شعارسال:.در متن پيش رو با تمام شهرستان‌هاي استان خوزستان و موقعيت جغرافيايي آن‌ها آشنا مي‌شويد.

رباط

 در امتداد رودخانه ای که از منطقه ابوالعباس و دشت باغملک می گذرد و در دامنه کوههای زیبای زاگرس، منطقه ای سرسبز و زیبا با آب و هوای فرح بخش به نام رباط که قدمگاه حضرت سلیمان(ع)می باشد قراردارد. زیبایی و طبیعت منحصر به فرد این منطقه باعث گردیده که سالیانه هزاران گردشگر از این منطقه ی سرسبز وخیال انگیز دیدن نمایند.

امام زاده عبدالله (ع)

بقعه متبرکه امام زاده عبدالله (ع) که از فرزندان امام موسی کاظم(ع) می باشد در 45 کیلومتری باغملک در میان کوههای سر به فلک کشیده وبرفگیر منگشت واقع شده است این مکان زیارتی،تفریحی 4ماه از سال پوشیده از برف است و در بهار و تابستان میعادگاه خیل عظیمی از زائران و گردشگران استان و استان های همجوار می باشد. کوهها و پوشش های طبیعی زیبا و باغهای سرد سیری همراه با دشت های سرسبز باعث گردیده که این مکان از بهترین و بی نظیر ترین مکان های زیارتی و گردشگری خوزستان لقب گیرد .

قلعه تل

در شمال باغملک میان جاده باغملک و ایذه واقع شده است . قلعه، یک بنای خشت گلی است که از برجها و بعضی قسمت ها حصارهای آن از آجر ساخته شده اند.این بنا در دوره زندیه، قاجاریه و تا اواسط پهلوی اول مورد استفاده بوده است. قلعه تل محل اقامت محمد تقی خان چهارلنگ از خوانین بزرگ بختیاری بوده است.

منجنیق

شهر باستانی منجنیق با قدمتی 3000 ساله در جوار رودخانه زیبایی که از دشت باغملک می گذرد قرار دارد. عبور این رودخانه زیبا که پل باستانی فرحزاد دو طرف این شهر را به هم متصل می کرد به رونق و قدمت این منطقه باستانی می افزود و بعد از گذشت هزاران سال هنوز پایه های این پل در میان باغ های و شالیزارهای کنار رود خانه نمایان است. مخروبه های باستانی شهر_سنگ آسیاب قدیمی_ بقعه امامزاده ابراهیم (ع) ( شاه رود بند) و شالیزار ها و باغهای زیبا که هنوز از کانالها و قنات های باستانی سیراب می شوند باعث جذب جهانگردان و سیاحتگران معروف اروپایی به این منطقه طی سالیان گذشته شده است.

اهواز

شهرستان اهواز مرکز استان خوزستان است و از نظرجغرافیایی در 21 درجه و 20 دقیقه عرض شمالی و 48 درجه و 40 دقیقه طول شرقی قرارگرفته است و در بخش جلگه ای به ارتفاع 18 متر از سطح دریا واقع می باشد. مساحت شهراهواز 20477 هکتار است که فقط 6923 هکتار آن در بافت شهری قرار گرفته است. جمعیتاهواز طبق آمار سرشماری سال 1365شمسی بالغ بر 861970 نفر است اما اکنون از مرز یکمیلیون نفر گذشته است. در زمان ایلامیها در حدود شهر کنونی اهواز شهری به ناماوکسین قرار داشته است. اوکسین احتمالاً تلفظ یونانی اوز یا هوز است مراد از آنهمان خوزستان است. در زمان هخامنشیان هووج یا خوجستان یا همان هوجستان خوانده میشود و داریوش کبیر در کتیبه بیستون خوزستان را به همین نام هووج نام برده است. خوزبه معنی نیشکر و خوزستان به زبان ایلام شکرستان در زمان اردوان چهارم از سلسلهاشکانی اهواز مدتی پایتخت بوده است. در جنگ اردشیر بابکان و اردوان پنجم که دررامهرمز صورت گرفت و اردشیر بر اردوان غلبه کرد اهواز صدمات بسیاری دید. اردشیربابکان موسس سلسله ساسانیان در محل قدیمی شهر اهواز دو شهر بنا نهاد که در یکی ازآنها بازاریان سکونت داشتند و در دیگری بزرگان و اشراف. در زمان ساسانیان به ویژهدر زمان اردشیر بابکان و پسرش شاپور اول بر روی کارون در حدود اهواز سدهای زیادیساخته شد از جمله سد اهواز یا بند اهواز که به سد خدا آفرین هم معروف بود و توسطاردشیر بابکان ساخته شد. کانالهای آبیاری و نهرهای مختلف که از سد مذکور منشعب شدهبود باعث آبیاری مزارع و نخلستانها و در نهایت سرسبزی و خرمی اهواز شده بود مثل نهرشاهجرد که در بالای سد اهواز از کارون جدا می شد و از داخل بخش قدیمی شهر عبور میکرد و آن را به دو بخش تقسیم می کرد:

