اینکه به حد بالایی از صلاحیت ها، توانمندی های فکری و تیم سازی بعنوان الزامات موثر بر توسعه بخشی و ملی حرف می زنیم، نابجا نیست. فردی با منظومه فکری نسبتا تندرو و غیرمتوازن در سه رکن جمهوریت، اسلامیت و انقلابی گری، با توانایی های فکری- تحلیلی غیرکافی برای پستی همانند شهرداری تهران و تیمی غیر جامع، با توسل به هزار روش و وسیله، شهردار تهران شده است. در جلسات می نشیند و چند نکته و حرف خوب می شنود و فکر می کند که می توان بشکل جامع ،پیاده سازی هم کرد؟ یک روز از طرح جامع حرف می زند و یک روز از معماری شهری و روز دیگر از اثرات کوانتوم و گردش کواکب بر مدیریت شهری تهران. هیچ جای گلایه و تعجب هم وجود ندارد. زیرا این فرد صرفا با همین سطح و الگوی فکری ، توان ورود به مسائل را دارد . آقای شهردار عزیز ، با یک نم باران شهر را آب می برد و تو عاجز از مدیریت شهری، طرح بی خاصیت و مسخره ای بنام طرح ترافیک از جیب مردم می چاپد و شهر غرق در نکبت آلودگی هواست و تو لبخند بر گوشه لب داری. تو حتی توان مدیریت بر پیمانکاران برای تمیز نگاه داشتن سرویس های بهداشتی این شهر را هم نداری( اگر مخالفی، دستت را بده به ما تا اثبات کنیم). ترافیک عصر و شب تهران ، ساعت ها از وقت شهروندان دارای پتانسیل اثرگذاری بر توسعه ملی می کاهد( شما بخوانید ، می کشد) و تو هنوز اندر خم یک کوچه ای و افتخار می کنی به رفتن به چین و ماچین. برادر عزیز ، خودت را گول نزن و فریفته جماعت بادمجان دور قاب چین و اطرافیان متملق هم نشو. حضرتعالی نه توانایی و تفکر لازم برای برچیدن و خداحافظی شهر از تراقیک و الودگی را داری و نه همت و اراده ورود به این کار را . اختیارات زیاده از حد و دسترسی به منابع وافر بیت المال ، حتی پای انقلابی گری تو را هم شل کرده است. خودت قاضی خودت.