شعارسال: دکتر مسعود پزشکیان در حکمی آقایان اسکندر زند، مجید عباسپور، افشین دانه‌کار و خانم نغمه مبرقعی را در اجرای ماده (۲) اصلاحی موضوع بند (۱) ماده واحده قانون اصلاح قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست مصوب ۲۴ آبان ۱۳۷۱ مجلس شورای اسلامی، بنا به پیشنهاد معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و با عنایت به سوابق علمی و تجارب ارزشمند برای مدت سه سا ل به عنوان «عضو شورای عالی حفاظت محیط زیست» منصوب کرد.

توضیحات تکمیلی برای بهره برداری بیشتر از خبر:
مبنای وجودی و ساختار و تشکیلات رسمی شورای عالی حفاظت محیط زیست به سال ۱۳۴۶ باز می‌گردد. شورای مذکور نخستین بار تحت عنوان شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید در قانون شکار و صید مصوب ۱۶ خرداد ۱۳۴۶ شکل گرفت. لازم به ذکر است که با تصویب قانون مذکور سازمان شکاربانی و نظارت بر صید به منظور حفظ و حمایت و تکثیر حیوانات قابل شکار و صید جایگزین کانون شکار ایران گردید و به لحاظ برخی وظایف مرتبط در زمینه حفظ حیات وحش، سازمان فوق زیر نظر شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید قرار گرفت. ترکیب اعضاء شورای عالی مذکور به موجب ماده ۲ قانون شکار و صید مصوب ۱۶/۳/۱۳۴۶ عبارت بودند از:
رییس شورای عالی با تصویب بالاترین مقام کشور، وزیر کشاورزی، وزیر دارایی، وزیر جنگ و شش نفر از اشخاص ذیصلاح به پیشنهاد ریاست شورا با تصویب بالاترین مقام کشور برای مدت ۴ سال منصوب می‌شدند و عضویت اشخاص ذیصلاح در شورا افتخاری بود.
تشکیل جلسات شورای عالی موکول به دعوت رییس یا نایب رییس شورا و رسمیت آن منوط به حضور رییس یا نایب رییس و لااقل دو نفر از وزرای عضو و چهار نفر از اعضاء بود که در این صورت تصمیمات با اکثریت آراء حاضرین در جلسه قطعی می‌شد.
به موجب ماده ۳ قانون شکار و صید وظایف شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید عبارت بودند از:
الف- تصویب بودجه و مقررات استخدامی سازمان
ب- تعیین محدودیت‌ها و ممنوعیت‌های زمانی، مکانی شکار و صید و حدود پارک‌های ملی و مناطق حفاظت شده و قرق‌های اختصاصی
پ- تعیین انواع اسلحه و وسائل ممنوع شکار و صید
ت- تعیین انواع حیوانات قابل شکار و صید حیوانات حمایت کننده و جانوران زیانکار
ث- تعیین انواع پروانه‌ها و مدت اعتبار هر یک
چ- تعیین بهای حیوانات قابل شکار و صید از لحاظ مطالبه ضرر و زیان
از آنجا که تصمیمات شورای عالی دارای استناد و اساس قانونی بوده و منجر به نتایجی می‌گردد که عموماً پیامد‌های قانونی و اجرایی دارد، لذا برخی از تصمیمات شورای عالی به استناد ماده ۴ قانون شکار و صید به صورت مصوبه در روزنامه رسمی آگهی می‌شود، بر همین اساس مصوبات شورای عالی بیست روز پس از درج در یکی از روزنامه‌های کثیر الانتشار مرکز و روزنامه رسمی کشور لازم الاجرا می‌باشد.
در سال ۱۳۵۰ بر اساس ماده ۴ قانون تجدید تشکیلات و تعیین وظایف سازمان‌های وزارت کشاورزی و منابع طبیعی و انحلال وزارت منابع طبیعی مصوب ۱۲ بهمن ۱۳۵۰ نام سازمان شکاربانی و نظارت بر صید به سازمان حفاظت محیط زیست و نام شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید نیز به شورای عالی حفاظت محیط زیست تبدیل شد و به این ترتیب امور حفاظت محیط زیست از جمله پیشگیری و ممانعت از هرگونه اقدام که منجر به آلودگی یا تخریب محیط زیست می‌شود نیز به اختیارات و وظایف این سازمان افزوده شد. نتیجه این افزایش اختیارات سبب شد تا ساختار و ترکیب شورای عالی نیز تغییر یابد. با تصویب قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست در تاریخ ۲۸ خرداد سال ۱۳۵۳ سازمان حفاظت محیط زیست وابسته به نخست وزیری و کماکان زیر نظر شورای عالی حفاظت محیط زیست انجام وظیفه می‌نمود. ترکیب اعضاء شورای عالی با توجه به تغییر ساختار و حدود وظایف و اختیارات سازمان حفاظت محیط زیست عبارت بودند از:
وزیر دارایی، وزیر کشاورزی، وزیر بهداری، وزیر تعاون و امور روستاها، وزیر نیرو، وزیر اقتصاد، وزیر کشور، وزیر مسکن و شهرسازی، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران و رییس سازمان برنامه و بودجه و ۵ نفر از اشخاص ذیصلاح که به پیشنهاد ریاست شورای عالی با فرمان بالاترین مقام کشور برای مدت ۵ سال منصوب می‌شدند.
دعوت برای تشکیل جلسات شورای عالی پس از موافقت رییس شورا توسط دبیر شورا به عمل می‌آید و رسمیت جلسات شورا موکول به حضور لااقل ۱۰ نفر از اعضاء می‌باشد و تصمیمات شورای عالی نیز با رأی موافق حداقل هشت نفر از اعضای حاضر در جلسه قطعی می‌گردید. ضمناً کلیه امور اداری شورای عالی توسط دبیرخانه شورا که زیر نظر رییس سازمان اداره می‌گردد انجام می‌شود همچنین کارمندان دبیرخانه شورای عالی نیز از میان کارکنان سازمان توسط رییس سازمان انتخاب می‌شوند. شرح وظایف دبیرخانه به پیشنهاد رییس سازمان به تصویب شورای عالی می‌رسد.
شایان ذکر است که جلسات شورای عالی قبل از انقلاب اسلامی معمولاً سالی دوبار به طور رسمی و در محل سازمان حفاظت محیط زیست تشکیل می‌گردید. پس از انقلاب تا سال ۱۳۶۹ شورای عالی با وقفه‌ای نسبتاً طولانی روبرو شد، ولی در سال ۱۳۶۹ مجدداً به دستور ریاست محترم جمهور به طور جدی و رسمی تشکیل و آغاز به کار نمود.
شورای عالی حفاظت محیط زیست به موجب اصلاح قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست (مصوب ۲۴/۸/۷۱) به ریاست رییس جمهور کماکان به فعالیت خود ادامه می‌دهد.
ترکیب اعضاء شورای عالی به موجب قانون اصلاحی مذکور عبارتند از: رییس جمهور به عنو