بخشی کهبین نهر شاهجرد و رود مسرقان (گرگر) بود که اصل شهر اهواز و در واقع هسته اولیه وبافت قدیمی شهر و در حدود کوهپایه واقع شده بود. حدود محله کنونی کارون اهواز ومنبع آب و بازار و مسجد جامع شهر آنجا بود لذا آن را مدینه یا شهر می گفتند و درقسمت شرق نهر شاهجرد بود و قسمت دیگر به نام الجزیره یا جزیره که بین شاهجرد وکارون اصلی واقع شده بود نامیده می شد و در واقع بخش غربی اهواز قدیم بود. (حدودبخش مرکزی و کنونی شهر مثل باغ شیخ , نادری , سی متری , باغ معین و خیابان 24 متری ) آثار نهر شاهجرد هم اکنون در محله اهواز قدیم کنونی بین خزعلیه (خرم کوشک) واهواز وجود دارد. در وقایع اسلامی , اهواز به دست ابوموسی اشعری والی بصره به فرمانعمربن الخطاب در سال 17 هجری قمری فتح شد. در اثر این حمله بخش اشراف نشین شهر کهبه هرمز اردشیر موسوم بود به کلی ویران شد ولی بخش بازاری آن باقی ماند و این بخشهمان اوز یا هوز است که در قرن اول هجری به نام اولیه اهواز خوانده می شد. در زمانآل بویه اهواز به تصرف آنان در آمد و تحت حکومت آل بویه قرار گرفت. در قرن 4 هجریعضدالدوله دیلمی (فنا خسرو) اقدام به مرمت و آبادانی اهواز کرد و شبکه های آبیاریرا مرمت کرد و پل معروف هنوان اهواز را از نو ساخت. اهواز در این دوره به حدی آبادو حاصلخیز شد که مقدسی آن را انبار بصره گفته است. محله شرقی اهواز در این دوره بناو با پل جزیره ای که در میان کارون به نام رجیل قرار داشت به محله ناصری بعدی وصلشد.سد شاهجرد در بالای سد اهواز از کارون جدا و روی به طرف شکاره کنونی می رفت. لفظاوباره که اکنون محلی است در اهواز در جنوب خیابان سی متری به معنی آب باره و محلعبور آب است که یادآور همان نهرهای شاهجرد و غیره است.

خوزستان سرزمین دیگری است ؛ دنیایی متفاوت همراه با ویژگیها و تنوعات خاص، سرزمین نجابتهای برهنه با آفتابی داغ و سوزان که گرمابخش حیات، منشاء صفا، صمیمیت و خونگرمی جنوب و جنوبی هاست. خوزستان یا «شکرستان » از دیرباز مهد تمدن و فرهنگ بوده و قابلیتهای سرشاری در این زمینه داشته که تاریخ، گواه صادقی بر این مدعاست.

درباره واژه « خوزستان »، معانی و تعابیر فراوانی وجود دارد که قدمت و دیرینگی این خطه را آشکار می سازد. برخی کلمه « خوز » را نام قبیله ای می دانند که در این منطقه ساکن بوده است. « ابن منظور » به سال 711 ه.ق. در « لسان العرب » شاره دارد: و الخوز جیل من الناس، اعجمی معرب ؛ یعنی: « خوز » قوم یا قبیله ای از مردم عجمند.از سوی دیگر « خوز » را به معنی « شکر » و « نیشکر» نیز معنا می کنند. زیرا خاک حاصلخیز و بارور خوزستان، استعداد ویژه ای برای رشد این گیاه، داشته و آنجا بهترین محصول نیشکر را به دست می داده است.

