پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۶۹۷۱
تاریخ انتشار : ۰۶ دی ۱۳۹۴ - ۰۹:۲۶
سایت خبری تحلیلی تدبیر 24 در مطلبی با اشاره به ثبت نام داوطلبان ثبت نام در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی می افزاید :در جایی که یک پزشک، روانشناس، طلبه، تاجر،یا یک مهندس فنی می تواند نماینده مجلس شود ، چرا یک ورزشکار و مجری تلویزیونی و گزارشگر ورزشی نتواند نماینده مجلس باشند؟

شعار سال : ثبت نام کاندیداها برای انتخابات مجلس دهم درحالی به پایان رسید که در میان نامزدهای نمایندگی، چند ورزشکار و مجری مشهور تلویزیونی هم ثبت نام کردند. با وجود اینکه کاندیداتوری همه افراد و اقشار جامعه را حق طبیعی هر ایرانی می دانم، با این حال به شدت با راه یافتن این افراد به مجلس مخالف هستم و معتقدم باید مانع از ورود این افراد به پارلمان شد. اما چرا؟

پارلمان هر کشور راس قوای تصمیم ساز یک کشور است. قوانینی که در زیر سقف مجلس تقنین می شود توسط قوای دیگر به اجرا گذاشته می شود. لذا تصور نمی کنم نیاز باشد بیش از این درباره اهمیت مجلس حرف زد.

به طور حتم قانون کف شرایط برای نمایندگی را مشخص کرده و افرادی که دارای این حداقل ها هستند، می توانند خود را در معرض رای مردم برای «نمایندگی» آنها در «ساختار قدرت» قرار دهند. مشخص است که نمی توان نمایندگی مجلس را در تحصیلاتی خاص محدود کرد. اما در جایی که یک پزشک، روانشناس، طلبه، تاجر، یا یک مهندس فنی می تواند نماینده مجلس شود، چرا یک ورزشکار و مجری تلویزیونی و گزارشگر ورزشی نتواند نماینده مجلس باشند؟ به سه دلیل معتقدم که مردم در این انتخابات ضمن حضور حداکثری و پرشور لازم است رای شان را آگاهانه به صندوق ریخته و از حضور افرادی که تنها شهرت دارند جلوگیری کنند.

اول: یک ورزشکار یا یک مجری تلویزیونی اگر در طول دوره حیات اجتماعی اش، فعالیت سیاسی داشته باشد هیچ ایرادی ندارد که بتواند نمایندگی مردم را برعهده بگیرد، اما متاسفانه افرادی که اخیرا ثبت نام کردند یا حتی افرادی که از طریق رای مردم به شوراهای شهر راه یافتنند، هیچ نوع فعالیت و موضع گیری سیاسی ندارند.

به عبارت روشن تر شما نمی توانید تشخیص دهید که این افراد در مورد مسائل مختلف چه نظری دارند چون تا به حال صدایی از آنها نشنیده اید. هندوانه در بسته ای هستند که شاید هم هیچ وقت درون شان را نبینید. نمی توان فهمید در مسائل اقتصادی چه نوع تفکری دارند. لیبرال هستند یا سوسیال دموکرات؟ فهم شان از توسعه چیست؟

قایل به تقدم توسعه اقتصادی هستند یا توسعه سیاسی؟ درک شان از مسائل بین المللی چگونه است؟ در سیاست خارجی چه نوع دیپلماسی را می فهمند و آن را توصیه می کنند؟ در مسائل عمرانی خصوصی سازی را اصل می دانند یا توسعه دولت محور را؟ اساسا فهمی از این مسائل دارند؟ کجا این فهم بروز و ظهور کرده که حالا از مردم می خواهند به آنها رای بدهند؟ متاسفانه باید گفت آنها با اتکا به اینکه تنها «چهره و صورت شان» برای مردم شناخته شده است، به مردم می گویند: «من را برای نمایندگی خودت انتخاب کن».

چرا؟ چون سال هاست از پشت قاب شیشه تلویزیون در مقابل دیدگان مردم قرار دارند یا در زمین های ورزشی افتخار آفریدند. لذا معتقدم نه فعالیت شان ارتباطی با ساحت تصمیم سازی داشته و نه مواضعی از خود ارایه کرده اند تا ملت متوجه نبوغ آنها شده و با رای دادن به این افراد آنها را روانه پارلمان کنند تا مبادا خدا نکرده این استعداد نهفته در وجودشان از بین برود. در اینجا برخی معتقدند که مگر نمایندگان فعلی از چنان تخصص و استانداردی برخوردار هستند که این افراد فاقد آن هستند؟ اما باید گفت که اگر ضعفی در حال حاضر وجود دارد دلیل نمی شود که آن را برای همیشه ادامه داد. نبوغ و بلوغ سیاسی مردم در این موارد است که خود را نشان می دهد.

دوم: رای فرد فرد ایرانیان دارای اهمیت است. اما مهم تر از آن رای این افراد در درون مجلس است.

اگر این افراد به پارلمان راه پیدا کنند، هر رای شان در صحن علنی می تواند مسیر کشور را تغییر دهد. ٢٨ آبان ماه ٨٧ محمود احمدی نژاد، صادق محصولی را بعد از استیضاح و عزل مرحوم کردان به مجلس معرفی کرد. محصولی با کسب ١٣٨ رای موافق از ٢٧٣ رای و تنها با یک رای به عنوان وزیر کشور انتخاب شد و انتخابات بحث بر انگیز خرداد ٨٨ را برگزار کرد و سپس نیز از دولت کنار رفت.

نکته اینجاست که محصولی تنها با «یک رای» به وزارت رسید و اگر یک رای کمتر داشت، نمی توانست وزیر شود و تک تک آن نمایندگان برای دادن همان یک رایشان مسوولند. این تنها یکی از هزاران موردی است که می توان در مورد نقش و اهمیت «یک رای» در پارلمان به آن اشاره کرد.

سوم و مهم تر از همه اینکه این دسته از افراد اگر بتوانند به پارلمان راه پیدا کنند، برای نهادهای قدرت و ثروت، کم خطرتر هستند و به راحتی قابلیت این را دارند که تحت اختیار قرار گرفته شوند.

نداشتن سابقه فعالیت سیاسی و آشنا نبودن با فضای عالم سیاست باعث می شود که آنها با وجود قرار گرفتن در موقعیتی بسیار مهم، در بزنگاه های مهم و سرنوشت ساز کشور یا «خنثی» باشند، یا به راحتی «تحت نفوذ» کانون های «قدرت و ثروت» قرار بگیرند. از همین رو است که فکر می کنم مردم باید مراقب باشند که «قدرت حاکمیتی خود را با نامی که بر برگه رای می نویسند» در اختیار چه کسی قرار می دهند.

و به این دوستان هم باید گفت: نازنینی تو ولی در حد خویش / الله الله پا منه از حد بیش

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری ایرنا ، تاریخ نشرخبر : 05 دی 1394 کد مطلب : 81894358 (5070478) www.irna.ir


اخبار مرتبط
خواندنیها-دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین
پرطرفدارترین