شعار سال: دکتر کاظم اسماعیلی مدیر عامل شرکت معدنی “نوآوری معادن نیکان” هلدینگ توسعه نوآوران آپادانا در حاشیه دیدار صورت پذیرفته توسط جمعی از متخصصان معدنی کشور از معادن این هلدینگ در کرمان (ناحیه کوه گبری رفسنجان) بیان داشتند که یکی از اصلی‌ترین پایه‌های اقتصاد غیر نفتی در کشور ایران، «معدن و صنایع معدنی» بوده به گونه ای که توسعه صنایع کشور با کم توجهی به معادن امکان پذیر نخواهد بود . بر این قاعده ضروری است که با ویژه بینی معادن در ایران، زمینه ها جهت تسریع پیشرفت اقتصادی فراهم شود.

 

 

شرکت “نوآوری معادن نیکان”به عنوان بزرگ‌ترین تولید‌کننده طیف وسیعی از کانی‌های ساینده صنعت سند بلاست و واتر جت، در یک فرآیند تولید کاملا علمی و صنعتی اقدام به برآورده کردن نیاز صنایع مختلف از جمله صنایع پتروشیمی و نفت، هواپیمایی، کاشی و سرامیک، شیشه، انواع صنایع فلزی، فلزکاری، فیلتراسیون، تصفیه و… به سنگ گارنت نموده  به گونه‌ای که ضمن تامین نیاز ملی،با ذخیره پودر سند بلاستی به میزان چهار میلیون تن،  توان تبدیل و صادرات این سری از کانی‌های معدنی نیز وجود دارد.

اما شاهد آن هستیم که با وجود تمامی اهمیت‌های این ماده معدنی، کم توجهی‌هایی چند از سه منظر نوع و میزان استفاده از گارنت ، کم توجهی به توانمندسازی و حمایت از سرمایه گذاران این حوزه و در نهایت حساسیت پائین به استفاده گسترده از ساینده‌های آلاینده محیط زیست( مس باره ها ، سیلیس،گریت، صورت می‌پذیرد.

 

 

متاسفانه گارنت‌های تولیدی در کشور در هر سه دسته صنعتی، نیمه قیمتی و قیمتی، مورد کم توجهی قرار گرفته (نظیر معدن نیکان در کوه گبری رفسنجان) و بجای تکیه بر توانمندی داخلی و استفاده فراگیر از ساینده‌های طبیعت دوست، استفاده از ساینده‌های آسیب رسان به طبیعت، مدنظر برخی از صنایع قرار گرفته است (بدلیل ارزانی).

شاهد آن هستیم که با وجود اثبات آسیب زا بودن و مخاطرات استفاده از برخی ساینده‌های مضر که از گذشته جهت رسوب زدایی (بلاستینگ) در صنایع استفاده می‌شدند (سرباره‌ها مثل مسباره، گریت، سیلیس)، همچنان در ایران به دلایلی چند (خصوصا ارزانی) توسط پیمانکاران مورد استفاده قرار گرفته و سازمان‌های متولی و ناظر بر محیط زیست و استاندارد کشور، کمترین توجهی جهت برخورد قانونی نمی‌کنند. این در حالی است که تمام شناور‌ها برای تعمیر، رنگ زدایی، پرداخت و رنگ آمیزی جدید در بنادر جنوب و شمال، انجام برش‌های فولادی، مخازن، لوله‌های نفت و گاز ملزم به استفاده از مواد معدنی ساینده دوستدار محیط و ایمن برای کارگران می‌باشند. همچنین بنا به دلایلی چند حمایت‌های لازم از سرمایه گذاران این نوع از معادن، توسط دولت صورت نمی‌پذیرد و نگاه راهبردی بدان وجود ندارد.