« خوزستان » در دوران باستان، بخصوص، در دوره هخامنشی به دو ناحیه تقسیم می شد: بخشهای شمال و شمال شرقی که انشان ( انزان ) نام داشت و سرزمینهای با صفا و کوهستانها و جنگلهای فراوانی را شامل بود ، و ناحیه جنوبی که دارای آب و هوای گرم و مرطوب و دشتهای حاصلخیز و جلگه ای جنوبی که دارای آب و هوای گرم و مرطوب و دشتهای حاصلخیز و جلگه ای سرسبز و پرآب بوده که به قاره ای کوچک و مستعد می مانست . بخشهای جنوبی که « عیلام » نام داشته یادآور تمدنهای دیرینه خوزستان است و بشدت تحت تأثیر فرهنگ « میان رودان » بوده و جغرافیای وسیعی را شامل می شده که حد فاصل لرستان و خوزستان و سواحل خلیج فارس امروزی است.

« استرابون » جغرافی دان عهد باستان، خوزستان را از حاصلخیزترین جلگه های جهان می داند. زیرا رودخانه های زیادی این دشت را مشروب می کرده که امکان کشاورزی و آبادانی را در این منطقه میسر می ساخته است . شاید بر همین اساس بوده که عده ای بر این اعتقادند که نام این سرزمین « هند » یا « اند » بوده که به معنای جایی با آبهای فراوان می باشد.

در کتاب « مجمع التواریخ و القصص » خوزستان به نام « حجوستان » و « حبوجستان و اجار » آمده است که به نظر می آید، مأخوذ از زبان پهلوی با عناوین « حبوجستان » و حوجستان است . همچنانکه در بعضی از گویشهای رایج در این استان « لفظ لری بختیاری » برای ادای حرف « خ » از « ح » نیز بهره می گیرند . بنابراین واژگان « اوج » ، « هوز» ، « هوج » ، « حوز » و « خوز» در سیر تحول و تطور لفظی با پسوند « ستان » و « اوجستان » به تدریج بر اثر سایش تلفظ، از « هوجستان » به «خوزستان » تغییری یافته است . در گویشهای فارسی باستان و زبان پهلوی « او » به « هو » قابل تغییر است ؛ مانند « اورمزد» - «هورمزد» و « اوشمند » - « هوشمند » همچنانکه « هورداد و حورداد » را « خرداد » و « خورتات » نیز گفته اند . البته تا سالهای اخیر این اسامی را با حرف ( ح ) نیز می نوشته اند .از سوی دیگر « یاقوت حموی » واژه « خوز » را با نامهای « خوز » و « هوز » و « اهواز » و « هویزه » هم ریشه می داند.« اهواز » محرف کلمه « اواز» و « اوجا » نیز هست که در کتیبه داریوش بیستون آورده شده و این نام در کتیبه نقش رستم « خواجا » یا « خوجا » حک شده که هزار سال پیش ، مرکز حکومت نشین استان خوزستان بوده است .

همچنین باید گفت اهواز شهری است که در زمان اردشیر بابکان بنا نهاده شده است . در زمان ساسانیان « هومشیر» یا « هرمز اردشیر » بوده و « خوجستان و اجار» یا « هوجستان و اجاره » معنی « خوزستان بازار » را می رساند که تا دهه های اخیر و هم اکنون عرب زبانان، اهواز را « سوق الاهواز » می خوانند .

اهواز یا هرمز اردشیر، ترکیبی از نام پروردگار و پادشاه است که در دو بخش ساخته شده بود : در بخشی از آن بزرگان و اشراف سکونت داشته اند و بخش دیگر آن، شهر بازاریان بوده است. به هنگام آمدن تازیان به خوزستان ، شهر بزرگان به دست آنان ویران شد اما شهر بازاریان ( سوق الاهواز ) بر جای ماند. اهواز واژه ای پارسی و شهری پارسی است ؛ « ابومنصور جوالیقی » در قرن پنجم هجری می نویسد: « الاهواز اسم مدینه من مدن فارسی اعجمیته معربه و قد تکلمت بها العرب » ، اهواز شهری است از شهرهای پارس؛ نام آن پارسی معرب شده، اعراب انشای آن را از پارسیان پذیرفته اند.عده ای دیگر اهواز و خوزستان را با نام « اوکسین » در زمان عیلامیان مطابق می دانند که تغییر یافته واژگان « اوکس » « اوکز » « هوکز » « حوز » و « خوز » است.

