شعار سال : دراین گفت و گو که با احمد شیرزاد تحلیلگر مسائل سیاسی، در شماره شنبه پنجم دی 1394 هجری خورشیدی، به چاپ رسید، آمده است: ثبت نام کاندیداهای مجلس روز گذشته به پایان رسید و بسیاری از چهره های سرشناس اصلاح طلب رسما کاندیدای انتخابات مجلس شدند. حضور چهره های بسیار زیاد اصلاح طلب در فرمانداری ها و وزارت کشور یادآور نهضت ثبت نام حداکثری است.

با این وجود احمد شیرزاد تحلیلگر مسائل سیاسی معتقد است این ایده راه به جایی نخواهد برد و اصلاح طلبان باید به دنبال کنش معطوف به نتیجه باشند. پیش بینی او این است که در رقابت انتخاباتی پیش رو جوانان اصلاح طلب نقش پررنگی دارند. شیرزاد در این باره با «آرمان» به گفت وگو نشسته است که متن آن را در ادامه می خوانید:

*برای انتخابات پیش رو چهره های بسیار زیادی از سوی اصلاح طلبان وارد عرصه انتخاباتی شدند. آیا می توان گفت اصلاح طلبان می خواهند به نهضت ثبت نام حداکثری جامه عمل بپوشانند؟

من شخصا خودم به نهضت ثبت نام حداکثری اعتقادی ندارم و آن را روش موثر و مفیدی نمی دانم. تا جایی هم که اطلاع دارم بسیاری از دوستان اصلاح طلب هم همین نظر را دارند. البته ممکن است چند نفر سرشناس را ببینیم که کاندیدای انتخابات شدند اما فکر می کنم شخصیت های برجسته اصلاح طلبان که احتمال رد صلاحیت آنها وجود دارد، ثبت نام نکرده اند.

نمی دانم این یک تحلیل تشکیلاتی بوده است یا نه اما این یک نوع احساس عمومی بوده است که نهضت ثبت نام حداکثری منشأ فایده نیست. به نظر من پیامی که می توان دریافت کرد این است که اصلاح طلبان در انتخابات پیش رو به دنبال جنجال آفرینی نیستند و دوستان بیشتر تمایل دارند تا جایی که امکان دارد تغییر مثبتی در شرایط ایجاد کنند. به همین دلیل من فکر می کنم اینکه به دنبال نهضت ثبت نام حداکثری باشیم تا شاید میزان رد صلاحیت شده ها بالا رود، صحت ندارد و مجموعه اصلاح طلبان دنبال چنین برنامه ای نبودند. این حق طبیعی هر شهروند است و ما نمی توانیم به صورت دستوری بگوییم که کسی ثبت نام نکند. به هرحال ممکن است عده ای به این تشخیص برسند که وظیفه ملی آنهاست که در

*انتخابات حضور داشته باشند. من شخصا فکر می کنم اصلاح طلبان باید دنبال عمل سیاسی معطوف به نتیجه باشند. اگر فضای مثبتی برای نتیجه گیری وجود داشته باشد بهتر است.

اگر انتخابات سال 92 را الگویی برای رفتار انتخاباتی اصلاح طلبان در انتخابات پیش رو بدانیم، اصلاح طلبان آنجا هم نهضت ثبت نام حداکثری را دنبال نکردند.

رئیس دولت اصلاحات هم در انتخابات خرداد سال 92 که از ایشان درخواست های بسیار جدی می شد در انتخابات شرکت کند به این تحلیل پایبند بود. ایشان عمل معطوف به نتیجه را دنبال کردند. به این ترتیب ایشان کنار کشیدند و آقای هاشمی ثبت نام کردند. اما متاسفانه آقای هاشمی هم صلاحیتشان تایید نشد و عمل معطوف به نتیجه دوستان اصلاح طلب باعث رای آوری آقای روحانی شد.

در این انتخابات هم همین گونه است؛ وقتی مجموعه دوستان احساس شان این باشد که ثبت نام تنها منجر به رد صلاحیت می شود، این سوال را از خود می پرسند رد صلاحیت ها به نفع انتخابات است یا خیر. تحلیل من این است که این به نفع انتخابات نیست چرا که ایجاد یاس می کند.

