شعار سال: قلم موی کوچک را برمی دارد و به رنگ آبی آغشته می‌کند. تقریباً بیشتر نقاشی را کشیده است. گنبد سبز مسجد در آسمان نیلی رنگ خودنمایی می‌کند. کنار دیوار زرد مسجد منظومه‌ای از سیارات و اجرام آسمانی است و باز در کنارش محرابی به رنگ آبی.آسمان. انعکاسی از هلال گنبد و محراب. «جهان هستی و کائنات که درکنارش محراب و مسجد است و نمادهای هلالی که بین آنها ارتباط برقرار می‌کند. وسایل و ابزاری که ما را به خدا وصل می‌کند.» اینها را ناصر تقی‌زاده می‌گوید. هنرمند جانبازی که در نمایشگاه قرآن امسال غرفه نقاشی دارد. می‌گوید:« درعملیات بیت المقدس روز آزاد‌سازی خرمشهر مجروح و جانباز شده است.» بیشتر آثارش با مضامین طبیعت کار شده‌اند. به قول خودش طبیعت‌گرا است. اما تابلوهای نقاشی‌اش درغرفه نمایشگاه که به بنیاد شهید اختصاص دارد تلفیقی از طبیعت و معنویت شده است. می‌خواهد این گونه دین‌اش را به شهدا، جانبازان و آزادگان ادا کند. حال و هوای بخش 18 نمایشگاه قرآن امسال با بخش‌های دیگر خیلی متفاوت است. هنر ایرانی اسلامی با کار دست هنرمندان جلوه ویژه‌ای به این بخش داده است. از همان ابتدای ورود، استادان و پیشکسوتان هنر خط و نقاشی و تذهیب با دستان شان هنرنمایی می‌کنند و بینندگان زیادی را جذب هنر خود می‌کنند. هنر تذهیب هم در بین آثار هنرمندان دیده می‌شود. زینب فرخیده مذهب غرق کار تذهیب یک اثر خوشنویسی است. می‌گوید: «تنها کاری است که حس و حال خوبی دارد و به او آرامش می‌دهد.» 10 سالی است که کار تذهیب انجام می‌دهد و اکنون دومین دوره‌ای است که از او دعوت شده تا در نمایشگاه قرآن هنرنمایی کند. مردم هم از کارش استقبال زیادی می‌کنند. با اینکه خیلی‌ها نام کارش را نمی‌دانند و به قول خودش از بس این هنر غریب است. کنارش مرجان موسوی نشسته و مریم مقدس که حضرت عیسی(ع) را در بغل دارد نقاشی می‌کند. موسوی 20 سال است که نقاشی می‌کند. می‌گوید: «آرامش و تمرکزش مثل ذکر گفتن است. انسان را به حالت خلسه می‌برد.»

غرفه کنارش چهره‌ای آشنا از پیشکسوتان آثار نقاشیخط غرق در اثری طلاکوب است. استاد خسرو روشن. پارچه‌ای روی اثر گذاشته تا کثیف نشود و آنچنان با مهارت و ظرافت خاصی کار می‌کند که بینندگان حتی آنهایی که او را نمی‌شناسند تحسینش می‌کنند. بیش از 45 سال است کار خط انجام می‌دهد. می‌گوید از سال 54 تا کنون نقاشیخط انجام می‌دهد. یکی از تابلوهایش را از دیوار بر می‌دارد و نشان می‌دهد. درباره‌اش توضیح می‌دهد: «که در این اثر نقاشیخط سوره مبارکه توحید را می‌بینید که گویای تمام مسائل زیبایی و هنر در فرهنگ ایرانی اسلامی است. هر بیننده‌ای که آن را ببیند می‌داند که خط شکسته نستعلیق مختص هنر ایرانی است. خطی که عروس خط‌های جهان شناخته شده است. و یک آیه قرآن چه زیبا با این خط ترکیب و با آن رنگ تلفیق شده تا مخاطب را به سمت خود جذب کند.» تاکنون در سه قاره جهان گالری آثارش را به نمایش گذاشته است. از مخاطبان غیر مسلمانش یاد می‌کند که چنان آثارش در آنها تأثیر گذاشته که پای تابلوی فرازهای عرفانی‌اش اشک ریختند. استاد روشن می‌گوید: «من بدون این هنر زنده نیستم و با آن زندگی می‌کنم. اما متأسفانه مسئولان وعده خرید آثارمان را می‌دهند و نیزارج نهادن به هنرمند اما خبری از آن نیست.» وقتی درباره معنوی بودن کارش با او صحبت می‌کنم دل پردردی دارد. از دو بارعمل قلبش می‌گوید از اینکه نمی‌تواند جوابگوی خانواده‌اش باشد.