وجود مراکز علمی و فرهنگی همچون دانشگاه جندی شاپور در این استان دال بر اهمیت و رونق این خطه ارزشمند می باشد که استادان بزرگ دانش پزشکی را از یونان، مصر، هند و روم گرد هم آورده بوده است. پزشکان برجسته و ناماوری که به مداوای بیماران و تدریس دانشجویان رشته پزشکی در این دانشگاه مشغول بوده اند.این دانشگاه طب که به دستور شاپور اول ( 241-271 م ) بنیان نهاده شد. توسط شاپور دوم ( ذوالاکتاف ) مرمت و بازسازی گشت و در زمان انوشیروان تکمیل و توسعه یافت .علما، دانشمندان و شاعران بزرگی همچون : ابونواس حسن بن هانی خوزستانی ، که از ارکان شعر عرب است، عبداله بن میمون اهوازی، نوبخت اهوازی منجم و فرزندانش، جورجیس پسر بختشوع گندیشاپوری و شاعران عرب زبان شیعی، مانند « ابن سکیت » و « دعبل خزائی » که با اشعار خود ولایت و امامت را پاس داشته اند و زبان به مقاومت گشوده اند از همین منطقه برخاسته و در این دیار زندگی می کرده اند.

مردم خوزستان با وجود تنوع فرهنگی و قومیتهای مختلف- که خود یکی از ویژگیهای این استان است- بتمامی مذهب شیعه دارند. غیراز شیعیان ، تنها در شهر اهواز عده قلیلی از پیروان حضرت یحیای ذکریا ( صابئین ) در حاشیه رود کارون سکنی دارند و اغلب به کار زرگری مشغولند.

اندیمشک

جغرافی نگاران دوران گذشته از شهری آباد به نام هور نام برده اند که می گویند اندیمشک در کنار خرابه های آن ساخته شده است. این شهرستان با بیش از 6/3126 کیلومتر مربع مساحت در شمال غربی خوزستان قرار دارد و بنا به نقل قول هایی در قدیم نامش اندامشک بوده است. یکی از مناطق تاریخی این شهرستان آباره عباس خان (پل صحیحه) می باشد. که در دوره صفوی ساخته شده است.

دزفول

دزفول با مساحت 1/4662 کیلومتر مربع در شمال استان پهناور خوزستان به فاصله 145 کیلومتری اهواز در حوزه آبریز رودخانه های دز و کرخه ،چشمه های بالا رود، سبز آب و بوره واقع است. این شهر به قولی در زمان ساسانیان بنا شده است ، نام قدیم دژپل را بر خود داشته است که این نام برگرفته از نام پل ساسانی یا پل قدیم (که هنوز پا برجاست) و دژی بوده که هم اینک آثار آن در زیر محله قلعه این شهر قرار دارد. از مکانهای باستانی و دیدنی این شهر می توان به شهر باستانی جندی شاپور، آرامگاه یعقوب لیث صفاری، پل های باستانی دزفول، ساحل رود دز و باغهای مرکبات این شهرستان اشاره کرد.

ایذه

ایذه با مساحت 4/3863 کیلو متر مربع در 205 کیلومتری شهر اهواز و در منطقه کوهستانی شمال و شمال شرقی خوزستان میان کوههای برفگیر زاگرس واقع شده که به همین دلیل دارای آب و هوای کوهستانی است.از جمله مهمترین ارتفاعات آن می توان به کوه سفید، گم زرد و سلطان ابراهیم اشاره کرد. ایذه مرکز ایالت ایاپیر در دوران ایلام بوده و یکی از موزه های بی نظیر سنگ نگاره در ایران و جهان به شمار می آید. و همچنین از این شهر میتوان به یکی از شهر های مهم دوران ایلیمائیدها ( پارت ها) نام برد. از مناطق باستانی و طبیعی این شهرستان می توان به اشکفت سلمان، کول فرح، سد و دریاچه ایذه (سد کارون 3 بزرگترین سد خاورمیانه) امام زاده سلطان ابراهیم (ع) و مناطق سوسن و مرغا اشاره کرد.