در نتیجه بهتر است که فضا شلوغ نشود و زمینه برای کسانی که امکان ورودشان به مجلس و بعد از آن کار کردن آنها در مجلس وجود دارد فراهم شود. این امکان کار کردن مساله بسیار مهمی است. مطمئنا بعضی از دوستانی که به لحاظ سیاسی با ما فاصله دارند در عمل می توانند بهتر از ما کار کنند؛ البته نه صرفا به واسطه لیاقت های فردی، بلکه به واسطه موقعیتی که در اختیار دارند. بنابراین مساله مردم و جامعه است و اینکه به احزاب سیاسی جامه عمل پوشانده شود نه اینکه تنها شعار داده شود.

من خودم شخصا خودم را دارای شرایط نمایندگی می دانستم و می دانم ولی فکر می کنم حتما در شرایط فعلی دوستانی هستند که با وجود فاصله هایی که با ما دارند بهتر می توانند کار کنند. بنابراین باید این واقع بینی را داشت و فکر می کنم که دوستان هم به این واقع بینی معتقدند. شما می توانید لیست بلندبالایی از افرادی که در انتخابات ثبت نام نکردند را هم بیاورید.

*بیان کردید بسیاری از افراد می توانستند و نیامدند؛ اما بحث دیگری که گفته و شنیده می شد آن بود که هرکس شرایط ثبت نام دارد وارد صحنه شود. با این اوصاف ممکن است بخشی از اصلاح طلبان تأیید صلاحیت نشوند و در مقابل اصلاح طلبان جوان وارد مجلس شوند.

مساله جوانگرایی در جای خودش ارزش خوبی است و من از آن دفاع می کنم اما برخی اقتضائات حکم می کند بیشتر از کاندیداهای مورد نیاز در انتخابات ثبت نام کنند ولی اینکه ما فراخوان بدهیم که هرکسی می تواند، ثبت نام کند، به نظر من معقول نیست. حتما باید بیشتر از افراد مورد نیاز ثبت نام کنند تا افرادی بمانند که با آنها بتوان لیست های انتخاباتی را بست. من مطمئنم می شود این کار را با مقداری غمض عین و تخفیف نسبت به ایده آل ها انجام داد. اما فراخوان گسترده را کار درستی نمی دانم. البته زمان از این حرف ها گذشته و دیروز آخرین روز ثبت نام بود.

به طور طبیعی بعد از اینکه نام افرادی که صلاحیتشان تایید شده اعلام شد افرادی باید بروند انصراف دهند و صحنه نباید صحنه شلوغی باشد که بتوان لیست ها را بست. بنابراین کار عاقلانه و طبیعی این است که بعد از اعلام تایید صلاحیت ها، عده ای کنار بکشند تا جا برای کاندیداهایی که شانس بالاتری برای برنده شدن دارند، باقی بماند.

*فکر می کنید در نهایت چه اصلاح طلبانی در صحنه باقی خواهند ماند؟

به طور طبیعی ممکن است چهره های جوان تری وارد صحنه شوند که از نظر سنی جوان تر باشند. اما شاید گفتمان و زبان اصلاح طلبی آنها نسبت به دوره ما فرق داشته باشد.

*چه تفاوتی دارد؟

گفتار اصلاح طلبان جوان به زمان و شرایط امروزی نزدیک تر است. حتی ممکن است برخی از این چهره ها افرادی باشند که زمانی با شعار اصولگرایی وارد مجلس شدند. اما مهم این است که چه کسی می تواند کار کند. کار کردن هم صرفا نطق پیش از دستور ارائه کردن نیست. ممکن است دوستان زیادی باشند که نطق های آتشینی داشته باشند اما ما به دوستانی احتیاج داریم که رای های خوبی بدهند ولو اینکه خیلی نطق پرهیجان نداشته باشند. رای خوب بسیار مهم تر از نطق خوب است.

*شما در صحبت هایتان به این اشاره کردید که بخشی از کاندیداها باید پس از احراز صلاحیت ها از صحنه کناره گیری کنند و انصراف دهند، آیا فکر می کنید این اتفاق می افتد؟ این روزها برخی جریانات اصلاح طلب که ممکن است بخش مالی جریان اصلاح طلب را تامین کنند برای خودشان سهم مهمی از لیست قائل هستند و می گویند در لیست اصلاح طلبان باید اعضای حزبشان حضور داشته باشند یا می گویند ما خودمان به صورت جداگانه لیست ارائه می دهیم. تحلیل شما چیست؟

ما از اینکه لیست های متعدد اصلاح طلبی وارد عرصه شود، سودی نخواهیم برد. اگر ما شانس برد داشته باشیم در یک لیست واحد و یکپارچه است. اگر ما بتوانیم به جامعه این علامت را بدهیم که اصلاح طلبان با لیست واحد به صحنه می آیند آن لیست واحد ولو اینکه پر از افراد ناشناخته باشد و آنها هم ناطق خوبی در مجلس نباشند مورد استقبال جامعه قرار می گیرد.

