اما مطالعه جديد موسسه انگليسي 'بنياد مداخله زود هنگام' (EIF) و دانشگاه ساسكس نشان مي دهد مشاجرات حل نشده ميان والدين موجب مي شود كه پرورش ابتدايي، سلامتي ذهني و فرصت هاي آتي در زندگي فرزندان، تحت تاثير قرار گيرد.

چنين تاثيري فارغ از اين كه والدين با هم و يا جدا از يكديگر زندگي كنند، مصداق دارد.

براساس اين گزارش، اختلاف نظر امري طبيعي است، اما آنچه به كودك آسيب مي رساند، حل نشدن اختلاف است. در حقيقت، كودكان در خانواده بايد اين آموزش را فراگيرند كه براي پيشبرد روال عادي زندگي، چگونه مي توانند و بايد مناقشات و اختلاف نظرات را برطرف كنند.

ادامه پيدا كردن اختلاف و درگيري بين والدين مي تواند در سلامت رواني، رشد مهارت هاي اجتماعي و عاطفي و دستاوردهاي تحصيلي كودكان اثر بگذارد و توانايي آنها را براي شكل دهي به روابط و مناسبات در آينده كاهش دهد. همچنين سلامتي جسمي فرزندان هم مي تواند به خاطر اختلافات مستمر والدين به خطر افتد و در دوران بزرگسالي و نسل بعد هم ماندگار شود.

شيرخواران از شش ماهگي مناقشات علني والدين خود را از مشاجرات ساير افراد بالغ تشخيص مي دهند، به طوري كه هنگام مناقشه والدين، علائم فيزيولوژيكي دال بر پريشاني در آنها همچون افزايش ضربان قلب، بيشتر مي شود.

در حقيقت، آسيب هاي ناشي از درگيري شديد ميان والدين متوجه كودكان آنها در همه سنين مي شود كه گاه نمود خارجي همچون پرخاشگري زياد، خصومت ورزي و خشونت مي يابد و گاه تاثيرات آن دروني و از نوع كاهش عزت نفس، اضطراب، افسردگي و در شرايط وخيم تر گرايش به خودكشي است.
با اين همه، تاكيد اين مطالعه بر اين است كه كودكان و نوجوانان براي كسب آمادگي بيشتر براي زندگي پيش رو، بايد راه مديريت مناقشات را بياموزند كه در اين ميان، خانواده و والدين نقش مهمي دارند.

با اندکی تلخیص و اضافات، برگرفته از خبرگزاری ایرنا، تاریخ انتشار: 4 اردیبهشت 1395، کد مطلب: 82045424، www.irna.ir