بهبهان

بهبهان به وسعت 4/3183 کیلومترمربع در جنوب شرقی استان خوزستان و در 210 کیلومتری اهواز قرار دارد می گویند بر ویرانه های شهر بزرگ و باستانی ارجان بنا گردیده است. وجود دو رودخانه بزرگ به نامهای مارون و شیرین در دو سوی این شهر که از شاخاب های اصلی رودخانه های جراحی و زهره می باشد باعث پدید آمدن سازه های عظیمی در طول تاریخ در این مکان شده است. تنگ تکاب با غارهای و چشمه های متعدد آب شیرین معدنی به طول 7 کیلو متر و عرض4 کیلو متر از جاذبه های متعدد این شهر به حساب می آید. از مکانهای طبیعی و تاریخی این شهر می توان به شهر تاریخی ارجان(ارگان) کاروانسرای خیراباد (قلعه مدرسه ) کتیبه های تنگ تکاب ، پل بکان، ساحل دریاچه مارون را می توان اشاره کرد. مزارع گل نرگس بهبهان شهرت جهانی دارد.

آبادان

بندر جزیره ای دلتا شکل به مساحت1/2063کیلومتر مربع در دهانه ورودی خلیج تا ابد فارس و همجوار با کویت و عراق است. می گویند تا ابتدای قرن چهارم نامش عبادان بوده است که معانی متفاوتی از ان استنباط می شود. این نام در دوران رضا شاه پهلوی به آبادان تبدیل شد. شاید اگر حادثه جنگ اتفاق نمی افتاد آبادان بسیار بزرگتر و پررونق تر از امروز و اما با وجود همه آبادان هنوز هم واقعا زیبا و دیدنی است.

خرمشهر

شهر خرمشهر با بیش از 7/2000 کیلومتر مربع گستره، در انتهای جنوب غربی جلگه خوزستان در محل برخورد رود کارون و اروند رود قرار دارد. خرمشهر پیش از اسلام "بارما" نامیده می شد که این نام در زمان خلافت عمر تبدیل به "بیان" و در قرن 13 هجری به محمره تبدیل گردید. بندر خرمشهر که تا پیش از جنگ بزرگترین لنگر گاه خاورمیانه را در دل خود جای داده بود؛ به لحاظ موقعیت اقتصادی و مکانی ، یکی از بنادر مهم محسوب می شود که به واسطه خلیج فارس و دریای عمان به آبراههای بین المللی مرتبط می شود.

مسجد جامع خرمشهر

بیش از 120 قدمت دارد .دارای نمای آجری و حدود 1000 متر مربع کاشی آیات خشتی و 770 متر مربع کاشیکاری معرق می باشد. این بنا دارای دو گلدسته با ارتفاع 28 متر و دو گنبد بزرگ و کوچک است این بنا یادگار ایستادگی و مقاومت ایران اسلامی در دوران دفاع مقدس می باشد.

ماهشهر

بندری با وسعت 7/5618کیلومتر مربع در شمال شرقی خور موسی و دومین بندر نفتی بعد از خارک است. در سرشماری در سال 75 جمعیت آن بیش از 229 هزار نفر بوده است.در اطراف این بندر اثار مخروبه وتپه های زیادی از بقایای عمارتی به نام تل کافران نیز اب انبارها و چاههای سنگچین به وفور یافت می شود

سربندر(بندر امام خمینی(ره))

شهر قدیمی و صنعتی سربندر در 10کیلومتری ماهشهر و در سواحل خور موسی قراردارد. این شهرستان یکی از مهم ترین قطبهای صنعتی کشور می باشد. بندر امام خمینی (ره)، پتروشیمی منطقه ویژه، پتروشیمی بندر امام، پتروشیمی رازی از مهمترین مناطق این شهرستان می باشد0

رامهرمز

این شهر با1/5048 کیلومترمربع مساحت در 95کیلومتری اهواز،در حوزه ابریز رودخانه زرد،اب علاء:مارون و در نهایت جراحی واقع و ساخت ان منسوب به هرمز ساسانی می باشد. بررسی های باستان شناسی استقرار انسان در دشت رامهرمز را حداقل تا هزاره ششم پیش از میلاد مشخص کرده است علاوه بر کشف اثار مربوط به دوره ایلامی شواهدی مربوط به شکوفایی منطقه در دوره ساسانی و اسلامی نیز یافت شده است. گنجینه باستانی جوبجی که باز مانده ای از میراث هخامنشیان در این منطقه می باشد براهمیت این شهرستان از نظر باستانی و تاریخی افزوده است. تل برمی،عمارت صمیمی قلعه دا و دور از اثار باستانی این شهرستان می باشد.

