پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

سرویس ویژه نمایندگی لنز و عدسی های عینک ایتالیا در ایران با نام تجاری LTL فعال شد اینجا را ببینید  /  سرویس ویژه بانک پاسارگارد فعال شد / سرویس ویژه شورای انجمنهای علمی ایران را از اینجا ببینید       
کد خبر: ۹۳۸۲۳
تاریخ انتشار : ۳۰ آبان ۱۳۹۶ - ۰۸:۵۹
هنگام وقوع فاجعه و بعد از آن بخصوص در فضاهای مجازی فارغ از انتشار اخبار و اظهارتأسف‌های معمول، با دو نوع برخورد مواجهیم. دسته اول کسانی که سعی می‌کنند در لفافه شوخی و طنز با اتفاق روبه‌رو شوند و دسته دوم کسانی که آزرده از این شوخی‌ها و لطیفه‌ها، دیگران را نهیب می‌زنند که چنین نکنید؟ اما چرا این برخورد رخ می‌دهد؟ چرا می‌خندیم و چرا سعی می‌کنیم از دریچه طنز با بحران و فاجعه روبه‌رو شویم؟ پاسخ من به این پرسش تنها در چند کلمه خلاصه می‌شود: چون کاری نمی‌شود کرد. این برخورد، به عقیده من یک نوع مکانیزم دفاعی ست در مواجهه با اتفاقی که نه در شکل گیری‌اش نقشی داشتیم و نه برای حل آن کاری می‌توانیم بکنیم. ساختارهای عقلانی نداریم که از آن بازخواست کنیم.

شعار سال: عقلانیت، فردی نیست و به همین خاطر است که نمود آن را در ساختارها می‌بینیم، نمی‌توانیم به یک فرد بگوییم عاقل باشیم، چون این ساختارها هستند که باید عقلانی باشند. چیزی که ما فاقد آنیم و به همین دلیل مواجهه‌مان با اتفاق، فاجعه و بحران احساسی و عاطفی، آمیخته به طنز یا اشک است.
در واقع اتفاق آنقدر تلخ است که ناچاریم با طنز به آن بپردازیم و از طریق آن موضوع را برای خودمان حل کنیم، کار دیگری از دست‌مان ساخته نیست. برای‌مان امکان ندارد ساختار سیاسی یا مسئولان یا نهادهای ذیربط را استیضاح کنیم و به پرسش بگیریم، از طرف دیگر باید واکنش هم نشان بدهیم، نتیجه همینی می‌شود که می‌بینیم. شاید بهتر است دست از مقصر دانستن همدیگر برداریم و پرسشگری را معطوف به نهاد و مؤلفه‌ای کنیم که باید پاسخ‌مان را بدهد. پاسخ پرسش‌هایی که تلخی‌شان را فقط با نوشداروی طنز می‌توانیم تحمل کنیم.

شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه ایران، تاریخ انتشار 23 آبان 96، شماره: 207983:


اخبار مرتبط
خواندنیها و دانستنیها
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار
پربازدیدترین
پربحث ترین