او ازدغدغه مهمش می‌گوید: «از نسل جوان حتی یک نفر هم نیست تا جایگزین من باشد تا بتواند میراث دار این فرهنگ یک هزار و چهارصد ساله ایرانی اسلامی باشد. چون به هنر ما بها نمی‌دهند. در این صورت کسی راغب نمی‌شود این هنر را دنبال کند. آن زمانی که در خدمت استاد امیرخانی و استادان دیگر بودم دیدم که چه ارج و بهایی به آنها گذاشتند و ما هم رد پای استاد را گرفتیم وادامه دادیم اما به خاطر بی‌مهری بر ما دیگر هیچ جوانی حاضر نیست ریاضت بکشد و سال ها کار کند تا آینده مجهولی مثل ما داشته باشد.» او به طرح خرید آثار هنری هنرمندان که قبلاً به تصویب رسیده اشاره کرد که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بانی شد و این طرح بالاخره تصویب شد تا دستگاه های دولتی موظف شدند یک‌دهم اعتبارشان را به خرید آثار هنرمندان اختصاص دهند اما این اتفاق نیفتاد تا ما هم بتوانیم نفس بکشیم. اگر یکسری از هنرمندان نفس می‌کشند به خاطر کار در آن سوی مرزهاست. ما که در ایرانیم چهره مان مخدوش مانده است.»

از 114 سوره قرآن حرف می‌زند که به تعدادش اثر قرآنی خلق کرده است.از اسماءالحسنی و جوشن کبیر و آثار مربوط به آنها می‌گوید آثاری که از سال 93 قرار بوده از او بخرند و موزه‌ای برایش احداث کنند. از مشتری 2 میلیارد تومانی‌اش می‌گوید: «سال 93 یک مشتری ترک ساکن استانبول را از دست دادم تا کارهایم را طبق قولی که دادند در کشور خودم از من بخرند اما شهرداری آن زمان نگذاشت.» پیمان پیروی هم که نقاشیخط می‌کشد با استاد هم نظر است. او که 33 سال است عمرش را در این راه صرف کرده است می‌گوید: «در کشور ترکیه که داعیه خط ثلث را دارند آنقدر هنرمندان‌شان را خوب مدیریت می‌کنند که هنرمندان درجه سه یا چهارشان زندگی خوبی دارند اما هنرمندان کشور ما باید برای کشورهای حاشیه خلیج فارس کار کنند.»

او از وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی می‌خواهد به صورت کلان تصمیم جدی گرفته شود و یک فضای بزرگ مثل شبستان مصلی به صورت رایگان در اختیار هنرمندان خط و نقاشی اختصاص داده شود تا مردم هم کم کم ما را بشناسند و کار ما در زندگی مردم جاری شود تا این فرهنگ در بین مردم جا بیفتد. پیروی هم از همان یک درصد اعتبار دستگاه های دولتی صحبت کرد. اعتباری که در فرانسه 15 تا 20 درصد است. او و دوستانش به همان یک درصد هم قانعند یک درصداز سرانه سالیانه یک وزارتخانه که می‌تواند یک جریان خوب ایجاد کند. در میان هنرمندان بسیاری که هنر خط ونقاشی خلق می‌کردند منبت کار و مشبک‌کاری هم با قلم ظریفش چوب می‌تراشید. استاد مهدی طوسی 25 سال منبت کار بوده است. می‌گوید: تا زمانی که چشم ودستم کار کند بهترین دوا برایم خلق اثر است. درکنار اظهارات هنرمندان دیگر استاد طوسی دغدغه‌اش بر اصالت هنر است. آن هم به خاطر کسب درآمد. او می‌گوید: «وارد کار هنر که شدی باید اصالت هنر را کنار بگذاری تا بتوانی به سرعت کاری ارزان ارائه دهی و این یعنی افت کار هنری.»

حرف‌های استاد روشن، پیروی، طوسی و... در لابلای تابلوهای زیبا و آثار منبت کاری استادان در ذهنم مرور می‌شود. حال خوش و آرامش بینندگان آثار هنری و چشمان منتظر هنرمندانی که سال هاست چشم بر خلق اثر دوخته‌اند حال و هوای آدم را عوض می‌کند. حال و هوایی به رنگ امید و انتظار.

سایت شعار سال، با اندکی تلخیص و اضافات برگرفته از روزنامه ایران ، تاریخ انتشار ------، کدمطلب: 469622 ، www.iran-newspaper.com