امیدیه

این شهر در100 کیلومتری اهواز قراردارد. شهرامیدیه بعد از اکتشافات نفت و گاز یعنی بعد از سال 1279ه.ش شکل گرفته.در ابتدا به (سی برنج و عمیدیه)معروف بود. رودخانه های زهره ومارون در این شهرستان جریان دارند.وجود تاسیسات نفتی وگازی این منطقه را یکی از مهمترین مناطق صنعتی کشور تبدیل کرده است بخش مرکزی ، جایزان ،اغاجری و میانکوه از مهمترین مناطق این شهرستان می باشد

دشت ازادگان

شهرستان دشت ازادگان (دشت میسان)در 60 کیلومتری شمال باختر اهواز واقع شده وهم مرز کشور عراق است. اردشیر بابکان در راه براندازی سلطنت های مستقل و ملوک الطوایفی به دشت میسان امد و سلطنت 350ساله انرا برانداخت. مانی نیز هنگامی که دین جدید اورده بود در دشت میسان ساکن شد. این شهرستان یادگار 8سال استقامت و پایداری ایران اسلامی می باشد که اثار جنگ هنوز در میان شهرها و کوچه های این شهر نمایان است. مرکز این شهرستان شهر سوسنگرد است و دو بخش این شهرستان ،هویزه و بستان می باشد.

شادگان

باوسعت 4/3588 کیلومترمربع در جنوب غربی استان خوزستان قراردارد. گفته می شود که در زمان قباد ساسانی ساخته شده و تا 1000سال پیش دارای شکوه و زیبایی بوده است تالاب بین المللی شادگان دارای وسعتی بالغ بر400000هکتاراست که جزء18 تالاب بین المللی ثبت شده در کنوانسیون رامسر در ایران می باشد. حیاط وحش این تالاب انواع پرندگان که درفصل زمستان به این تالاب مهاجرت می کنند و انواع جانوران آبزی شامل چند گونه ماهی را شامل می شود.

شوش

این شهر با قدمتی چند هزار ساله اولین خواستگاه شهر نشینی و یکجا نشینی در دنیا بوده است این شهر از اوایل هزاره چهارم پیش از میلاد تا اوایل دوره اسلامی یکی از مهمترین شهر های دوره باستان در دوره های ایلام و هخامنشی بوده و به عنوان پایتخت زمستانی قبل از احداث تخت جمشید محسوب می شود. همچنین از شوش می توان به شهری پر رونق در دوره های پارت ساسانی و اسلامی یاد کرد. از مهمترین مناطق شهرستان شوش می توان هفت تپه، آرامگاه دانیال نبی (ع)، تپه آپادانا، زیگورات چغازنبیل، قلعه شوش، شهر شاهی را نام برد.

آرامگاه دانیال نبی (ع)

بارگاه دانیال نبی یکی از پیامبران قوم بنی اسرائیل در قرن هفتم پیش از میلاد به صورت چهار طاقی با گنبد مخروط کثیر اضلاع ساخته شد که دارای دو مناره با پوشش کاشی است. که تاریخ ساخت آنها، به سال 1320هجری قمری باز می گردد.وجود این بارگاه بر اهمییت تاریخی و باستانی شوش افزوده است.

شوشتر

شوشتر با مساحتی 7/3399 کیلو متر مربع در شمال استان خوزستان و در 90کیلومتری اهواز قرار دارد. و بدون شک مرکز بزرگ قدیمی ترین نوع سازه های چند منظوره استفاده از نیروی اب است .این شهر که گفته می شود به دست زن یزد گرد، پسر شاپور اول ساخته شده از از شهر های بسیار قدیمی ایران است که دارای اثار با ارزشی از سازه های آبی ،پل بند ها و سد ها می باشد از دیگر مناطق باستانی و زیارتی شوشتر میتوان به بقعه امازاده عبدا...(ع) و بند میزان اشاره کرد.

مسجدسلیمان

مسجدسلیمان به وسعت 4/5918 کیلومتر مربع در شمال شرق خوزستان و در فاصله 145 کیلومتری اهواز قرار دارد. این شهر را شاید بتوان اولین شهر پارسی در خوزستان و جنوب غربی ایران به شمار اورد . مسجد سلیمان در زمان ایلامیان احتمالا جزئی از ایالت سیماش بوده که در زمان هخامنشیان به پارسوماش معروف شد. به عبارتی این شهر همان پارسوماش ، اولین خواستگاه اریایی های مهاجر به این سرزمین است. حفر اولین چاه نفت خاورمیانه در این شهر ایجاد شد.

با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از وبلاگ باغملک- تاریخ انتشار 1 فروردین 1394-www.kandoyekhiyal.blogfa.com