ان ریاست شورای عالی حفاظت محیط زیست، وزیر جهاد کشاورزی، وزیر کشور، وزیر صنایع و معادن، وزیر مسکن و شهرسازی، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی و رییس سازمان حفاظت محیط زیست و چهار نفر از اشخاص یا مقامات ذیصلاح که بنا به پیشنهاد رییس سازمان و تصویب رییس جمهور برای مدت سه سال منصوب می‌شوند و در موارد لزوم بر حسب مورد به پیشنهاد رییس سازمان حفاظت محیط زیست و تصویب رییس جمهور از سایر وزراء برای حضور در جلسات شورای عالی دعوت به عمل می‌آید. وزرایی که بدین نحو به جلسات دعوت می‌شوند در تصمیم گیری شورا حق رأی دارند.
ضمناً رییس سازمان سمت دبیر شورا را بر عهده دارد و عملاً در جلسات سمت نایب رییس شورا را بر عهده می‌گیرد.
نهایتاً با توجه به آخرین اصلاحات انجام شده در سال (۱۳۷۴) رسمیت جلسات شورای عالی موکول به حضور لااقل ۸ نفر از اعضاء می‌باشد و تصمیمات شورای عالی با رأی موافق حداقل ۶ نفر از اعضاء حاضر در جلسه قطعی است.
شورای عالی حفاظت محیط زیست بر اساس قوانین و مقررات مصوب از جمله قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، قانون شکار و صید و قانون برنامه سوم توسعه، قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا و آیین نامه‌ها و مصوبات هیات وزیران و مقررات مربوط دیگر دارای وظایف و اختیارات دیگری نیز می‌باشد.

پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، برگرفته از منابع گوناگون