بنابراین نفع ما در لیست های جداگانه نیست. اینکه در مذاکرات برای رسیدن به لیست واحد چه اتفاقی رخ می دهد به مدیریت عرصه سیاسی و دلسوزی واقعی گروه ها بستگی دارد. قطعا مادران دلسوز جریان اصلاحات خیر اصلاحات را می خواهند و حتی ممکن است کوتاه بیایند. من به این موضوع خوشبین هستم که اصلاح طلبان موفق شوند و با لیست واحد به عرصه بیایند. اگر هم اختلافات کوچکی در برخی حوزه ها باقی بماند شاید نسبت به جریان کلی قابل اغماض باشد.

*فکر می کنید اصلاح طلبان به این دیدگاه رسیده اند که از صحنه کناره گیری کنند و کار آقای عارف در سال 92 را این بار هم در 94 تکرار کنند؟

من چندان از داخل احزاب اصلاح طلب مطلع نیستم و نمی دانم چه تحلیل هایی وجود دارد. اما من فکر می کنم مجموعه شرایط و اوضاع و احوالی که وجود دارد این عقلانیت را در جریان اصلاح طلب ایجاد کرده است که به منافع کلی جریان فکر کنند. من خوشبین هستم که این اتفاق تا حد زیادی خواهد افتاد.

*می خواهم به موضوع آرایش سیاسی انتخابات بپردازیم. شما از آرایش سیاسی اسفندماه چه تصوری دارید؟

من فکر می کنم یک طرف میدان اصلاح طلبان و میانه روها خواهند بود و یک طرف نیز اصولگرایان سنتی هستند که این دو جریان روی هم رفته بخش عمده ای از مجلس را به خود اختصاص خواهند داد. در گوشه و کنار هم اصولگرایان تندرو تلاش خواهند کرد که به مجلس راه پیدا کنند که من فکر می کنم دچار شکست سختی خواهند شد و به نظر من تعداد کرسی هایی که کسب می کنند بسیار ناچیز خواهد بود.

*درباره جریان اصلاح طلب صحبت کردیم. کمی هم به جریان اصولگرا بپردازیم. آنچه از درون این جریان به نظر می رسد این است که در بین آنها اختلافات زیاد است. طیف آقای لاریجانی حاضر نیست در جلسات ائتلاف گرایانه اصولگرایان شرکت کند. حتی آقای لاریجانی هم به طور مستقل در انتخابات شرکت کردند. نتیجه کار را برای اصولگرایان چگونه ارزیابی می کنید؟

من فکر می کنم کار بسیار عاقلانه ای است. آقای لاریجانی از موقعیت بسیار بهتری برخوردار است. هر اصولگرای دیگر جای آقای لاریجانی بود در عرصه انتخابات زیر بلیت آقای حداد عادل نمی رفت. جریانی که آقای حداد عادل آن را نمایندگی می کند به احتمال زیاد جریان ضعیف تری خواهد بود و مجموعه اصولگرایانی که با آقای لاریجانی هماهنگ باشند از شانس بالاتر برخوردار است.

*به عنوان سوال آخر این روزها بحث فراجناحی عمل کردن سازمان هایی مثل صدا و سیما زیاد مطرح می شود. دیدگاه شما در مورد این موضوع چیست؟

برای ما این بحث تازگی ندارد و در محاسبات باید همیشه این تحلیل را داشته باشیم. صدا و سیما در این ایام ممکن است نتواند از کسی اسم بیاورد و از جریانی حمایت کند اما نقش خود را علیه اصلاح طلبان و میانه روها ایفا خواهد کرد. با این حال، فکر می کنم زیاد جای نگرانی نیست و این را باید اصلاح طلبان در محاسبات خودشان پیش بینی کنند.

با اندکی اضافات و تلخیص برگرفته از خبرگزاری ایرنا ، تاریخ نشرخبر : 05 دی 1394 کد مطلب : 81894362 (5070450) www.irna.ir