داشتن زندگی شاد و معاشرت لذت بخش داشتن مهارت‌های اساسی و یادگیری آن‌ها ضروری است؛ بنابراین ایجاد رابطه صمیمی و احساس شادکامی نیازمند مهارت‌های روانی و اجتماعی است.

روز جهانی شادی یک رویداد جهانی است که هر سال در مورخه ۲۰ مارس توسط سازمان ملل متحد نامگذاری شده است.

گفتنی ست در پنجمین سال متوالی فنلاند خوشبخت‌ترین کشور جهان انتخاب شده است و کشورهای، چون لبنان وافغانستان لبنان جایگاه پایانی را به خود اختصاص داده اند و ایران در این گزارش پس از کشور‌های جنگ زده مالی و بالاتر از اوگاندا و لیبریا در رده ۱۱۶قرار دارد!

این یاد آوری که شاد بودن یک حق انسانی است و ارزش تجلیل دارد؛ بنابراین یک روز برای روحیه دادن و قدر دانی از چیز‌های خوب و زیبای زندگی است، نام گذاری روزی به نام روز جهانی شادی برای افراد ناآگاه ممکن است کمی کودکانه به نظر برسد واقعیت این است که چیزی بیش از لبخند زدن و احساسات خوب در این روز لذت بخش وجود دارد

هدف نهایی از این امر این است که پیشرفت فقط افزایش خطوط اصلی وتشویق رشد اقتصادی نیست بلکه رفاه و سعادت انسان نیز هست.


شعار سال، با اندکی تلخیص واضافات برگرفته از حکایت گیلان، تاریخ انتشار: ۲۸ اسفند ۱۴۰۰، کد خبر:۸۹۳۰، hekayatgilan.ir